Η ΕΕ συνεχίζει να κάνει λάθη. Η περίπτωση του νέου Ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας στο σχόλιο του Giuseppe Liturri
Με τη χθεσινή ψηφοφορία στην ολομέλεια του Στρασβούργου, ολοκληρώθηκε η μακρά διαδικασία μεταρρύθμισης του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΕΣΣ), που ξεκίνησε πριν από ακριβώς ένα χρόνο.
Κατά μια περίεργη σύμπτωση, τις ίδιες μέρες που ο Mario Draghi και ο Francesco Giavazzi παραδέχονται ότι αυτοί οι κανόνες είναι αυτοί που έχουν ζημιώσει οικογένειες και επιχειρήσεις στην ευρωζώνη και ότι το «κοινό χρέος» δεν είναι πλέον τρομακτικό, η ΕΕ ηγείται παρατηρώντας πεισματικά τον καθρέφτη οπισθοπορείας και προτείνει άλλους κανόνες. Λίγη ή καθόλου σημασία έχει αν είναι διαφορετικά ή ακόμα καλύτερα από τα προηγούμενα. Είναι ακριβώς η αρχή της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» που πρέπει να απορριφθεί. Το γεγονός ότι αυτός ο στόχος επιτυγχάνεται σύμφωνα με περισσότερο ή λιγότερο δυσνόητες και προκυκλικές τεχνικές είναι δευτερεύουσας σημασίας, παρόλο που συμβάλλει επίσης στην πρόκληση ζημιών.
Επιπλέον, κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει τις συγκεκριμένες επιπτώσεις που θα έχουν οι νέοι κανόνες στους δημόσιους προϋπολογισμούς τα επόμενα χρόνια. Είναι αλήθεια, υπάρχουν ρήτρες διασφάλισης που καθορίζουν το ελάχιστο όριο για τη δημοσιονομική προσαρμογή, σε όρους ελλείμματος/ΑΕΠ.
Όμως, συγκεκριμένα, η συζήτηση θα γίνει με διαπραγματεύσεις με την επόμενη Επιτροπή από κάθε κράτος μέλος, για να σκιαγραφηθεί μια 7ετής «τεχνική τροχιά» (η υπόθεση των τεσσάρων ετών δεν πρέπει καν να ληφθεί υπόψη). Σε αυτήν την περίοδο, οι καθαρές δημόσιες δαπάνες δεν θα είναι σε θέση να αυξηθούν πέρα από ένα συγκεκριμένο όριο και η Ιταλία θα πρέπει να μειώσει το πρωτογενές διαρθρωτικό έλλειμμα του προϋπολογισμού (άρα πριν από τους τόκους) κατά 0,5/0,6 ποσοστιαίες μονάδες.
Ένα μονοπάτι σε πλήρη αντίφαση με τους «φιλόδοξους» στόχους δημόσιων επενδύσεων για την ενεργειακή και ψηφιακή μετάβαση και την πολύκροτη ευρωπαϊκή άμυνα. Αλλά αυτός θα είναι ένας κόμπος που θα πρέπει σύντομα να επιλυθεί, εκτός εάν οι Βρυξέλλες έχουν σχέδια να απαλλοτριώσουν τις ιδιωτικές αποταμιεύσεις.
Ωστόσο, η χθεσινή ψηφοφορία διατηρεί τη σημασία της. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε ρόλο συννομοθέτη (μαζί με το Συμβούλιο Υπουργών), έπρεπε να δώσει το πράσινο φως σε ένα κείμενο που είχε προκύψει από τον «τριδιάλογο» με την Επιτροπή και το Συμβούλιο κατά τον οποίο οι βουλευτές είχαν ουσιαστικά συγκεντρώσει τα ψίχουλα, σε σύγκριση με το κείμενο με το οποίο είχε ανοίξει η διαπραγμάτευση. Με τη σειρά του, το αποτέλεσμα εξαντλητικών διαπραγματεύσεων σε επίπεδο Συμβουλίου Ecofin που ολοκληρώθηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο, οι οποίες είχαν τροποποιήσει σημαντικά την αρχική πρόταση της Επιτροπής.
Στην πραγματικότητα, πρέπει να επιστρέψουμε στον Απρίλιο του 2022, όταν η Επιτροπή παρουσίασε αυτήν την πρόταση (δύο κανονισμούς και μια οδηγία). Στη συνέχεια χρειάστηκαν 8 μήνες για να επιτευχθεί μια σκληρή συμφωνία στο Συμβούλιο Ecofin. Ο τριμερής διάλογος που ακολούθησε μπόρεσε να δεχτεί ελάχιστα τα αιτήματα του Κοινοβουλίου, διότι θα σήμαινε επιστροφή σε ένα Συμβούλιο που είχε ήδη διχαστεί σαν μήλο. Πάρτε το ή αφήστε το, είπαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και ο Τριδιάλογος είδε την κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία να υποκύπτει σχεδόν σε όλες τις γραμμές.
Σε εκείνο το σημείο, η χθεσινή μετάβαση στην αίθουσα ήταν τυπική, ειδικά με το επείγον του τέλους της κοινοβουλευτικής περιόδου, και η αποχή ή η καταψήφιση θα πρέπει να αξιολογηθεί ως φάουλ αντίδρασης από κάποιον που χάνει 4 με 0 και δεν είναι σε αυτό. . Μια συμβολική χειρονομία ή λίγο παραπάνω.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/economia/nuovo-patto-di-stabilita-europeo/ στις Wed, 24 Apr 2024 12:30:43 +0000.