Ξεκίνηστε περιοδικό 

Τα νέα για Dagospia, Angelucci, Aponte, Mazzotta, Bankitalia, Salini και άλλα

Αναρτήθηκε από:Βαβέλ Ψάρια

Τα νέα για Dagospia, Angelucci, Aponte, Mazzotta, Bankitalia, Salini και άλλα

Τι γράφεται και τι δεν γράφεται για τους Dagospia, Angelucci, Aponte, Mazzotta, Salini, Annunziata, Bettini και άλλα. Τύπου αναθεώρηση χάπια

DAGOSPIA ΣΕ ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

RITOCCHINI ΣΤΗΝ BANKITALIA

ΠΑΛΑΣ ΤΣΙΓΙ ΣΤΗ ΜΑΖΟΤΑ

PALAZZO CHIGI ON WEBUILD-SALINI

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ SUPERBONUS. ΛΕΞΗ ΑΠΟ ΤΗΝ INTESA SANPAOLO

Ο ΤΥΠΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΛΟΓΙΣΤΗ MAZZOTTA

Ο ΑΓΓΕΛΟΥΤΣΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ

Ο IL FOGLIO ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ τον ANGELUCCI

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΝΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ

Η ΙΤΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΝΤΕ

Η ΠΕΡΙΜΕΤΡΟΣ ΤΟΥ MSC

ΑΠΟΝΤ; Ένα PLAYBOY…

ΠΟΙΟΣ ΓΕΛΑΕΙ ΣΤΟ ΦΡΑΓΜΑ…

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΑΙΝΕΙ τον ΤΑΓΙΑΝΙ!

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ANNUNZIATA

ΣΙΩΠΗ, ΜΙΛΑΕΙ BNL

OF THE SILURA VALLEY FERRAGNI, ABETE ΚΑΙ MONTEZEMOLO

ΑΡΙΘΜΟΙ DISNEY+

ΙΤΑΛΙΑ ΠΡΟΣ ΟΥΓΓΑΡΑ

ΚΑΡΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΑΛΤΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ

ΚΑΡΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ Ηνωμένες Πολιτείες

ΚΑΡΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΝΕΓΑΛΗ

ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΤΖΙΧΑΝΤ

QUISQUILIE & PINZILLACCHERE

+++

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΡΘΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΤΟ ΣΤΟ ΑΠΟΝΤΕ:

Ο Διοικητής κέρδισε και εφημερίδα. Καλύτερα, για τη στιγμή που το αγόρασε: Ο Gianluigi Aponte, 83 ετών, ιδιοκτήτης της MSC, είναι ο νέος εκδότης του Secolo XIX και αυτό είναι ήδη γνωστό. Αρχική προσφορά «15 εκατ. ευρώ», είναι το αίτημα που είχε στείλει ο Τζον Έλκαν στην ένοπλη πτέρυγά του, Ρομπέρτο ​​Σκαναβίνο, διευθύνοντα σύμβουλο της Gedi, ενός ομίλου που μετά την πώληση της εφημερίδας της Λιγουρίας έχει μόνο δύο εφημερίδες, τη La Repubblica και τη La Stampa.

Ο αριθμός σχεδόν σεβαστός, κλείνει στα 14 εκατομμύρια, που είναι πολλά, αλλά δεν κάνει διαφορά για εκείνους όπως ο Ναπολιτάνος ​​εφοπλιστής που έχουν ήδη βάλει Grandi Navi Veloce και Italo, Rimorchiatori Mediterranei (με έδρα τη Γένοβα), τις σιδηροδρομικές και οδικές εμπορευματικές μεταφορές μεταφορικές εταιρείες, πλοία στον Κόλπο της Νάπολης. Επιπλέον, το Aponte βρίσκεται ένα βήμα μακριά από το αεροδρόμιο της Γένοβας και θα μπορούσε επίσης να κερδίσει την Ita Airways. Η MSC είναι η δεύτερη στον κόσμο σε φορτηγά πλοία και μεταξύ των κορυφαίων εταιρειών κρουαζιέρας στον κόσμο: μόλις ολοκληρωθούν οι τελευταίες εκτοξεύσεις, θα διαθέτει στόλο περίπου 150 μονάδων, περισσότερο από τρεις φορές το μέγεθος του ιταλικού ναυτικού, μόλις να εξηγήσει αμέσως ποια είναι η δύναμη πυρός του επιχειρηματία που ζει χρόνια στην Ελβετία (είναι ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος της Συνομοσπονδίας), στη λίμνη της Γενεύης.

Στη διαπραγμάτευση που του έφερε ως δώρο το Il Secolo XIX δεν θα υπήρχαν συγκλονιστικές αυξήσεις, πράγματι, στο τέλος οι απαιτήσεις του Τορίνο θα είχαν ακόμη μειωθεί, παραμένοντας διψήφιοι, «για μια εφημερίδα που θα χάσει 4 εκατομμύρια ευρώ το 2024 , η οποία πουλά 21 χιλιάδες αντίτυπα με αναμενόμενη ετήσια μείωση 10 τοις εκατό και η οποία σίγουρα θα πρέπει να επενδύσει στην ψηφιακή, δεδομένου ότι σήμερα αυτό το είδος δεν ξεπερνά το 10 τοις εκατό του τζίρου. Ακριβώς το ίδιο ποσοστό από τον αριθμό των αντιτύπων που χάνονται κάθε χρόνο στα περίπτερα», λένε όσοι συμμετείχαν στη διαπραγμάτευση. Οι δημοσιογράφοι, στο τέλος της αναδιάρθρωσης που έχει προγραμματιστεί για τα μέσα του καλοκαιριού, θα παραμείνουν 61. Όμως το εσωτερικό σωματείο της εφημερίδας (το cdr) καθώς και το περιφερειακό και εθνικό έχουν ήδη πει ξεκάθαρα ότι «προτεραιότητα είναι η διατήρηση της τρέχουσας απασχόλησης επίπεδα», ενώ η αφήγηση της πόλης λέει ήδη (βάσιμα) νέα: «Η ομάδα MSC εργάζεται για το έργο εδώ και έξι μήνες, τόσο που έχουν οργανωθεί μίνι κρουαζιέρες για την επιλογή νέων δημοσιογράφων, ιδίως των μάνατζερ, αυτοί που θα αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά του νέου μοντέλου εφημερίδας». Ως εκ τούτου, σαν να μην έφτανε αυτό, εκτός από τους 61 δημοσιογράφους στο προσωπικό, το Secolo XIX που φέρει τη σημαία MSC θα επέβαινε άλλους είκοσι εξειδικευμένους ρεπόρτερ. Καλύτερα από την Κιβωτό του Νώε με δεδομένες τις άπαχες αγελάδες του τυπωμένου χαρτιού.

Το γιατί ένας εφοπλιστής θέλει επίσης να είναι εκδότης δεν είναι πολύ σαφές αυτή τη στιγμή. Ο Διοικητής εξήγησε στους προύχοντες της Γένοβας και της Λιγουρίας ότι «θα είναι μια υψηλού επιπέδου, έγκυρη και ανεξάρτητη εφημερίδα». Η άνοδος του επιπέδου δεν είναι καθόλου κακό σε μια πόλη όπως η Γένοβα όπου οι επιχειρήσεις στο λιμάνι και όχι μόνο λένε δυστυχώς ότι οι χαμηλές ενδομεταφορές δεν είναι το χειρότερο κακό. Και άλλα: «Θα είναι ένα νέο μοντέλο εφημερίδας, που θα έχει τον κόσμο της ναυτιλίας ως βασικό και προτεραιότητα του, μια εθνική και διεθνή εφημερίδα, ικανή να είναι ανταγωνιστική με τη Lloyd's List, η οποία ωστόσο είναι διαδικτυακή και όχι καθημερινή εφημερίδα. χαρτί".

+++

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ Ο ΤΥΠΟΣ ΣΤΗ MAZZOTTA ΚΑΙ ΤΟ SUPERBONUS:

Το (δημόσιο) έγγραφο χρονολογείται από τον Μάιο του περασμένου έτους. Έχει τίτλο «Ακίνητα στην Ιταλία το 2023». Σελίδα 196, εικόνα 6.5: «Τάση συνολικών έργων που έγιναν δεκτά και ολοκληρώθηκαν» που συλλέγει ο Ενέας, ένας από τους πολλούς πρωταγωνιστές αυτής της κωμωδίας λαθών. Είναι η πιο εμφανής αναπαράσταση του τσουνάμι που αυτό το μέτρο – που ξεκίνησε το 2020 από τη δεύτερη κυβέρνηση Κόντε – παρήγαγε στα δημόσια οικονομικά. Εκείνη την εποχή η κυβέρνηση Μελώνης προσπαθούσε ήδη να σταματήσει το παλιρροϊκό κύμα, χωρίς επιτυχία.

Διαβάζουμε στην εισαγωγή του επικεφαλής του τμήματος του Υπουργείου Οικονομικών Τζιοβάνι Σπαλέτι: «Αν και μεγάλο μέρος των επενδύσεων που επωφελήθηκαν από το υπερμπόνους δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί χωρίς κίνητρα, ακόμη και αν ληφθούν υπόψη οι φόροι και οι εισφορές που καταβλήθηκαν στο απάντηση στην αύξηση της δραστηριότητας του κλάδου, οι επιβαρύνσεις στον δημόσιο προϋπολογισμό παραμένουν ακόμη τεράστιες». Ο Πίνακας 6.7 στη σελίδα 200 μεταφράζει τα λόγια του Σπαλέτι σε νούμερα: σε σύγκριση με μια δημόσια επένδυση δέκα ευρώ, τα δύο πρώτα χρόνια το υπερμπόνους εγγυάται εισόδημα για τρεις και κόστος για επτά. Από το 2023 και μετά η ψαλίδα είναι ακόμη μεγαλύτερη: 8 ευρώ δαπάνες, δύο έσοδα.

Όλοι γνώριζαν ότι τα κίνητρα κτιρίων που δρομολογήθηκαν στο τέλος της πανδημίας θα είχαν καταστροφικές επιπτώσεις στον δημόσιο προϋπολογισμό: το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, το Υπουργείο Οικονομικών, η Υπηρεσία Εσόδων, η Enea, το Υπουργείο Οικονομικών και οι τρεις κυβερνήσεις που συνέβησαν από το 2020. Όμως η μοιραία απόφαση ήταν πάντα στα χέρια του πολιτικού λήπτη: να σταματήσει τον κολασμένο μηχανισμό της μεταφοράς πιστώσεων ή όχι; Αν θα συνεχίσει ή όχι να διανέμει ένα κίνητρο για το οποίο το κράτος δεν ήταν σε θέση να ελέγξει τις δαπάνες.

Ο Giancarlo Giorgetti αξίζει τα εύσημα που προσπάθησε να πάρει τον ταύρο από τα κέρατα ήδη στις αρχές του 2023. Περισσότερα από ό,τι είχε κάνει ο τότε πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι, ο οποίος έθεσε το πρόβλημα αλλά ως όμηρος της πλειοψηφίας των Πέντε Αστέρων. Ήταν 16 Φεβρουαρίου πέρυσι. Ο Υπουργός Οικονομικών εισέρχεται στο Υπουργικό Συμβούλιο με το σταμάτημα στη μεταφορά πιστώσεων στο χέρι, το πραγματικό κλειδί για την εξαγγελθείσα καταστροφή. Στη συνέντευξη Τύπου θα μιλήσει για μια «κακή πολιτική που έχει σχεδιαστεί για να δημιουργήσει πολιτική συναίνεση, η οποία κόστισε σε κάθε Ιταλό, συμπεριλαμβανομένων αυτών που βρίσκονται στο λίκνο, δύο χιλιάδες ευρώ ο καθένας».

Περισσότερα μωρό, λιγότερο μωρό, ο Τζορτζέτι γνώριζε ήδη ένα χάσμα 120 δισεκατομμυρίων ευρώ. Όμως δεν είχε λάβει υπόψη του τις πιέσεις του κλάδου και όλης της κοινοβουλευτικής ομάδας που δεν ήθελε να μάθει για το ολικό σταμάτημα. Και έτσι το Κοινοβούλιο ήθελε να διευρυνθεί περαιτέρω το χάσμα: η στάση ορίστηκε για τις 31 Δεκεμβρίου, το κόστος της οποίας θα ξεκαθαρίσει μόνο μετά το Πάσχα.

Τώρα η πολιτική χρειάζεται έναν αποδιοπομπαίο τράγο, που προσδιορίζεται στον κρατικό λογιστή Roberto Mazzotta. Στην πλειονότητα υπάρχουν αυτοί που θέλουν το κεφάλι του, και νομίζουν ότι η ευθύνη βρίσκεται στις εκτιμήσεις αυτών που σφράγισαν τα μέτρα. Αλλά το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο από αυτό. Επειδή το Λογιστήριο δεν είχε την αρμοδιότητα εκτίμησης του κόστους του υπερμπόνους, αν μη τι άλλο θα έπρεπε να ήταν καθήκον του Τμήματος Οικονομικών. Και όμως δεν ευθύνεται πραγματικά ούτε το υπουργείο Οικονομικών, γιατί είναι στη φύση του η διαστροφή του μέτρου, που μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες επέτρεπε το άνοιγμα εργοταξίου, τη μεταφορά πιστώσεων, που από εκεί και πέρα ​​κυκλοφορούσε σαν παράλληλος νόμισμα χωρίς αυτό το κράτος μπορούσε να το ελέγξει.

Για να το θέσω ακόμα πιο απλά: αν και η Υπηρεσία Εσόδων έχει λογαριασμό με τα τιμολόγια που εκδίδονται στον κατασκευαστικό τομέα, κανείς δεν ήταν μέχρι στιγμής σε θέση να γνωρίζει πόσα από αυτά καλύπτονται από τα κίνητρα. Θα συμβεί μόνο στις 4 Απριλίου, την τελευταία χρήσιμη ημερομηνία επικοινωνίας σχετικά με τα έξοδα του 2023. Μια εβδομάδα αργότερα ο Giorgetti θα πρέπει να παρουσιάσει το Οικονομικό και Χρηματοοικονομικό Έγγραφο και τότε θα μάθουμε πόσο θα βαρύνει αυτή η καταστροφική κληρονομιά στη μοίρα του Μελόνι κυβέρνηση από εδώ και πέρα ​​και τους φορολογούμενους. Το σίγουρο είναι ότι θα είναι πολύ περισσότερα από τα δύο χιλιάδες ευρώ το καθένα που υπολόγιζε ο Giorgetti πριν από περισσότερο από ένα χρόνο: τουλάχιστον τρεις χιλιάδες, περισσότερα παιδιά, λιγότερα παιδιά.

Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/le-news-su-dagospia-angelucci-aponte-mazzotta-bankitalia-salini-e-non-solo/ στις Fri, 29 Mar 2024 09:51:10 +0000.