Η Ευρώπη αρχίζει ίσως να κατανοεί έναν επικείμενο κίνδυνο που ξεπερνά τις προμήθειες φυσικού αερίου, προς μια καταστροφή της οποίας μπορούμε να δούμε ένα αρχικό σκίτσο με την πιθανή επίθεση του Πούτιν στις χώρες της Βαλτικής. Η ομιλία του Francesco Provinciali
Πηγές κοντά στον Λευκό Οίκο, το Πεντάγωνο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ διατύπωσαν την υπόθεση ότι ο Πούτιν, εντείνοντας τη στρατιωτική του επίθεση εναντίον της Ουκρανίας σε αριθμούς και δύναμη πυρός, στοχεύει να παίξει ανοιχτά, κάνοντας χρήση απειλών και προκλήσεων: όχι μακρύτερη «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» αλλά ομολογουμένως πραγματικός «πόλεμος», εκτεινόμενος «πέρα», ξεκινώντας από τις χώρες της Βαλτικής, κυρίως την Εσθονία. Λες και ο κόσμος που παρατήρησε αυτό που συνέβαινε αυτά τα δύο χρόνια ήταν φτιαγμένος από ένα σωρό ηλίθιους πρόθυμους να πιστέψουν στο θεώρημα της αποναζοποίησης και της ανακατάκτησης μόνο των ανατολικών περιοχών της Ουκρανίας.
Οι βλάσφημες ευλογίες του Πατριάρχη Κύριλλου (πρώην KGB) δεν αρκούν για να πείσουν τον ρωσικό λαό για το άνοιγμα των θυρών του Παραδείσου για όσους θυσιάζονται για την Πατρίδα. Η απώλεια περισσότερων από 300 χιλιάδων ανδρών στα πεδία των μαχών δεν οδήγησε τον Τσάρο να κάνει δεύτερες σκέψεις: η στρατηγική είχε αναπτυχθεί εδώ και αρκετό καιρό και είχε στόχο πολύ μπροστά. Το δημοψήφισμα-φάρσα των εκλογών για την πέμπτη θητεία (ενδιάμεσα με την καθαρά τυπική παρένθεση της αντικατάστασης του Μεντβέντεφ) με το 87% των ψήφων, η δολοφονία των Ναβάλνι και Πριγκόζιν και οι συλλήψεις άλλων αντιπάλων του καθεστώτος ενισχύουν την πεποίθηση ότι ο Βλαντιμίροβιτς τίποτα δεν αποκλείεται: ένα παραλήρημα παντοδυναμίας που πρέπει να σταματήσει χωρίς να του επιτρέψει να ανεβάσει τον πήχη του εκβιασμού του.
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ
Η αυξανόμενη βία με την οποία έχουν ενταθεί οι βομβαρδισμοί και η αδιάλειπτη εκτόξευση πυραύλων και drones δεν αφήνει περιθώρια για πιθανές διαπραγματεύσεις: αυτό που ζητά η διεθνής κοινότητα και τι θα ήθελε ο ίδιος ο λαός διαφεύγει από τα εμπρηστικά σχέδια του Κρεμλίνου. Μέχρι τώρα η υποτέλεια του εσωτερικού κατεστημένου είναι (προφανώς) ολοκληρωτική και παραδόξως η τρομοκρατική σφαγή στο Δημαρχείο του Κρόκου στη Μόσχα κατά την οποία τουλάχιστον 139 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ ο αριθμός των τραυματιών ξεπέρασε τους 300 είναι επωφελής για την πολεμική υπόθεση του Πούτιν.
Η αντίδραση του Τσάρου εμφανίστηκε υπολογισμένη και διαδοχική: μετά την αρχική σιωπή, η παραδοχή ότι η τρομοκρατική επίθεση έγινε από έναν καταδρομέα του ISIS, ο οποίος επίσης ισχυρίστηκε δύο φορές την πατρότητά του. Αμέσως μετά τη διάκριση μεταξύ εκτελεστών και υποκινητών της εγκληματικής πράξης κατά αθώων πολιτών, τα ίχνη της ουκρανικής μήτρας διαμορφώθηκαν αμέσως, με τη στρατηγική υποστήριξη των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου (που συμβολικά, στη συλλογική φαντασία αντιπροσωπεύουν το σύμβολο του δυτικός κόσμος και ΝΑΤΟ). Μετά τη σύλληψη υπό βασανιστήρια των 4 δραστών του μακελειού και άλλων συνεργών, η ομολογία τους δεν ήταν αρκετή για να εντοπιστεί η ισλαμική πηγή της επίθεσης.
Μετά τη ρητή ομιλία του Τσάρου, ο Νικολάι Πατρούσεφ, γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας, ο Alexsandr Bortnikov, επικεφαλής της μυστικής υπηρεσίας FSB και ο Dimitri Peskov, εκπρόσωπος του Κρεμλίνου μίλησαν για να κλείσουν τον κύκλο: «Οι επιτιθέμενοι εκπαιδεύτηκαν στη Μέση Ανατολή υπό την καθοδήγηση του Κιέβου, τόσο που μετά τη σφαγή στο Crocus Cyti Hall διέφυγαν –με το ίδιο αυτοκίνητο που είχαν φτάσει– προς την Ουκρανία». Είναι κρίμα που ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας και πιστός σύμμαχος του Πούτιν, Aljaksandr Lukasenko, αρνήθηκε αυτή την οδό διαφυγής και «επαναπατρισμού» δηλώνοντας ότι οι ισλαμιστές φονταμενταλιστές επιτιθέμενοι κατευθύνθηκαν προς το Μινσκ, ακριβώς για να αποφύγουν τον έλεγχο στα ουκρανικά σύνορα, τα πιο στρατιωτικοποιημένα και φυλασσόμενα. την επικράτεια. Αλλά το θεώρημα του ουκρανικού πίνακα με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Βρετανίας είχε σχεδιαστεί για να παίξει τον κίνδυνο κλιμάκωσης και να εμπλέξει το Κίεβο και τη Δύση σε μια πτώση.
Εν τω μεταξύ, το πρακτορείο Bloomberg γράφει ότι «σύμφωνα με τέσσερις πηγές κοντά στο Κρεμλίνο δεν υπάρχουν στοιχεία για εμπλοκή του Κιέβου στην τρομοκρατική επίθεση», ενώ ανώνυμα κουτσομπολιά της Μόσχας επιβεβαιώνουν ότι ο ίδιος ο Πούτιν ήταν παρών όταν οι πολιτικοί του αξιωματούχοι κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα. Παρόλα αυτά, η τηλεόραση και ο Τύπος – ξεκινώντας από τον Βλαντιμίρ Σολόβεφ – έχουν σφυρηλατήσει τη ρωσική κοινή γνώμη – "φρέσκια από δημοψηφίσματα" – με ένα καταγγελτικό κρεσέντο εναντίον του Κιέβου και "όλης της Δύσης". Εν τω μεταξύ, υπάρχουν βίντεο που έγιναν από εσωτερικούς Ρώσους αντιπάλους σύμφωνα με τα οποία πράκτορες της FSB ήταν φυσικά παρόντες στο θέατρο για να φύγουν, κλείνοντας τις οδούς διαφυγής πριν από τις εκρήξεις πολυβόλων που αποδεκάτισαν τους θεατές.
Το θεώρημα της εμπλοκής, εξάλλου, της ουκρανικής προέλευσης της επίθεσης, όμως, επιτρέπει στον Πούτιν, ο οποίος μόλις επανεπιβεβαιώθηκε Πρόεδρος, να αφήσει τα χαρτιά του, εξαπατώντας όπως έκανε πάντα σύμφωνα με ένα θεώρημα που δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα. αυτοδιάθεσης των λαών, εξαλείφοντας φυσικά την εσωτερική αντιπολίτευση και παίζοντας βρώμικα όταν ισχυρίζεται ότι ήταν πάντα πρόθυμος να διαπραγματευτεί ενώ η καταστροφή της Ουκρανίας ήταν ένα εντυπωσιακό κρεσέντο επιθέσεων κάθε είδους, από την Μπούχα στη Μαριούπολη, από το Χάρκοβο στη Ζαπορίζια, από την Οδησσό στο Κίεβο, μέρα, νύχτα, χωρίς ούτε μια μέρα ανάπαυσης. Η Ουκρανία είναι η εμμονή του Πούτιν αφότου ανέβηκε στην εξουσία με εντολή του Γέλτσιν, αλλά με την εισβολή του εκτυλίσσεται ένα πιο φιλόδοξο σχέδιο που στοχεύει στην Ευρώπη, τη Δύση και τη σύγκρουση με το ΝΑΤΟ. Οι μακροπρόθεσμες στρατηγικές του Τσάρου είναι φιλόδοξες και βασίζονται επίσης στην άμεση ή έμμεση υποστήριξη της Κίνας και της Ινδίας: το σχέδιό του θα πρέπει θεωρητικά να ολοκληρωθεί εντός αυτής της πέμπτης προεδρικής θητείας.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΓΙΑ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΙΝΔΥΝΟ
Εν τω μεταξύ, η Ευρώπη αρχίζει ίσως να κατανοεί έναν επικείμενο κίνδυνο που υπερβαίνει τις προμήθειες φυσικού αερίου και το εμπόριο σιτηρών, πέρα από τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν, προς μια καταστροφή της οποίας ένα αρχικό περίγραμμα μπορεί να δει κανείς με την πιθανή επίθεση στις χώρες της Βαλτικής και στα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας.
Σε ό,τι μας αφορά, μια ορισμένη επιπολαιότητα με την οποία προετοιμάζεται η Ιταλία για τις ευρωεκλογές προκαλεί έκπληξη: το ρεφρέν είναι πάντα το ίδιο, υποψηφιότητες, αρχηγοί λιστών, συμμαχίες, εγχειρίδιο Cencelli, κυριαρχία κομμάτων που δεν λαμβάνουν υπόψη τα προβλήματα του κοινωνία των πολιτών που -για να είμαστε ειλικρινείς- μιλάμε για τσέπες και συμφέροντα πολιτών- κοιτάζει τον εκλογικό διορισμό με καχυποψία και αδιαφορία. Ακριβώς τη στιγμή που μαύρα σύννεφα και θλιβεροί οιωνοί μαζεύονται στον ορίζοντα και κάποιος αρχίζει να σκέφτεται τη χρησιμότητα ενός ευρωπαϊκού στρατού και – πρώτα και κύρια – την απαραίτητη συνοχή και συμπαγή. Μέχρι στιγμής, η Ευρώπη έχει στείλει στον Πούτιν μηνύματα δυσπιστίας αλλά και εγγενούς αδυναμίας. Από τα talk show μετά τις ιταλικές ειδήσεις, για παράδειγμα, προκύπτει πόσος ο φιλοπουτινισμός έχει διεισδύσει για να μυστηριάσει και να διαστρεβλώσει τις πληροφορίες, τροφοδοτώντας τη σύγχυση.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/putin-guerra-europa/ στις Fri, 29 Mar 2024 06:52:33 +0000.