Μόνο η κυκλοφορία μετατρέπει τις εκπτώσεις φόρου από παροχές σε χαρτί σε μετρητά. Τι θα κάνει η κυβέρνηση Μελονίου; Η ανάλυση του Giuseppe Liturri
Υπάρχει ένας ελέφαντας στην αίθουσα της κυβέρνησης. Και δεν είναι ο νόμος για τον προϋπολογισμό, αλλά οι εκπτώσεις φόρου. Όλα, τόσο αυτά που σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τα μπόνους κτιρίων, που κληρονόμησαν από τις κυβερνήσεις Conte 2 και Draghi, όσο και αυτά που σχεδιάστηκαν μόλις για τον μήνα Δεκέμβριο και για το πρώτο τρίμηνο του 2023 για να μετριάσουν τον αντίκτυπο του ενεργειακού κόστους στις επιχειρήσεις.
Είναι πιο σημαντικά από τον νόμο για τον προϋπολογισμό για έναν απλό λόγο: τα νούμερα που συζητούνται είναι πολύ υψηλότερα και επομένως ο αντίκτυπος στην οικονομία της χώρας είναι εξίσου σημαντικός.
Θα υπάρχει χρόνος και ευκαιρία να συζητηθούν όλες οι λεπτομέρειες του νόμου για τον προϋπολογισμό τις επόμενες εβδομάδες. Αλλά θα είναι για λεπτομέρειες. Σημαντικό όσον αφορά την ανακατανομή μεταξύ των διαφόρων τομέων και κατηγοριών, αλλά το καθαρό ισοζύγιο δεν μπορεί να αλλάξει και θα είναι πάντα αυτό το έλλειμμα 4,5%/ΑΕΠ, που έχει ήδη ανεπίσημα αποδεκτό από την Επιτροπή.
Αυτός ο ελιγμός διαθέτει μόλις πάνω από 30 δισεκατομμύρια νέα μέτρα, χρηματοδοτώντας τα για έλλειμμα 21 δις (αύξηση της τάσης ελλείμματος/ΑΕΠ από 3,4% σε 4,5%) και για το υπόλοιπο μέσω του συνήθους κύκλου αύξησης άλλων φόρων ή περικοπών δαπανών.
Οι εκπτώσεις φόρου που συγκεντρώθηκαν στις 31 Οκτωβρίου, μόνο με το υπερμπόνους, ανέρχονται σε 42 δισ. για ολοκληρωμένες εργασίες που ανέρχονται σε 60 δισ. με την τήρηση των προβλεπόμενων μειώσεων στο τέλος των εργασιών. Οι εκπτώσεις φόρου για τις επιχειρήσεις έντασης ενέργειας, φυσικού αερίου και μη ενεργοβόρων και υψηλής έντασης αερίου ξεκίνησαν το πρώτο τρίμηνο και στη συνέχεια, ξεκινώντας από το δεύτερο τρίμηνο, συνεχίστηκαν με αύξηση των ποσοστών επιδότησης και διεύρυνση του αριθμού των δικαιούχων.
Δεν έχουμε στοιχεία για τις δεδουλευμένες πιστώσεις, αλλά έχουμε σταδιακά τις χορηγήσεις στα διάφορα διατάγματα «Ενίσχυσης». Το τελευταίο τρίμηνο του 2022 αξίζει περίπου 13 δισεκατομμύρια, περίπου την ίδια αξία για το πρώτο τρίμηνο του 2023 που μόλις συμπεριλήφθηκε στον νόμο για τον προϋπολογισμό. Και είμαστε περίπου στα 26 δις. Οι εκτιμήσεις για τα τρία πρώτα τρίμηνα του 2022 αναφέρουν άλλα 6 δισεκατομμύρια περίπου. Επομένως, καταλήγουμε σε συνολικά οφέλη, μόνο για τις επιχειρήσεις, περίπου 32 δισεκατομμυρίων. Λίγο περισσότερο από τον προϋπολογισμό νόμο για ολόκληρο το 2023. Με την ουσιαστική διαφορά ότι πρόκειται θεωρητικά ήδη διαθέσιμα ποσά για εταιρείες και ήδη περιλαμβάνονται στα υπόλοιπα καθαρού χρέους και δημόσιου χρέους. Προσθέτοντας τα 32 δισεκατομμύρια πιστώσεις από το ενεργειακό μπόνους στα 60 από το superbonus, φτάνουμε σε πάνω από 90 δισεκατομμύρια. Τριπλάσιος νόμος για τον προϋπολογισμό.
Σήμερα δεν γνωρίζουμε πόσα από αυτά έχουν ήδη αποζημιωθεί και πόσα βρίσκονται στα φορολογικά συρτάρια των δικαιούχων ή μετατιθέμενων. Δεν γνωρίζουμε καν πόσα από αυτά τα ποσά θα αποζημιωθούν πραγματικά τα επόμενα χρόνια ή θα χαθούν οριστικά. Τα μπόνους υπέρ της ενέργειας έχουν επίσης πολύ πιο κοντινή «ημερομηνία λήξης», που ορίζεται στις 30 Ιουνίου 2023 για εκείνα του δεύτερου εξαμήνου του 2022 και στις 31 Δεκεμβρίου 2023 για εκείνα του πρώτου τριμήνου του 2023.
Όπως έχει ήδη καταδειχθεί σχετικά με το υπερμπόνους και τα άλλα μπόνους κατασκευής, η αποτελεσματική χρηστικότητα του οφέλους για τον φορολογούμενο εξαρτάται καθοριστικά από τη δημοσιονομική τους ικανότητα, δηλαδή από τη διαθεσιμότητα οφειλών προς τις φορολογικές αρχές προς συμψηφισμό. Έτσι μπαίνει στο προσκήνιο το όργανο του εμβάσματος (και της έκπτωσης στο τιμολόγιο για το υπερμπόνους), το οποίο σήμερα ο νόμος επιτρέπει μόνο μία φορά υπέρ κάθε άλλου θέματος και άλλες δύο φορές μόνο υπέρ τραπεζών, με δυνατότητα τέταρτης μεταφοράς προς όφελος πελατών με ΑΦΜ της τράπεζας.
Τώρα είναι ένα αντικειμενικά αναπόφευκτο και κοινότοπο γεγονός ότι, χωρίς δημοσιονομική ικανότητα, μόνο η κυκλοφορία αυτών των πιστώσεων τις μετατρέπει από χάρτινη παροχή σε μετρητά. Και αγορά μπορεί να υπάρξει μόνο αν υπάρχουν αγοραστές. Και οι τελευταίες υπάρχουν μόνο εάν υπάρχει εύλογη πιθανότητα να συμψηφιστούν από μόνα τους αυτές οι εκπτώσεις φόρου ή να βρουν άλλους αγοραστές. Ο περιορισμός της κυκλοφορίας τους κάνει άχρηστο χαρτί.
Περιττό να το τριγυρνάς και καλύτερα να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Με τον κορεσμό της δημοσιονομικής ικανότητας του τραπεζικού τομέα (περίπου 16 δισ.) και με τον προοδευτικό δημοσιονομικό κορεσμό άλλων ιδιωτικών υποκειμένων, η κυκλοφορία αυτών των πιστώσεων σίγουρα θα αύξανε την πιθανότητα αποζημίωσης, αλλά θα γινόταν κυρίως με τη μορφή ενός μέσου που έγινε οικειοθελώς αποδεκτό ως απαλλαγή από υποχρέωση πληρωμής.
Χωρίς πρόσθετες επιβαρύνσεις για το Δημόσιο, δεδομένου ότι η υποκείμενη φορολογική πίστωση περιλαμβάνεται ήδη στο χρέος και το έλλειμμα και, πράγματι, κυκλοφορώντας χωρίς ποτέ αποζημίωση, η επιβάρυνση του Δημοσίου σε μετρητά θα ελαφρυνόταν.
Πείτε το χρήματα, Pippo ή Sesterzio, αυτό που έχει σημασία εδώ είναι να μετατρέψουμε 90 δισεκατομμύρια σε παροχές που έχουν ήδη χορηγηθεί από υποσχέσεις σε πραγματικότητα. Γνωρίζουμε ότι η ΕΚΤ και η Τράπεζα της Ιταλίας το βλέπουν σαν καπνό και καθρέφτες, γνωρίζουμε τις αμηχανίες της Eurostat (λογιστικής φύσης). Αλλά εδώ διακυβεύεται η ικανότητα της κυβέρνησης της Giorgia Meloni να απελευθερωθεί από τους περιορισμούς, να απορρίψει τα εμπόδια και να μετατρέψει το χαρτί σε ρευστότητα. Hic Rhodus, hic salta.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/economia/ce-un-elefante-nella-stanza-del-governo-i-crediti-di-imposta-ecco-perche/ στις Sat, 26 Nov 2022 09:24:55 +0000.