Αν είσαι «χαμένος» της παγκοσμιοποίησης, η ευτυχία δεν περιλαμβάνεται στο πρωτόκολλο ζωής σου, αν είσαι «νικητής» (ξέρεις ότι υπάρχουν τέσσερις γάτες;) Η ευτυχία είναι ήδη μέρος της γενετικής σου κληρονομιάς. Το Cameo του Ruggeri
Όταν ήμουν έφηβος, ως γιος και εγγονός εργατών της Fiat, ήξερα ότι η μοίρα μου ήταν σφραγισμένη: θα ήμουν εργάτης της Fiat, ένα προνόμιο. Στη συνέχεια, χρόνια αργότερα, αν το άξιζε, θα μπορούσα να είχα γίνει «υπάλληλος της Fiat» («travet» στα Πιεμοντέζ). Για τον ίδιο μισθό, δεν θα ανέπνεα πια τις μυρωδιές των εξαντλημένων λαδιών, τα σιδερένια ροκανίδια του τόρνου μου, τον όξινο ιδρώτα των συναδέλφων. Θα ήμουν παρκαρισμένος σε μη μέρος, όπως και τα λεγόμενα «γραφεία κτιρίων». Εδώ, αντί για τις μπλε φόρμες, θα φορούσα ένα κοστούμι GFT, δεδομένης της τιμής, ήδη φθαρμένο την ώρα της αγοράς, θα έκανα μια ηλίθια δουλειά, θα κοίταζα υποτιμητικά τους εργάτες, παρόλο που ήμουν ένας από αυτούς. Κάποια τράβετ, για να υπογραμμίσουν τη διαφορά τους στην κατάστασή τους, είχαν το νύχι του αριστερού μικρού δακτύλου τους να μεγαλώσει ασυνήθιστα. Ήταν ένα ante litteram Green Pass που σε πιστοποίησε, ταυτόχρονα, «travet doc» και ηλίθιο στην αγνότητα.
Όμως η δουλειά, λοιπόν, είχε τη δική της αυθεντική κοινωνική αξιοπρέπεια και αμείβονταν καλά. Ένας εργάτης της Fiat κέρδιζε πολύ περισσότερα από έναν δημοτικό υπάλληλο και στην κοινωνία (στο Circolo delle Bocce, φυσικά) είχε μια θέση λίγο πιο κάτω από αυτή των καταστηματαρχών και των μικρών επαγγελματιών. Το οικονομικό θαύμα, οι στρατηγικές και κοινωνικές επιλογές του Vittorio Valletta επέτρεψαν στους εργαζόμενους της Fiat να έχουν μια πρώτης τάξεως ιδιωτική πρόνοια, να σπουδάζουν τα παιδιά τους, να αγοράζουν, εκτός από τα 600, το κλασικό «δωμάτιο, τραπεζαρία, μικρή κουζίνα». στα προάστια ακραίο και, για τους πιο φειδωλούς, ένα πανομοιότυπο με το Borghetto Santo Spirito. Ούτε καν για εργάτη ή τράβετ σήμερα μπορεί να διανοηθεί, είναι ένας άθλιος που δεν ξεφεύγει από την αγορά ενός μπλέντερ χειρός ή ενός iPhone σε δόσεις την Black Friday.
Εβδομήντα χρόνια αργότερα, στην εποχή του καπιταλισμού του κυρίαρχου CEO, η εργασία έχασε την αξιοπρέπειά της, οι μισθοί έγιναν εισφορά επιβίωσης, για να μην αναφέρουμε τον κοινωνικό ανελκυστήρα, που ήταν σε αχρηστία εδώ και χρόνια. Κανείς, προικισμένος με ελάχιστη ευφυΐα και επίγνωση, δεν πιστεύει στη θρυλική φράση του Προέδρου του Νόμπελ «If you work hard you can do it». «Μπορείς να το κάνεις», ναι, αλλά να κάνεις τι; Ο αναβάτης; Το «δέμα Amazon»; Ο οδηγός της Uber;
Οι φτωχές μέσες οικογένειες έχουν αποδεχτεί, εγκαταλείποντας τις οικονομίες τους και κατάφωρα λάθος, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους επιτρέποντάς τους να «καταναλώνουν χωρίς να δουλεύουν». Εάν αρχίσετε να καταναλώνετε πριν την παραγωγή, προορίζετε για την απόλυτη φτώχεια, σαν να μην έχετε το όνειρο να βελτιώσετε τον εαυτό σας, να παλέψετε για να έχετε ένα μέλλον διαφορετικό από το παρόν. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να συμβεί στον μυθικό κόσμο του καπιταλισμού των CEO, ο οποίος έχει μεταμορφώσει το μέλλον σε παρόν, προβάλλοντας την επαγγελματική ζωή απευθείας στον καναπέ του πολίτη.
Όλα είναι ήδη προγραμματισμένα, η ζωή σου είναι ήδη γραμμένη, στο χέρι σου είναι μόνο να προσποιηθείς ότι τη ζεις, δεν θα μπορέσεις ποτέ να μπεις στα πλεονεκτήματα των επιτρεπόμενων ή απαγορευμένων τρόπων, απλά πρέπει να τηρήσεις το πρωτόκολλο που έχει σας έχει δοθεί. Θα είναι μια ζωή χωρίς εκπλήξεις, δεν θα σου συμβεί ποτέ τίποτα, γιατί είσαι App, έχεις Pass αλλά δεν έχεις ζωή.
Η μαμά και ο μπαμπάς μου έλεγαν: «Η ευτυχία δεν έρχεται προς το μέρος σου, πρέπει να είσαι αυτός που θα την κυνηγήσει». Σήμερα αυτή η μεγάλη αλήθεια είναι εντελώς ξεπερασμένη. Πολλοί δεν ξέρουν τι είναι ευτυχία και, όσο διανοητικά κτηνώδης κι αν είναι, δεν ενδιαφέρονται καν να τη μάθουν. Αν είσαι «χαμένος» της παγκοσμιοποίησης, η ευτυχία δεν περιλαμβάνεται στο πρωτόκολλο ζωής σου, αν είσαι «νικητής» (ξέρεις ότι υπάρχουν τέσσερις γάτες;) Η ευτυχία είναι ήδη μέρος της γενετικής σου κληρονομιάς.
Το ίδιο και ο θάνατος. Όλη σου τη ζωή σε πουλούσαν ότι είσαι θνητός, ότι έπρεπε να σκέφτεσαι θετικά, ότι έπρεπε να είσαι ανθεκτικός (δεν πρόλαβες να πέσεις που έπρεπε ήδη να αναπηδήσεις στα πόδια σου, όπως οι γυμναστές της Ανατολής) , έτσι πείστηκες να απομακρύνεις τον θάνατο από τις σκέψεις σου. Σαν? Κάθε βράδυ, όταν απευθύνατε την προσευχή σας στον Ιησού, τώρα όχι πια, οι θεοί σας ήταν η Τεχνολογία, η Επιστήμη. Εμπλουτισμένο με σωματικά και ψυχικά αντιγηραντικά προϊόντα, πριν κοιμηθείς ακούς ενθουσιασμένος στην τηλεόραση τον «Επιστήμονα», τον «Πολιτικό», τον «Δημοσιογράφο» που «σου δίνει», σύμφωνα με το πρωτόκολλο, ψεύτικη αλήθεια.
Τότε, μια μέρα, ξαφνικά, βρίσκεσαι γερασμένος, εμφανίστηκε στην οθόνη η «ημερομηνία λήξης σου». Νιώθεις ακόμα ζωντανός, αλλά ο αλγόριθμος αποφάσισε ότι είσαι γέρος, πρέπει να φύγεις, και μάλιστα στις μύτες των ποδιών, για να μην ενοχλήσεις τους ελιγμούς.
Καλά Χριστούγεννα!
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/vi-racconto-il-malinconico-mondo-del-ceo-capitalism/ στις Sun, 05 Dec 2021 06:21:04 +0000.