Τι κρύβουν οι οικονομικοί μηχανισμοί του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης. Η εις βάθος μελέτη του Giuseppe Liturri
Δεν γνωρίζουμε πότε θα φτάσουν τα χρήματα του Ταμείου Ανάκτησης. Γνωρίζουμε με σχετική βεβαιότητα πότε θα φτάσουν οι φόροι, οι οποίοι αποτελούν βασική προϋπόθεση για τη λήψη αυτών των ποσών.
Αυτό το γράφουμε από τον Μάιο του 2020 : η Επιτροπή δεν διαθέτει τους δικούς της πόρους για να εκπληρώσει τις 312,5 δισεκατομμύρια επιδοτήσεις του μηχανισμού ανάκαμψης και ανθεκτικότητας (RRF) που θα διανείμει η ΕΕ στα 27 κράτη μέλη (με επικεφαλής την Ιταλία και την Ισπανία με περίπου 69 δισεκατομμύρια το καθένα). Πράγματι, οι Συνθήκες απαγορεύουν επακριβώς στο να τακτοποιεί έξοδα που δεν καλύπτονται εκ των προτέρων από έσοδα και, μόνο κατ 'εξαίρεση, θα επιτρέπεται να χρεώνεται με την έκδοση ομολόγων για την καταβολή αυτών των επιδοτήσεων. Όμως, αυτό το κοινό χρέος, το οποίο δεν έχει καμία σχέση ή δεν έχει καμία σχέση με τα πολυπόθητα ευρωομόλογα, πρέπει να εξοφληθεί και δεν μπορεί να υπάρξει αβεβαιότητα σχετικά με αυτό, αλλιώς το τριπλό Α που οι αγορές αναγνωρίζουν στην ΕΕ θα μπορούσε να αποθαρρυνθεί. Χρειαζόμαστε ορισμένα και σταθερά έσοδα για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις αποπληρωμές. Ως εκ τούτου, ένα έντονο προτατικό έργο της Επιτροπής που ξεκίνησε πριν από χρόνια, αλλά τώρα έχει φτάσει στο σημείο των οριστικών αποφάσεων.
Ως συνήθως, βασίζουμε τις δηλώσεις μας στη μελέτη επίσημων εγγράφων, ιδίως σε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε από την Υπηρεσία Μελετών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον περασμένο Φεβρουάριο και τις 14 σελίδες της ανακοίνωσης που εστάλη στις 18 Μαΐου από την Επιτροπή στο Συμβούλιο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ο πομπώδης τίτλος «εταιρική φορολογία για τον 21ο αιώνα».
Έχουν εγκριθεί δύο μέσα που επιτρέπουν στην ΕΕ να παρεκκλίνει από την απαγόρευση σύναψης χρεών. Το ένα για να επιτρέψει την έκδοση των κινητών αξιών, το άλλο για να εγγυηθεί τις ταμειακές ροές για την εξαγορά. Το πρώτο είναι η δέσμευση, που ισχύει έως το 2058, όλων των κρατών μελών να συνεισφέρουν στον κοινό προϋπολογισμό για ένα επιπλέον μερίδιο ίσο με 0,6% του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος (ΑΕΕ). Περίπου 95 δισεκατομμύρια ετησίως σε τιμές 2018 (12 για την Ιταλία) που τα κράτη μέλη αναλαμβάνουν να πληρώσουν με την πρώτη ζήτηση. Το δεύτερο χρησιμεύει για τον προκαθορισμό ορισμένων εσόδων για τα 30 χρόνια, ξεκινώντας από το 2026, κατά τα οποία η Επιτροπή θα πρέπει να αποπληρώσει τα ομόλογα που εκδόθηκαν τα προηγούμενα πέντε χρόνια στις αγορές. Ο κανονισμός προβλέπει ότι αυτά τα ποσά δεν μπορούν να υπερβούν το 7,5% των 390 δισεκατομμυρίων επιδοτήσεων της Επόμενης Γενιάς της ΕΕ ετησίως. Ένα ανώτατο όριο περίπου 29 δισεκατομμυρίων, το οποίο η Επιτροπή έλαβε προφυλάξεις ώστε να μην χρειαστεί να αποπληρώσει υπερβολικά υψηλά ποσά σε λίγα χρόνια, το οποίο μιλά πολλά για τη σύνεση με την οποία αναγκάζεται να κινηθεί σε αυτό το έδαφος.
Ωστόσο, η εξεύρεση πρόσθετων εσόδων ύψους 29 δισεκατομμυρίων (που είναι πάντα περίπου το 20% του κανονικού ετήσιου προϋπολογισμού της ΕΕ) είναι ωστόσο πρόκληση, ιδίως ενόψει της προσπάθειας που καταβάλλει η Επιτροπή από το 2011 για τη μεταρρύθμιση του συνολικού πλαισίου εσόδων της ΕΕ.
Ο στόχος είναι να μειωθεί στο ελάχιστο, έως ότου καταστούν υπολειμματικά, τα έσοδα που συνίστανται από τις εισφορές των κρατών που καταβάλλονται κατ 'αναλογία προς το ΑΕΕ – τα οποία, μαζί με τα έσοδα βάσει του ΦΠΑ, αντιπροσώπευαν το 83% τα προηγούμενα επτά χρόνια συνολικά έσοδα – και εισάγετε έσοδα άμεσα καταλογιζόμενα από την ΕΕ.
Χάσαμε τον αριθμό των εφημερίδων που δημοσίευσε η Επιτροπή, ακριβώς όπως χάσαμε τη μνήμη των αποτελεσμάτων της τριετούς δραστηριότητας της ομάδας εργασίας υψηλού επιπέδου υπό την προεδρία του γερουσιαστή Mario Monti, υπεύθυνου για τη μεταρρύθμιση του συστήματος εσόδων της ΕΕ. Σε ένα θέμα για το οποίο είναι απαραίτητη η ομοφωνία, υπήρχε πάντα κάποιο κράτος μέλος στο πλάι.
Αλλά αυτό που μέχρι χθες ήταν μια γενική πολιτική δέσμευση, από φέτος δεν μπορεί πλέον να παραμείνει τέτοια. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν σαφές: το κεφάλαιο και οι τόκοι της NGEU πρέπει να επιστραφούν με πρόσθετους ίδιους πόρους για τους οποίους ζήτησε και έλαβε, στο πλαίσιο μιας αποφασιστικής διοργανικής συμφωνίας που συνήφθη το Δεκέμβριο με το Συμβούλιο και την Επιτροπή, τον ορισμό ενός ακριβούς πίνακα πορείας και συναφή ενδιάμεσα στάδια, σε καθένα από τα οποία θα δει το φως ενός νέου ευρωπαϊκού φόρου.
Υπάρχουν έξι πυλώνες στους οποίους βασίζονται τα νέα έσοδα: με αναδρομική ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2021 (μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία επικύρωσης της απόφασης για τους ιδίους πόρους) φόρος 0,80 € / kg για μη ανακυκλωμένο πλαστικό. Στη συνέχεια, μέχρι τον επόμενο Ιούλιο, η Επιτροπή έχει ήδη ανακοινώσει την πρόταση για το ακόλουθο χατ τρικ: έναν μηχανισμό που αποσκοπεί στην επιβολή κυρώσεων στην εισαγωγή προϊόντων με "αποτύπωμα" υψηλού άνθρακα με φόρο, ψηφιακό φόρο και παρέμβαση στην εμπορία CO2 δικαιώματα εκπομπών. Όλα θα εγκριθούν από το Συμβούλιο έως τον Ιούλιο του 2022, για έναρξη ισχύος την 1η Ιανουαρίου 2023. Για να ολοκληρωθούν οι εργασίες, έως τον Ιούνιο του 2024, η Επιτροπή θα προτείνει έναν φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και έναν φόρο που θα υπολογίζεται σε φορολογητέα βάση κοινή για τις εταιρείες . Η έγκριση από το Συμβούλιο έχει προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του 2025 και θα τεθεί σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2026.
Με τον τρόπο αυτό, τονίζει η έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θα ήταν δύσκολο για τα κράτη μέλη να συνεχίσουν να κάνουν τον συνήθη υπολογισμό των πιστώσεων και των χρεώσεων στις χρηματοοικονομικές σχέσεις με την ΕΕ. Για να είμαστε σαφείς, αυτό που έχουμε δει εδώ και αρκετό καιρό είναι καθαροί συνεισφέροντες.
Η ανακοίνωση της Επιτροπής εστιάζεται ακριβώς στη φορολογία των εταιρειών, το τελευταίο κομμάτι του χρονοδιαγράμματος που αναφέρεται. Το έργο στοχεύει στον προσδιορισμό μιας κοινής φορολογικής βάσης (σήμερα υπάρχουν 27 διαφορετικές) για πολυεθνικές εταιρείες που θα κατανέμονται μεταξύ των διαφόρων κρατών, σύμφωνα με έναν τύπο που λαμβάνει υπόψη διαφορετικές παραμέτρους (καταναλωτές, εργαζόμενοι, πάγια περιουσιακά στοιχεία), οι οποίες στη συνέχεια εφαρμόστε τις αντίστοιχες εθνικές τιμές. Όλα για να διασφαλιστεί «δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη».
Ναι, δυστυχώς εδώ πάμε ξανά, μετά από 10 χρόνια «επεκτατικής» λιτότητας, επιστρέφουν για να μας πουν ότι οι φόροι φέρνουν ανάπτυξη. Δεν θα βελτιωθεί.
(Ενημερωμένη και πλήρης έκδοση ενός άρθρου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα La Verità)
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/economia/ecco-le-imposte-che-lue-piazzera-per-rimborsare-i-titoli-del-recovery-fund/ στις Sun, 23 May 2021 06:53:39 +0000.