Η Γερμανία αρχίζει να αισθάνεται την κατάστασή της ως πήλινο σκάφος ανάμεσα σε σιδερένια πλοία, επειδή ήθελε να ξεκινήσει έναν οικονομικό-πολιτικό ανταγωνισμό με μια σειρά διεθνών παραγόντων που δρουν σε πολύ διαφορετική κλίμακα, όπως η Ρωσία, η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Γερμανία, με την οικονομία της που βασίζεται στην ενέργεια χαμηλού κόστους, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πολιτικός γίγαντας χρησιμοποιώντας τις εξαγωγές, το ευρώ, την οικονομία που βασίζεται στη ρωσική ενέργεια χαμηλού κόστους και την περιβαλλοντική ρητορική αντί για τεθωρακισμένα τμήματα. Τώρα τα ζητήματα έχουν φτάσει στο επίκεντρο.
Η Γερμανία πήρε μια ισχυρή αντι-ρωσική θέση, έτσι η Μόσχα μετατράπηκε από σύμμαχος σε απειλή σε διάστημα δύο ετών. Ταυτόχρονα, ωστόσο, η εποχή των Δημοκρατικών προέδρων όπως ο Μπάιντεν και ο Κλίντον, που έβλεπαν την ΕΕ ως έδαφος προς έλεγχο, αλλά και προστασία με την πυρηνική ασπίδα, φαίνεται να φθίνει από την οπτική γωνία ενός Τραμπ . έχει ένα εντελώς διαφορετικό όραμα για το ΝΑΤΟ.
Από την αμερικανική σκοπιά, η στρατηγική σημασία της Ευρώπης έχει μειωθεί, πράγματι είναι σχεδόν μηδενική, επειδή η Κίνα, και όχι η Μόσχα, είναι ο παγκόσμιος πολιτικός αντίπαλος. Οι γερμανικές οικονομικές επενδύσεις στην Κίνα αντιμετωπίζονται με εχθρότητα. Η κατασκευή πυρηνικών όπλων από το Πεκίνο σημαίνει ότι για πρώτη φορά οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν δύο πυρηνικές δυνάμεις, τη Ρωσία και την Κίνα. Αυτό θα μπορούσε να μειώσει την προθυμία και την ικανότητά του να είναι αξιόπιστος υπερασπιστής των συμμάχων του. Γιατί να υπερασπιστεί η Ουάσιγκτον ούτως ή άλλως αυτό που ελέγχει;
Το Βερολίνο ανακαλύπτεται
Σε αυτή την κατάσταση το Βερολίνο είναι εκτεθειμένο. Η Γερμανία, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, ξοδεύουν λιγότερο από 2% στην άμυνα, οπότε με τον Τραμπ (ή άλλον Τραμπιανό Ρεπουμπλικανό…) πρόεδρο δεν θα έχουν καμία κάλυψη. Ιδού λοιπόν η ιδέα που κυκλοφορεί στη Γερμανία, που παρουσιάζεται από την FAZ : παράλληλα με το Σχέδιο Α, στηριζόμενο στο ΝΑΤΟ στην τρέχουσα δομή του, δημιουργεί ένα Σχέδιο Β που προβλέπει την ευρωπαϊκή πυρηνική αποτροπή, έναν δεύτερο πυλώνα παρόμοιο με τον αμερικανικό. Με λίγα λόγια, η Γερμανία θέλει τη βόμβα.
Η Γερμανία χρειάζεται ένα σχέδιο Β που προσφέρει πυρηνική αντασφάλιση: βραχυπρόθεσμο για την έκτακτη ανάγκη εκβιασμού του Τραμπ, μακροπρόθεσμο ως μέρος μιας ευρωπαϊκής ένωσης αυτοάμυνας.
Εδώ, όπως σημειώνει πάντα η FAZ, τίθεται σε εφαρμογή η Συνθήκη του Άαχεν, την οποία υπέγραψαν η Γερμανία και η Γαλλία τον Ιανουάριο του 2019. Το άρθρο 4 της συνθήκης αναφέρει: «Σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης στο έδαφός τους, θα δανείσουν αμοιβαία όλα τα πιθανή βοήθεια και υποστήριξη, συμπεριλαμβανομένων στρατιωτικών μέσων». Αυτή η ρήτρα αμοιβαίας βοήθειας είναι πιο δεσμευτική από εκείνη της συνθήκης του ΝΑΤΟ, αλλά αφήνει ανοιχτό το ερώτημα εάν τα στρατιωτικά μέσα περιλαμβάνουν επίσης γαλλικά πυρηνικά όπλα.
Δείτε τι λέει η FAZ:
Το Σχέδιο Β μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτή την κατάσταση. Η Γερμανία θα πρέπει επιτέλους να αποδεχθεί την προσφορά του Προέδρου Μακρόν να συζητήσει τον ρόλο των γαλλικών πυρηνικών όπλων έναντι τρίτων. Σε εκείνο το σημείο θα πρέπει να δούμε αν θα είναι διατεθειμένος να δώσει εγγυήσεις ότι τα στρατιωτικά μέσα που αναφέρονται στο άρθρο 4 περιλαμβάνουν όλους, συμπεριλαμβανομένων των γαλλικών πυρηνικών δυνάμεων. Συνεπώς, και οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να κάνουν δημόσια αυτή τη διευκρίνιση.
Ο στόχος που βλέπει το Βερολίνο είναι μια ολοένα πιο στενή, στρατηγική, μακροπρόθεσμη συνεργασία μεταξύ των δύο μερών. Η Γαλλία θα πρέπει να είναι πρόθυμη να μοιραστεί τη «Δύναμη του φραπέ», περίπου 300 πυρηνικές κεφαλές διαθέσιμες με διάφορους τρόπους, γιατί, ως γειτονική χώρα, μια επίθεση στο Βερολίνο θα ήταν επίσης μια πολύ σοβαρή απειλή για το Παρίσι.
Προφανώς, ωστόσο, αυτό θα αναδείξει ορισμένα προβλήματα με την πάροδο του χρόνου:
- καταρχάς, το Παρίσι θα ήθελε το Βερολίνο να συμμετάσχει οικονομικά στην υποστήριξη της αποτρεπτικής δύναμης, η οποία δεν είναι δωρεάν, αλλά κοστίζει περίπου 5 δισ. ευρώ ετησίως. Το Παρίσι επιθυμεί είτε άμεση κάλυψη του κόστους είτε πληρωμή, ως αποζημίωση, για άλλα έργα. Ωστόσο, δεν μπορεί να σκεφτεί να έχει δωρεάν την πυρηνική ασπίδα.
- αυτό συμβαίνει και γιατί σε κάθε περίπτωση θα χρειαζόταν να προχωρήσει σε ανανέωση και ενίσχυση του στόλου, που έχει γίνει πλέον κοινή. Ωστόσο, θα υπήρχαν επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων.
- Η Γερμανία είναι ένας πολύ δυσκίνητος εταίρος για τη Γαλλία, τόσο για ιστορικούς λόγους όσο και γιατί θα έφερνε μαζί της έναν κεντρικό ευρωπαϊκό χώρο που, οικονομικά και δημογραφικά, θα συνέτριβε τελικά το Παρίσι. Η Γερμανία, που έχει ήδη πολύ υψηλότερο ΑΕΠ και 20 εκατομμύρια περισσότερους κατοίκους, θα έπαιρνε μαζί της την Ολλανδία και την Αυστρία. Τελικά, η έξυπνη συγχώνευση θα γινόταν μια έμμεση αγορά του πυρηνικού όπλου της Γαλλίας.
- ο λόγος θεωρεί δεδομένο ότι ο Μακρόν θα είναι για πάντα Γάλλος πρόεδρος. Είμαστε σίγουροι ότι θα είναι έτσι;
Επίσης σε αυτή την περίπτωση, όπως συνέβη άσχημα για το Ευρώ, η Γαλλία θα μπορούσε να αποδεχθεί το σύμφωνο μόνο εάν η συμμαχία εξισορροπηθεί με την παρουσία της Ιταλίας ή της Ισπανίας ή και των δύο. Ωστόσο, το ερώτημα που πρέπει να θέσουν στον εαυτό τους αυτές οι χώρες, σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να είναι: τι πλεονέκτημα έχει από το να είναι εταίροι μειοψηφίας σε μια συμμαχία με γείτονες σε σύγκριση με μια με δύναμη μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά; Γιατί, έτσι κι αλλιώς, δεν θα ήταν ισότιμη συμμαχία.
Χάρη στο κανάλι μας στο Telegram, μπορείτε να ενημερώνεστε για τη δημοσίευση νέων άρθρων Οικονομικών Σεναρίων.
Το άρθρο Η Γερμανία στοχεύει σε ένα σχέδιο πυρηνικών όπλων Β με τη Γαλλία προέρχεται από τα Οικονομικά Σενάρια .
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Scenari Economici στη διεύθυνση URL https://scenarieconomici.it/la-germania-punta-a-un-piano-b-di-armi-nucleari-con-la-francia/ στις Sat, 17 Feb 2024 06:20:47 +0000.