Πώς αλλάζει ο λόγος του Μάριο Ντράγκι. Πλάγια γράμματα του Teo Dalavecuras
«Έχω ένα σαφές μήνυμα να σας δώσω: στο πλαίσιο της εντολής μας, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι έτοιμη να κάνει ό,τι χρειάζεται για να υπερασπιστεί το ευρώ. Και πιστέψτε με, θα είναι αρκετό». Με αυτά τα λόγια, που συνήθως απομνημονεύονται ως «ό,τι χρειάζεται», που προφέρθηκαν στο Λονδίνο στις 26 Ιουλίου 2012 ενώπιον του κοινού του Παγκόσμιου Συνεδρίου Επενδύσεων που διοργάνωσε η Βρετανική Επιχειρηματική Πρεσβεία, ο Mario Draghi κέρδισε, για την ιστορία, το φωτοστέφανο του σωτήρας του «ΕΥΡ.
Αν και είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ένα παγκόσμιο νόμισμα μπορεί να «σωθεί» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτή η μάλλον γενική λέξη) από ένα άτομο, όσο αποφασισμένο και κύρος κι αν είναι, είναι βέβαιο ότι αυτή η ομιλία είχε το αποτέλεσμα ενός ογκόλιθου που πετάχτηκε στη λίμνη. και μετέτρεψε τον έγκυρο και αξιότιμο πρόεδρο της ΕΚΤ σε μια ποιοτικά διαφορετική φιγούρα, ηγέτη. Με άλλα λόγια, αυτά τα λόγια που προφέρθηκαν μπροστά σε ένα πλήθος διεθνών χρηματοοικονομικών καρχαριών, λίγους μήνες μετά τον διορισμό του στην κορυφή της ΕΚΤ, του άνοιξαν μια τεράστια πίστη που μπόρεσε να επιβάλει τα οκτώ χρόνια της θητείας του.
Ακόμη και στην τελευταία από τις επόμενες ζωές του (την πέμπτη; Η έκτη αν μετρήσει κανείς και το πανεπιστήμιο) στο Palazzo Chigi, ο Ντράγκι παρέμεινε πιστός, ακόμα και στις συνεντεύξεις τύπου, στο ύφος του, δεν μολύνθηκε από το κλείσιμο του ματιού, υπονοούμενα προσωποποίηση ή πιο συχνά διφορούμενη του ρωμαϊκού πολιτικού και θεσμικού περιβάλλοντος. Έτσι κατάφερε να διατηρήσει ανέπαφη την κληρονομιά της αξιοπιστίας της.
Αλλά όταν διάβασα τις τελευταίες ημέρες ότι «η ΕΕ έχει δείξει εξαιρετική ενότητα, είμαστε ενωμένοι στην σθεναρή καταδίκη της εισβολής στην Ουκρανία, ενωμένοι στην επιβολή κυρώσεων και στην απάντηση στην έκκληση του Ζελένσκι που ζήτησε βοήθεια, ανθρωπιστική και στρατιωτική. Αυτή είναι η κύρια δύναμή μας», δεν αναγνώρισα το στυλ του Ντράγκι.
Όχι τόσο γιατί -όπως όλοι γνωρίζουν- η «εξαιρετική ενότητα» της ΕΕ δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αναπόφευκτη ευθυγράμμιση των ευρωπαϊκών χωρών με το επιβλητικό «κάλεσμα στα όπλα» που έφτασε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού: ακόμη και η διαμάχη μεταξύ μαγείρων και σερβιτόρων στο το υπόγειο των αρχοντικών σπιτιών σταματούν μόλις ο μπάτλερ αντικρίσει τις κουζίνες (για να ξαναρχίσει μόλις φύγει). Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι η άχρηστη έμφαση που γίνεται αισθητή σε λέξεις που επαναλαμβάνουν απόλυτα κοινές έννοιες που επαναλαμβάνονται χιλιάδες φορές σε αυτές τις δύο εβδομάδες.
Θα ειπωθεί ότι ακόμη και η γλώσσα των ηγετών δεν μπορεί να μην επηρεαστεί από το πολεμικό κλίμα και να υποκύψει στις αποπλανήσεις της έμφασης, αλλά αυτό ισχύει μέχρι ένα σημείο. Η ομιλία με την οποία ο Στάλιν παρενόχλησε τον σοβιετικό λαό λίγες μέρες μετά την έναρξη της ναζιστικής εισβολής, τον Ιούλιο του 1941, για όσους άκουσαν την ηχογράφηση είναι μια ανατριχιαστική μονοτονία.
Στη συνέχεια, υπάρχουν τα λόγια του Ντράγκι στο Κοινοβούλιο κατά την ώρα των ερωτήσεων την Τετάρτη 9 Μαρτίου, όπου, για ορισμένα θέματα όπως η μεταρρύθμιση του κτηματολογίου και η ενεργειακή εξάρτηση, ξοδεύει ρητορικά επιχειρήματα στην καλύτερη περίπτωση. Θυμηθείτε ότι «η κτηματογράφηση έγινε το 1939, υπήρχαν πολλά ενδιάμεσα, ακόμη και παγκόσμιος πόλεμος», για να πούμε ότι οι κτηματολογικές αξίες είναι ανύπαρκτες και χρειάζεται διαφάνεια. Μια αυτεπάγγελτη υπεράσπιση μιας διάταξης της οποίας οι σκοποί δεν πρέπει να είναι τόσο σαφείς εάν χρησιμοποιούνται έννοιες όπως η ηλικία του ρυθμιστικού «συστήματος» ή η «διαφάνεια» για την προώθησή της.
Για την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία λέει: «βλέποντας τα δεδομένα των τελευταίων ετών, αυτό που βρίσκω απίστευτο, το οποίο είναι πραγματικά εξαιρετικό είναι ότι έχει αυξηθεί ακόμη και μετά την εισβολή στην Κριμαία: δείχνει μια υποτίμηση του ενεργειακού προβλήματος, αλλά και του διεθνή πολιτική». «Εξαιρετικό» και «απίστευτο» είναι επίθετα που δηλώνουν έκπληξη, αλλά τα τελευταία οκτώ χρόνια, όσα έχουν περάσει από την προσάρτηση της Κριμαίας, ο Ντράγκι δεν πέρασε ως Τραππιστής μοναχός αλλά, τουλάχιστον μέχρι το 2019, ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κεντρική Τράπεζα.
Πιθανώς αν ο Ντράγκι άλλαξε τη ρήση του καθιστώντας το λιγότερο διακριτό από αυτό του πολιτικο-θεσμικού περιβάλλοντος, είναι επειδή η δυναμική του πολιτικού αγώνα επηρεάζει όποιον δεν προστατεύεται από μια θεσμική «πανοπλία» (κεντρική τράπεζα, προεδρία της δημοκρατίας) που κρατάει τους συνομιλητές. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το μήκος κύματος του πολιτικού δεν είναι δικό του, οι έμποροι της πολιτικής ξέρουν να το καβαλήσουν πιο εύκολα από εκείνον, τουλάχιστον προς το παρόν.
Ο Gianfranco Miglio, ο πολιτικός επιστήμονας του οποίου το δόγμα έπινε ο Umberto Bossi, θα είχε δει σε αυτή την παραγωγή μια επιβεβαίωση της θεωρίας του σύμφωνα με την οποία ο μηχανισμός της δημοκρατίας «καταναλώνει» την εξουσία.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/vi-racconto-le-evoluzioni-lessicali-di-draghi/ στις Sun, 13 Mar 2022 08:00:33 +0000.