Η παρέμβαση των Francesco Alberto Comellini και Francesco Provinciali
Αν συγχωνεύαμε σε ένα είδος μονογραφίας τις αναρίθμητες σειρές άρθρων που -μεμονωμένα ή μαζί- γράψαμε σε εφημερίδες, περιοδικά, συνδικαλιστικές υπηρεσίες ή ενώσεις ατόμων με αναπηρία με θέμα «ρυθμιστικές και υγειονομικές προστασίες για ευάλωτους εργαζόμενους». σε αυτά τα δύο και περισσότερα χρόνια μιας πανδημίας, συμπεριλαμβανομένων των κηρύξεων και των παρατάσεων κατάστασης έκτακτης ανάγκης και τώρα πέρα, θα προέκυπτε ένας βαρύς τόμος, ένα είδος σύνοψης όλων των πιθανών καταστάσεων: από εκείνες που είναι εγγυημένες σε εκείνες που έχουν ξεχαστεί, από ακατανόητες διακρίσεις έως τα περισσότερα, συμπεριλαμβανομένων παραγράφων, άρθρων, νομοθετικών διαταγμάτων και μετατροπής τους, περιόδους κανονιστικής παροχής και άλλων περιόδων λανθάνουσας κατάστασης, λόγω λήθης, λανθασμένων υπολογισμών, ίσως και λόγω απροσεξίας ή αδιαφορίας.
Έχουμε γράψει στην Κυβέρνηση και συγκεκριμένα στους μεμονωμένους ενδιαφερόμενους Υπουργούς (Υγείας, Εργασίας, Αναπηρίας) και στον Πρωθυπουργό, με αφιερωμένες ή ανοιχτές επιστολές, χωρίς ποτέ να λάβουμε απάντηση. «Ποτέ», στις κυβερνητικές συνεντεύξεις Τύπου μετά τα μέτρα που λαμβάνονται κατά καιρούς, κάποιοι συνάδελφοι έκαναν ερωτήσεις σχετικά, «ποτέ» τα τηλεοπτικά talk show που συζητούσαν μάσκες, εμβόλια, εντολές, βέτο, απαγορεύσεις, εξαιρέσεις, πράσινες κάρτες, συνταγές. , DaD, μεταξόνια κ.λπ. ανέφεραν το συγκεκριμένο θέμα, λες και δεν υπήρχε η κατηγορία των εύθραυστων εργαζομένων και το θέμα των αναπηριών στο χώρο εργασίας: σαν να ήταν το συνηθισμένο συμπέρασμα που δεν έχει νόημα, σαν να αφορούσε τους πονηρούς του εύκολου πιστοποιητικού, ειδικά όταν το πρόβλημα δεν μας αφορά προσωπικά και στο τέλος οι άνθρωποι τα βγάζουν πέρα όσο καλύτερα μπορούν.
Ποτέ δεν ξεχάσαμε την ύπαρξη αυτού του σοβαρού προβλήματος, που σηματοδοτεί μια κατάσταση αβεβαιότητας, ανησυχίας, ακόμη και αγωνίας που έχει περάσει αυτό το χρονικό διάστημα μεταξύ επιβεβαιώσεων, αρνήσεων, ανακρίβειων νομοθετικών πράξεων, υπενθυμίσεων, παραπομπών με αυτή τη σκοτεινή γλώσσα γραφειοκρατίας που αφανίζει. πολίτες και χωρίζει το χάσμα που τους χωρίζει από την ανθρώπινη κατανόηση και συχνά από την ανικανότητα εκείνων που θα έπρεπε να εκπροσωπούν τους θεσμούς. Μιλάμε για εκείνους τους εργαζόμενους που λόγω των επισφαλών συνθηκών υγείας τους (χημειοθεραπεία, καρδιοπάθειες, ανοσοκατασταλμένοι, πάσχοντες από ρευματοειδή αρθρίτιδα, ανάπηροι βάσει του νόμου 104/92), υπήρξαν τα δύο αυτά χρόνια -και εξακολουθούν να είναι- δυνητικά υπερεκτεθειμένοι σε κίνδυνος προσβολής από τον Covid. Για να τα συνοψίσω όλα – ήταν μια επική μάχη, αφενός τα δικαιώματα που κατοχυρώνονται από τα καταστατικά διεθνών οργανισμών και από συγκεκριμένες ρυθμιστικές πηγές, οι ασθενείς κηρύχθηκαν «ακατάλληλοι» επειδή ως τέτοιοι πιστοποιήθηκαν από τον αρμόδιο γιατρό ή από τις ad hoc υγειονομικές αρχές , η εκτέλεση των κανονικών εργασιακών καθηκόντων, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα – θα ήταν αδύνατη και ίσως ανήσυχη.
Συχνά ταπεινωμένος σε έναν ελεημοσύνη με τους εργοδότες, μπροστά σε νόμους, διατάγματα και εγκυκλίους δύσκολης ερμηνείας, σχεδόν ποτέ ξεκάθαρη και επιτακτική, συχνά κρυπτική, που επιδόθηκαν σε διαφορετικές ερμηνείες για μια παράγραφο, μια υποσημείωση, έναν κώδικα ή για στιγματισμό ανεφάρμοστου με μια λεξιλογική μορφή που ισχυριζόταν ότι ρύθμιζε τα πάντα και συστηματικά τα ξεχνούσε.
Φτάνουμε στο σήμερα. Μετά το τέλος της κατάστασης έκτακτης ανάγκης αλλά η επιδημιολογική μετάδοση συνεχίζεται, από την περασμένη 1η Απριλίου οι προστασίες έπρεπε να ανανεώνονται κατά καιρούς (συχνά καθυστερημένα, σε μερικές περιπτώσεις εντελώς ανύπαρκτες): το ιατρικό πιστοποιητικό ακαταλληλότητας που εκδόθηκε υγειονομικές αρχές.
Κατά την ακρόαση στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή για την «απλούστευση», η Υπουργός Brunetta – διαψεύδει τις προβλέψεις δαπανών περί τα 60 εκατ. ευρώ από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ως οικονομική «κάλυψη» για το κόστος που προέρχεται από την ανανέωση των προστασιών. έληξε στις 31 / 3 – είχε αναλάβει τη δέσμευση να υποβάλει τη δική της τροποποίηση στο Νομοθετικό Διάταγμα 24/3/2022 αρ. ° 24, δεδομένου ότι η διάταξη είχε προηγουμένως εισαχθεί, αλλά στη συνέχεια εξαλείφθηκε από το κείμενο που πράγματι δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως – το οποίο, ωστόσο, ανανέωσε μόνο την προστασία της «Ευέλικτης εργασίας» και όχι επίσης την εξίσωση της ασθένειας των αδύναμων με τη νοσηλεία, προκειμένου να αποφευχθεί η ανάγκη λήψης άδειας υγείας με κίνδυνο υπέρβασης της συμβατικής περιόδου συμπεριφοράς ή, χειρότερα, έχοντας να καταφύγει στις διακοπές για να αποφύγει καταστάσεις μετάδοσης στον εργασιακό χώρο, είχε «βάναυσα» εξαλειφθεί, θυσιαστεί στον πολιτικό λόγο.
Ακόμη και όσον αφορά την έξυπνη εργασία, η νομοθεσία των πρώτων σχεδίων του διατάγματος προέβλεπε περίοδο χρήσης μικρότερη από αυτή των μη εύθραυστων εργαζομένων, δηλαδή έως τις 28/2 αντί για 31/3 όπως για όλα τα άλλα.
Ένα παράδοξο που εξηγεί πόσο επιπόλαια (θα λέγαμε και μια καλή δόση νομοθετικής προχειρότητας αν αυτό δεν ήταν πολιτικά λανθασμένο) αντιμετωπίστηκε το θέμα.
Εν ολίγοις, τελικά το ΝΔ 24/2022 στο κείμενο που μπαίνει στο Υπουργικό Συμβούλιο ανανέωσε μόνο το άρθρ. 26, παράγραφος 2 / bis του νομοθετικού διατάγματος 18 της 17/3/2020 και όχι επίσης η παράγραφος 2, που αφορούσε τη δεύτερη περίπτωση που εξετάστηκε παραπάνω αλλά, όπως αναφέρθηκε, στο κείμενο που κυκλοφόρησε από το CdM και κατέγραψε στο ΦΕΚ όλα τα ίχνη η προστασία είχε εξαφανιστεί για τους ευάλωτους εργάτες.
Ορθά και με αξιέπαινη, προσωπική δέσμευση, ο υπουργός Brunetta -σε διαφωνία με τις προβλέψεις δαπανών του Λογιστηρίου- είχε υποσχεθεί ότι θα επανορθώσει, και το έπραξε με σοβαρότητα επαναδιατυπώνοντας τις πολλές κοινοβουλευτικές τροπολογίες, επαναφέροντας τις προστασίες των παραγράφων 2 και 2 -α του άρθρου 26 του νομοθετικού διατάγματος 18/2020 αλλά με την ευφυή ιδέα να εισαχθεί στο νόμο η αναφορά στον Υπουργό Υγείας της 4/2/2022 που ουσιαστικά έχει έντονα περιοριστική επίδραση στο κοινό των δικαιούχων και , πολύ σοβαρά, ξεχνώντας να διευκρινίσω ότι η παράταση έπρεπε να είχε ισχύ από την 1η Απριλίου 2022. Από τους αξιότιμους βουλευτές που εξέφρασαν τη σύμφωνη γνώμη τους για την αναδιατύπωση, αποδεχόμενοι το κείμενο που πρότεινε η κυβέρνηση, κανείς δεν παρατήρησε τι συνέβαινε στην πραγματικότητα στο πετσί του εύθραυστοι εργάτες.
Ο αξιότιμος Massimiliano De Toma, ο οποίος για αρκετό καιρό παρακολουθούσε την ιστορία των εύθραυστων εργαζομένων με άλλους συναδέλφους, δεδομένου ότι στο κείμενο που έφτασε στην Βουλή με αυτό το πολλοστό «δώρο στους εύθραυστους», η κυβέρνηση είχε θέσει το ζήτημα της εμπιστοσύνης, είχε ετοιμάσει μια ημερήσια διάταξη (στην οποία είχαμε επιπλέον «τεχνικά» συνεισφέρει) προκειμένου να προσφέρουμε στην κυβέρνηση την απαραίτητη υποστήριξη για να ενσωματωθούν οι απαραίτητες διορθώσεις στην πρώτη χρήσιμη διάταξη, με ιδιαίτερη αναφορά στην αναδρομή και των δύο επεκτάσεων (παράγραφος 2 και παράγραφος 2 / δις) από την 1η Απριλίου, την επομένη της λήξης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης.
Το αποτέλεσμα τελικά ήταν ότι ο τιμ. Ο Ντε Τομά απέρριψε την πρόταση για αναδιατύπωση της ατζέντας του που η Κυβέρνηση ήθελε να στειρώσει με τη ρήτρα "για να αξιολογηθεί η ευκαιρία να …" και την έβαλε σε ψηφοφορία στη Συνέλευση με πρόσκληση προς τους συναδέλφους να την υπερψηφίσουν αφού " Δεν μπορούν να υπάρξουν αξιολογήσεις ευκαιρίας σχετικά με τις προστασίες για τους ευάλωτους εργαζομένους». Το αποτέλεσμα ήταν μια ηχηρή απόρριψη με 358 ψήφους κατά και μόνο 51 υπέρ (ορισμένοι βουλευτές της FI και της Alternativa ψήφισαν με FDI), με συνέπεια – δεδομένου ότι η μετατροπή του Νομοθετικού Διατάγματος 24 προβλέπεται έως τις 23 Μαΐου και προβλέπει την ισχύ του Οι δύο προαναφερθείσες προστασίες έως τις 30 Ιουνίου του επόμενου έτους, οι ευάλωτοι εργαζόμενοι θα μπορούν να επωφελούνται από αυτές για λίγο περισσότερο από ένα μήνα. Αφήνοντας ανοιχτό την περίοδο από την 1η Απριλίου έως την ημερομηνία μετατροπής σε νόμο. «Ανεξήγητο», δεδομένου ότι η αναδρομική ισχύς δεν αφορούσε επιβαρύνσεις: αντίστροφα αφήνει «ακάλυπτους» τους εύθραυστους εργαζόμενους (που παραδόξως με την Υπουργική Απόφαση του Υπουργού Υγείας της 2/4/2022 είχαν δει «νομιμοποιημένες και δουλικά απαριθμούσε τις παθολογίες που δίνουν τίτλος και θέση στην κατάσταση ευθραυστότητας) όλο τον Απρίλιο και σχεδόν όλο τον Μάιο.
Σαν να λέμε: το κείμενο που μετατράπηκε σε νόμο αρνείται ουσιαστικά και νομικά την Υπουργική Απόφαση του Υπουργού Speranza, αφού «ακυρώνει» την παθολογική κατάσταση ευθραυστότητας που επικυρώνει ο ίδιος ο DM για σχεδόν δύο μήνες.
Ας ελπίσουμε ότι κανένας από τους αδύναμους δεν θα αρρωστήσει με τον Covid στο μεταξύ να χρειαστεί να επιστρέψει στην υπηρεσία.
Έχουμε βάλει το πρόσωπό μας και την υπογραφή μας για δύο χρόνια, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε για να εξηγήσουμε και να υποστηρίξουμε την ανάγκη προστασίας των ευάλωτων εργαζομένων και των ατόμων με αναπηρίες και δεν παραιτούμαστε σε αυτήν την τελική λήθη ή παράβλεψη, την απογοήτευση σημειώνεται . Για εμάς, τα δικαιώματα των ανθρώπων δεν αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
Σχεδόν δύο μήνες συνολικής αποκάλυψης για τους εύθραυστους εργάτες είναι ένα πολύ σοβαρό γεγονός, σίγουρα όχι δείγμα προσοχής, φροντίδας, προστασίας.
Επιστρέφοντας στη χθεσινή ψηφοφορία, θα θέλαμε να εξετάσουμε το σύμπλεγμα των ημερήσιων διατάξεων: ένα ήταν αυτό του De Toma των FDI που απορρίφθηκε ακόμη και με την ψήφο κατά της Λίγκας, ένα εγκρίθηκε και είναι από το PD που υπογράφει η Lisa Noja , ο οποίος ωστόσο αποδέχτηκε τη στείρωση ενός «αναλαμβάνει να αξιολογήσει την ευκαιρία να» σαν ακριβώς για τα δικαιώματα των αδύναμων μπορούμε να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να συμβιβαστούν και να «αξιολογήσουν την ευκαιρία» να τα επιτύχουν, και ένα από το League, πανομοιότυπο με αυτό των ΑΞΕ, επίσης απορρίφθηκε αλλά επί του οποίου, σύμφωνα με τη δέσμευση μιας ενωμένης κεντροδεξιάς, ψήφισαν υπέρ. Μια μονάδα που προφανώς δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στο σπίτι της Λέγκας και η οποία ωστόσο, ενώ εκφράζει τον υπουργό αναπηρίας στο Υπουργικό Συμβούλιο, δεν έχει καταφέρει να επηρεάσει το θέμα των ευάλωτων εργαζομένων (όπως σε πολλούς άλλους). αφήνοντας την μπάλα εντελώς στα χέρια του υπουργού Brunetta (FI, ο οποίος ανακοίνωσε επίσης ότι το Υπουργείο του θα ασχοληθεί με τις αναπηρίες) και αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι η υπουργός της Λέγκας Erika Stefani δεν είναι πλέον απαραίτητη για την προστασία των εύθραυστων ή ανάπηρων εργαζομένων.
Ωστόσο, ελπίζουμε ότι η κυβέρνηση έχει ακόμη χρόνο για να επανορθώσει αυτή τη σοβαρή αδικία «motu proprio»: στο μεταξύ, οι εύθραυστοι άρρωστοι εργαζόμενοι, που αφήνονται να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, θα αρχίσουν να προβληματίζονται για την ψήφο της αντιπολίτευσης ενός συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος. πλήρης χρονική κάλυψη των διασφαλίσεων τους.
Από το Σύνταγμα και κάτω και για όλους τους νόμους που εγκρίνονται, αυτοί αποτελούνται από «δικαιώματα» και πριν από αυτό σε βεβαιότητες πολιτισμού.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/sanita/tutele-lavoratori-fragili/ στις Fri, 06 May 2022 05:48:29 +0000.