Τι είπε και υπαινίχθηκε ο Giuliano Amato (ολοκληρώθηκε με τούμπα) για την Ustica. Οι γρατσουνιές του Damato
Ερωτήθηκε προφορικά και γραπτά από τη Verità σχετικά με τη συνέντευξη που δόθηκε στη Repubblica και δημοσιεύτηκε το περασμένο Σάββατο με έναν τίτλο σε χαρακτήρες που φώναζαν Εδώ είναι η αλήθεια για την Ustica . Ο Μακρόν ζητά συγγνώμη , ακόμα κι αν ο ενδιαφερόμενος ήταν μόλις δυόμισι ετών τη στιγμή της τραγωδίας, ο Τζουλιάνο Αμάτο απάντησε αρνούμενος την ευθύνη για αυτόν τον τίτλο. Το οποίο, μάλιστα, δεν είχε την προειδοποίηση, που περιείχε στο κείμενο των δηλώσεων του επίτιμου προέδρου του Συνταγματικού Δικαστηρίου και πρώην προέδρου του Συμβουλίου, ότι του ήταν μόνο στοχασμοί, αφαιρέσεις, διαισθήσεις, χωρίς αποδείξεις.
Η ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΑΜΑΤΟΥ
«Εγώ – εξήγησε ο Amato – δεν έχω πει τίποτα νέο. Δεν ήταν στις δυνατότητές μου, δεν ήταν στις προθέσεις μου. Ήθελα να επαναφέρω το θέμα στην προσοχή, να παροτρύνω όσους μπορούσαν να επικυρώσουν αυτή την υπόθεση να μιλήσουν». Να ζητάω μάταια, προφανώς, δεδομένου ότι κανείς δεν έχει κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, ξεκινώντας από τους Γάλλους. Στην κυβέρνηση της οποίας, ωστόσο, η ιταλική με επικεφαλής τον Giorgia Meloni δεν σκοπεύει να θέσει αυτό το πρόβλημα – όπως αναμενόταν ή διευκρινίστηκε σε τίτλο στο Messaggero – κινδυνεύοντας επίσης να διακυβεύσει τις ήδη δύσκολες ή κυμαινόμενες σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών ακριβώς αυτή τη στιγμή στο που η συνεργασία τους θα ήταν πολύτιμη, για τα συμφέροντα και των δύο, στις συνεχιζόμενες παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις για την αναθεώρηση του λεγόμενου και επαχθούς ευρωπαϊκού συμφώνου σταθερότητας, πριν αυτό επανέλθει σε ισχύ μετά την αναστολή για τον Covid.
Ο ΠΥΡΥΛΟΣ AMATO ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αν και ο Amato με την αποστασιοποιητική του απάντηση με τον τίτλο που εκτοξεύτηκε από τη Repubblica σαν πύραυλος -ναι- στη συνέντευξή του είχε δώσει στην Αλήθεια την ευκαιρία για μια διαμάχη με τον σε κάποιο βαθμό ανταγωνιστή της εφημερίδας, ο εκδότης Maurizio Belpietro προτίμησε να επιτεθεί, προσβάλλοντας μάλιστα τον πολιτικό ο οποίος εξάλλου δεν έχει απολαύσει ποτέ τη συμπάθειά του, τουλάχιστον. «Ο Δόκτωρ Σοτίλε περνάει το βαρέλι», είχε τίτλο ο Μπελπιέτρο στο πρωτοσέλιδο, μαινόμενος μέσα με «το απότομο ανάποδο του γιατρού Σοτίλε ανάξιο υπηρέτη του Κράτους».
Είναι άχρηστο να έχουμε αυταπάτες σε αυτή την πλευρά του γκισέ ειδήσεων, φήμες, παρασκηνιακά, σχόλια και αντιπαραθέσεις που στοχεύουν περισσότερο στην τροφοδότηση του πολιτικού αγώνα παρά στην ενημέρωση των αναγνωστών. Είναι όλο και πιο δύσκολο και ενοχλητικό να καταλάβει κανείς ποιος παίζει πιο χαλαρά με το κοινό: εμείς οι δημοσιογράφοι ή «αυτοί», οι πολιτικοί. Και με αυτό αρχειοθετούμε, τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά προσωπικά, ακόμα και αυτή την άσχημη σελίδα, μαζί, δημοσιογραφίας και πολιτικής, μάλιστα. Μια σελίδα στην οποία εμείς οι δημοσιογράφοι καταφέραμε – φοβάμαι – χειρότερα από ό,τι ένα συγκεκριμένο δικαστικό σώμα υπαγόρευε την ατζέντα της κυβέρνησης και της Βουλής στο καθήκον.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/amato-ustica-figuraccia-repubblica/ στις Mon, 04 Sep 2023 11:29:34 +0000.