Τι σημαίνει το ξέσπασμα του Ντράγκι στη φον ντερ Λάιεν στις εφημερίδες. Η ανάλυση του Giuseppe Liturri
« Η πρότασή σου, Ούρσουλα, έρχεται με επτά μήνες πολύ αργά. Κατά τη διάρκεια αυτών των επτά μηνών χρηματοδοτήσαμε τον πόλεμο του Πούτιν και αδειάσαμε τα ταμεία μας. Τώρα οδεύουμε προς την ύφεση. Εδώ είναι το κόστος επτά μηνών καθυστέρησης ». Αυτή είναι η φράση που, σύμφωνα με την εφημερίδα Il Foglio , θα απηύθυνε ο Μάριο Ντράγκι στην Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν κατά την άτυπη σύνοδο κορυφής στην Πράγα στις 7 Οκτωβρίου.
Πολύ άνετα και πολύ αργά, απαντάμε. Είναι μια δικαιολογία για να κρύψουμε την προφανή ενοχή της σίγασης της βοήθειας στην οικονομία – στηριζόμενοι μόνο στην αναδιανομή των αυξανόμενων φορολογικών εσόδων και στην εκτροπή των στοιχείων δαπανών από τον έναν προορισμό στον άλλο – αντί να εκμεταλλευτούμε τους πρώτους μήνες του 2022 για να βάλουμε σανό τη φάρμα και να είναι σε θέση να βοηθήσει σημαντικά τις ιταλικές οικογένειες και επιχειρήσεις. Αντίθετα, όχι. Όλοι περιμένουν μυθολογικά ευρωπαϊκά δάνεια . Ο Ντράγκι δεν μπορεί να μην γνωρίζει ότι – παραδεκτά και μη χορηγηθέντα ευρωπαϊκά δάνεια – οι χρόνοι, οι προϋποθέσεις και οι εγγυήσεις που απαιτούνται είναι ασυμβίβαστες με την απαραίτητη επείγουσα ανάγκη.
Οι λογαριασμοί των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων έχουν ήδη λήξει και δεν μπορούν να περιμένουν μήνες διαπραγματεύσεων, οι οποίες είναι νόμιμες σε μια ΕΕ που συχνά βλέπει αντικρουόμενα και ύποπτα συμφέροντα μεταξύ των κρατών μελών.
Είναι περίεργο να ακούς έναν Πρωθυπουργό να επικαλείται «ευρωπαϊκά δάνεια», λες και η Ιταλική Δημοκρατία είχε ουσιαστικά χάσει την πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές αγορές ή την υποστήριξη της ΕΚΤ. Υποψιάζομαι ότι εδραιώνεται ολοένα και περισσότερο, υπό το φως των όσων έχουν δημοσιευτεί από την ΕΚΤ και την Τράπεζα της Ιταλίας τις τελευταίες ημέρες.
Ας ξεκινήσουμε με την ΕΚΤ. Από τη Φρανκφούρτη μέχρι τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο χτυπήθηκαν ξαφνικά από μια ορισμένη απώθηση προς τα ιταλικά κρατικά ομόλογα. Μάλιστα, οι επανεπενδύσεις των εσόδων των τίτλων που σταδιακά λήγουν έχουν πλήξει σοβαρά τη χώρα μας. Το καθαρό υπόλοιπο μεταξύ πληρωμών και αγορών, το οποίο θα πρέπει πάντα να είναι γύρω στο μηδέν, επειδή η ΕΚΤ έχει σταματήσει να πραγματοποιεί πρόσθετες καθαρές αγορές από τον Μάρτιο (πρόγραμμα Pepp) και τον Ιούνιο (πρόγραμμα Pspp), είναι ίσο με 8,3 δισ. Για να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, υπάρχει μια πτυχή που έχει ξεφύγει από τα πολυάριθμα σχόλια που έχουμε διαβάσει για το θέμα. Αυτά τα 8,3 δισ. είναι το άθροισμα των 1,2 δισ. που σχετίζονται με το πρόγραμμα Pepp, το οποίο θα πρέπει επίσης να έχει υψηλό βαθμό ευελιξίας, πράγμα που εκμεταλλεύτηκε η ΕΚΤ τον Ιούνιο / Ιούλιο με 9,7 δισ. πρόσθετες καθαρές αγορές. Έως και 7,1 δισ. ομόλογα που κατέβασε η ΕΚΤ προέρχονται από το πρόγραμμα PSPP, αυτό που ξεκίνησε το 2015 από τον Ντράγκι, το οποίο δεν έχει την ίδια ευελιξία. Σε περισσότερα από 7 χρόνια διάρκειας του PSP δεν υπήρξε ποτέ αρνητική μηνιαία διακύμανση αυτής της οντότητας σε σχέση με την Ιταλία. Μόνο τον Σεπτέμβριο ανήλθε σε 4,3 δισ. ευρώ και οι γαλλικοί και ολλανδικοί τίτλοι επωφελήθηκαν από πρόσθετες αγορές. Περιοριζόμαστε μόνο στο να επισημάνουμε την περίεργη «σύμπτωση» που οδήγησε την απόδοση του δεκαετούς BTP την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου να φτάσει στο ιστορικό υψηλό των τελευταίων 5 ετών στο 4,7 %. Εάν η Eurotower, ο βασικός αγοραστής των BTP εδώ και χρόνια, εξαφανιστεί από την αγορά, τα αποτελέσματα είναι αισθητά. Τη σημασία του προγράμματος PSPP δίνει και το ποσό του, πολύ μεγαλύτερο από αυτό της Pepp, γιατί έχει επενδύσει 2.700 δις, εκ των οποίων τα 440 περίπου σε ιταλικούς δημόσιους τίτλους. Αντίθετα, η Pepp επένδυσε 1.661 δισεκατομμύρια, εκ των οποίων τα 288 σε ιταλικούς τίτλους.
Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ιταλίας -και πάλι σε σχέση με το τέλος Σεπτεμβρίου- επιβεβαιώνουν αυτή την τάση. Μάλιστα, οι δημόσιοι τίτλοι του χαρτοφυλακίου υποχώρησαν στα 673 δισ. από 730 δισ. στο τέλος Ιουνίου. Λίγο κάτω από 60 δισ. σε δύο μήνες. Ο αριθμός είναι ιδιαίτερα σημαντικός διότι μεγάλο μέρος των αγορών ιταλικών δημοσίων τίτλων αναχωρεί από τη Via Nazionale, με την ιδιότητα του «υποκαταστήματος» της ΕΚΤ. Ως εκ τούτου, ενώ γίνεται αναφορά σε αυτό το ποσό για όλους τους δημόσιους τίτλους της ευρωζώνης που διαπραγματεύονται, είναι εύλογο να συμπεράνουμε ότι η μείωση αυτή αναφέρεται κυρίως σε ιταλικούς τίτλους. Μόνο οι εικαζόμενες αγορές από την ΕΚΤ και άλλες κεντρικές τράπεζες του ΕΣΚΤ έχουν μετριάσει το αρνητικό υπόλοιπο.
Η δεύτερη ένδειξη, που γενικά αποτελεί απόδειξη, προέρχεται από το υπόλοιπο του λογαριασμού μετρητών και ισοδύναμων μετρητών του Υπουργείου Οικονομικών που τηρείται στην Τράπεζα της Ιταλίας για την υπηρεσία του Δημοσίου, εν ολίγοις, τα «μετρητά» του Mef.
Εδώ, από τις 30 Σεπτεμβρίου, γινόμαστε μάρτυρες μιας εξαιρετικής εξάντλησης πόρων, επειδή το υπόλοιπο πέφτει από τα 78 στα 46 δις. Το Mef προτίμησε να αντλήσει από τα μετρητά για τη χρηματοδότηση της υποχρέωσης και την αποπληρωμή τίτλων που λήγουν, αντί να εκδώσει νέους τίτλους και να συνεχίσει να διατηρεί αυτό το πολύτιμο αποθεματικό.
Τώρα καταλαβαίνουμε καλύτερα το άγχος και την απογοήτευση του Ντράγκι.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/economia/mario-draghi-ansia-disappunto-commissione-europea/ στις Sun, 09 Oct 2022 06:30:03 +0000.