Ακόμη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αρχίζει να έχει κάποιες αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα των πολιτικών λιτότητας. Στις οικονομικές της προοπτικές για το 2023 αντιμετωπίζει το πρόβλημα της απομόχλευσης μέσω της λεγόμενης « δημοσιονομικής εξυγίανσης », ένας ωραίος ευφημισμός για τις πολιτικές λιτότητας που είναι πολύ της μόδας στην Ευρωζώνη με την εξουσία της Γερμανίας. Τι λέει όμως το ΔΝΤ στη σελίδα 89 των προοπτικών του για το 2023 ;
Αυτό το κεφάλαιο εξετάζει την αποτελεσματικότητα διαφορετικών προσεγγίσεων για τη μείωση του δείκτη χρέους. Βασισμένο σε οικονομετρικές αναλύσεις και συμπληρωμένο με ανασκόπηση ιστορικών εμπειριών, το κεφάλαιο καταλήγει σε τρία βασικά συμπεράσματα. κύρια συμπεράσματα.
Πρώτον, οι κατάλληλα χρονισμένες (π.χ. κατά τις οικονομικές ανόδους) και κατάλληλα σχεδιασμένες (π.χ. περισσότερο με βάση τις δαπάνες παρά τα έσοδα στις προηγμένες οικονομίες) οι δημοσιονομικές ενοποιήσεις έχουν μεγάλη πιθανότητα βιώσιμης μείωσης του δείκτη χρέους./ΑΕΠ. Οι επιπτώσεις των δημοσιονομικών προσαρμογών στη μείωση του χρέους ενισχύονται όταν συνοδεύονται από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την ανάπτυξη και υγιή θεσμικά πλαίσια.
Ταυτόχρονα, επειδή αυτές οι συνθήκες και οι συνοδευτικές πολιτικές μπορεί να μην υπάρχουν πάντα, και εν μέρει επειδή η δημοσιονομική εξυγίανση τείνει να επιβραδύνει την ανάπτυξη του ΑΕΠ, οι ενοποιήσεις έχουν κατά μέσο όρο αμελητέες επιπτώσεις στους δείκτες χρέους προς ΑΕΠ. Παράγοντες όπως οι μεταβιβάσεις σε κρατικές επιχειρήσεις, οι ενδεχόμενες υποχρεώσεις ή οι διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών μπορούν επίσης να εκτροχιάσουν τις προσπάθειες μείωσης του χρέους . Δεύτερον, όταν μια χώρα βρίσκεται σε κατάσταση δυσφορίας χρέους, μια συνολική προσέγγιση που συνδυάζει σημαντική αναδιάρθρωση χρέους – επαναδιαπραγμάτευση των υφιστάμενων όρων εξυπηρέτησης του χρέους – δημοσιονομική εξυγίανση και πολιτικές για τη στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης μπορεί να έχει σημαντικό και διαρκή αντίκτυπο στη μείωση του αναλογία χρέους/ΑΕΠ. Ο συντονισμός μεταξύ των πιστωτών είναι απαραίτητος. Τέλος, η οικονομική ανάπτυξη και ο πληθωρισμός συνέβαλαν ιστορικά στη μείωση του λόγου χρέους προς ΑΕΠ.
Σημειώστε ότι αυτό που δηλώνει το ΔΝΤ είναι σχεδόν επαναστατικό για τον διεθνή οργανισμό και αν γίνει σχολείο μεταξύ των οικονομολόγων της ΕΕ, θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε αλλαγή των οικονομικών πολιτικών της ΕΕ, ακόμα κι αν δεν το πιστεύουμε. Ας μεταφράσουμε για τους μη μυημένους, αναλύοντας αυτήν την περίληψη σε ξεχωριστά μέρη:
- Πρώτα από όλα όμως πρέπει να φιλήσουμε την παντόφλα των εραστών της λιτότητας και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Αναφέρεται λοιπόν ότι η δημοσιονομική εξυγίανση είναι απαραίτητη και πρέπει να γίνει σε συνδυασμό με «Διαρθρωτικές Μεταρρυθμίσεις» και με πολιτική σταθερότητα, αλλά, σε κάθε περίπτωση, αυτές οι πολιτικές θα πρέπει να γίνονται σε περιόδους επέκτασης. Αυτό λοιπόν που επέβαλαν το ΔΝΤ, η Κομισιόν και η ΕΚΤ στην Ελλάδα και στις άλλες υπερχρεωμένες χώρες κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους ήταν ένα κραυγαλέο λάθος, γιατί συνέβη σε περίοδο ύφεσης, και αυτό λέει ένα από τα μέλη της περίφημης Τρόικας. ποιον έσφαξε, αντί να σφαγιάσει ακόμα, την Αθήνα.
- Ωστόσο, το ΔΝΤ επιβεβαιώνει ότι η εφαρμογή πολιτικών «δημοσιονομικής εξυγίανσης» ενδέχεται να μην οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές στο λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ λόγω της επιρροής που έρχονται να έχουν στην ανάπτυξη, επομένως αυτές οι πολιτικές, τελικά, θα μπορούσαν να έχουν αμελητέα επίδραση στον λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ. Αυτή είναι η επιβεβαίωση ότι οι απότομες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και οι αυξήσεις της φορολογικής επιβάρυνσης θα ήταν άχρηστες για τη μείωση του λόγου του χρέους προς το ΑΕΠ, επομένως αυτό που έκανε ο Πρόντι με την IRI δεν βοήθησε, μεσοπρόθεσμα, στη μείωση της αναλογίας που κατηγορείται. Μεταξύ άλλων, η εκποίηση των δημοσίων εταιρειών έρχεται να έχει και μια Γιατί τότε ακολουθούνται αυτές οι πολιτικές, αφού δεν αποφέρουν οφέλη, αλλά σίγουρα έχουν κοινωνικό αντίκτυπο; Γιατί το θέλουν αυτό οι αυστηροί Βορειοευρωπαίοι;
- Ο κύριος τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα χρέους/ΑΕΠ, σύμφωνα με τους ερευνητές που χρησιμοποίησε το ΔΝΤ, θα ήταν η αναδιάρθρωση του ίδιου του χρέους, όπως η λήξη, οι τόκοι και το ποσό αποπληρωμής σε συμφωνία με τους πιστωτές. Ωστόσο, είναι μια προεπιλογή, όχι τεχνική, αλλά πραγματική. Από τη μία πλευρά, αυτό αμφισβητεί το δόγμα του 2011-15, όταν η χρεοκοπία θεωρήθηκε το χειρότερο γεγονός που έπρεπε να αποφευχθεί με κάθε κόστος, ακόμη και με τη φτωχοποίηση ενός πληθυσμού (βλ. Ελλάδα). Από την άλλη πλευρά, γιατί ένα κράτος με χρέος εκφρασμένο στο δικό του νόμισμα πρέπει να χρεοκοπήσει; Η Ιαπωνία δεν χρεοκοπεί και ελέγχει τους τόκους του χρέους της. Επομένως, είναι καλύτερο να διορθωθεί το χρέος εκφράζοντας το σε εθνικό νόμισμα, ακόμη και με κόστος την επανεισαγωγή του. Τουλάχιστον οι πολίτες του κράτους δεν θα υποφέρουν…
- Στο τέλος καταλήγει δηλώνοντας ότι, ωστόσο, ο πληθωρισμός είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες ελέγχου του χρέους. Γιατί λοιπόν ο πληθωρισμός θεωρείται από την ΕΚΤ ως απόλυτο κακό; όταν το δημόσιο χρέος είναι 94%, το ιδιωτικό χρέος είναι 56% (αλλά έχουμε χώρες στο 200%) και κυρίως ο λόγος χρέους προς εισόδημα των νοικοκυριών είναι 96,79% ο πληθωρισμός, ειδικά με τιμαριθμοποιημένα εισοδήματα, δεν πρέπει να θεωρείται κατάρα, αλλά ως πανάκεια. Λέτε ότι το πρόβλημα είναι ότι τα εισοδήματα δεν αναπροσαρμόζονται; Ας κάνουμε λοιπόν ερωτήσεις στον εαυτό μας σχετικά με το γιατί η ανάπτυξη δεν είναι τέτοια που να υποστηρίζει τα εισοδήματα των νοικοκυριών…
Το ΔΝΤ επιχειρεί επίσης να υπολογίσει τη συμβολή των επιμέρους πιθανών δημοσιονομικών πολιτικών στη μείωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ ανάλογα με το εάν οι οικονομίες προέρχονται από προηγμένες ή αναπτυσσόμενες χώρες:
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΔΝΤ, το πρωτογενές πλεόνασμα θα ήταν το κύριο στοιχείο για τις προηγμένες χώρες, αλλά ας δούμε πώς η ανάπτυξη και ο πληθωρισμός δεν είναι δευτερεύοντα. Μεταξύ άλλων, η επίδραση του πληθωρισμού είναι δύσκολο να υπολογιστεί και επειδή, από το 1992, ο πληθωρισμός στη ζώνη του ευρώ δεν ξεπέρασε το 4% μέχρι το 2022, επομένως η συμβολή του πληθωρισμού έχει περιοριστεί αναγκαστικά.
Ωστόσο, το ΔΝΤ έρχεται να αντικρούσει, στα γραπτά του, ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών που επιβλήθηκαν στην Ευρώπη τα τελευταία 25 χρόνια. Θα δούμε και λειτουργική αλλαγή; Το αμφιβάλλουμε.
Χάρη στο κανάλι μας στο Telegram, μπορείτε να ενημερώνεστε για τη δημοσίευση νέων άρθρων από τα Οικονομικά Σενάρια.
Το άρθρο του ΔΝΤ: οι πολιτικές λιτότητας δεν συμβάλλουν στη μείωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ; προφανώς όχι… προέρχεται από το Scenari Economici .
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Scenari Economici στη διεύθυνση URL https://scenarieconomici.it/fmi-le-politiche-di-austerita-non-aiutano-a-ridurre-il-rapporto-debito-pil-pare-di-no/ στις Mon, 17 Apr 2023 14:49:23 +0000.