Ακόμα προβλήματα μεταξύ της Airbus και της Dassault στην ανάπτυξη του FCAS / Scaf. Η ανάλυση του Aurelio Giansiracusa για τον Ares Difesa
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Παρίσι, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Dassault Aviation, Eric Trappier, έκανε απολογισμό της εξέλιξης του New Generation Fighter που εμπλέκει τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ισπανία.
Η κατάσταση που περιγράφεται από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Dassault δεν είναι η πιο ρόδινη. Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, η σύγκρουση μεταξύ Airbus και Dassault που από την αρχή χαρακτήριζε το πρόγραμμα FCAS / Scaf δεν θα είχε τελειώσει.
ΤΟ ΓΑΛΛΟΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ FCAS
Το πρόγραμμα που ήθελε ο Πρόεδρος Μακρόν και τότε η καγκελάριος Μέρκελ δημιουργήθηκε για να εξοπλίσει την Armée de l'Air et de l'Espace και τη Luftwaffe με ένα μαχητικό αεροσκάφος 6ης γενιάς που θα τεθεί σε λειτουργία μεταξύ 2035-2040.
Η ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
Στη συνέχεια, η Μαδρίτη εντάχθηκε επίσης στο πρόγραμμα το οποίο, μη έχοντας υιοθετήσει το Lockheed Martin F-35A Joint Strike Fighter, πρέπει να σχεδιάσει την αντικατάσταση των μαχητικών Eurofighter 4,5 γενιάς.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΟΜΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Τα προβλήματα στον καταμερισμό εργασίας μεταξύ Airbus και Dassault, σύμφωνα με τον Trappier, δεν θα είχαν ξεπεραστεί με τις συνεχείς διαπραγματεύσεις με τη γερμανική πλευρά που ήταν πάντα σκληρές.
Τώρα, τα προβλήματα επικεντρώνονται στην προηγμένη φάση ανάπτυξης του NGF, με τη Dassault να διεκδικεί ξεκάθαρα την ιδιοκτησία και να υποστηρίζει ότι θα πρέπει να πραγματοποιηθεί κυρίως στη Γαλλία. Αυτό το νέο «μέτωπο» αντιπαράθεσης επιβραδύνει σοβαρά το πρόγραμμα που αναμένεται να οδηγήσει στη δημιουργία μιας πρώτης επίδειξης τεχνολογίας έως το 2025.
ΕΠΙΣΗΣ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ F-35;
Αλλά για την Dassault τα προβλήματα δεν σταματούν εκεί, γιατί η πιθανή ενδιάμεση υιοθέτηση ενός νέου αμερικανικού μαχητικού-βομβαρδιστικού, ικανού να χρησιμοποιεί πυρηνικά πυρομαχικά, θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει έναν περαιτέρω ογκόλιθο στο πρόγραμμα FCAS / Scaf.
Μάλιστα, η προηγούμενη γερμανική κυβέρνηση με επικεφαλής την καγκελάριο Μέρκελ, για πολιτικούς λόγους που συγκρούονταν με τις επιχειρησιακές ανάγκες της Luftwaffe, είχε ασκήσει βέτο στην αγορά μαχητικών βομβαρδιστικών F-35A, ανοίγοντας τη δυνατότητα αγοράς Boeing F / A- 18E / F Super Αεροσκάφη καταστολής αεράμυνας Hornet και EA-18G Growler.
Στο αδιέξοδο, η Luftwaffe αναγκάζεται να λειτουργεί με Tornado IDS που έχουν φτάσει πλέον τα σαράντα χρόνια δραστηριότητας και που υπόκεινται σε ένα πανάκριβο πρόγραμμα, άνω των 6 δισ. ευρώ, πλήρους επισκευής και αντικατάστασης απαρχαιωμένων εξαρτημάτων από την Airbus. Παρά τη βαθιά αυτή επέμβαση, το εν λόγω αεροσκάφος θα πρέπει να εγκαταλείψει τη γραμμή μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Ως εκ τούτου, η Luftwaffe πρέπει να αποκτήσει γρήγορα «έναν ορισμένο αριθμό αεροσκαφών ικανών να χρησιμοποιήσουν τα πυρηνικά πυρομαχικά B-61-12 LEP (Life Extension Program) για να αντικαταστήσουν το αξιοσέβαστο Tornado IDS που έχει επίσης διαμορφωθεί για τη χρήση όπλων kuke.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Η γερμανική κυβέρνηση του κόκκινου-πράσινου-φιλελεύθερου συνασπισμού, ενόψει των αυξανόμενων αντιπαραθέσεων, επιβεβαίωσε την επιθυμία της να μην εγκαταλείψει την ομάδα ανταλλαγής πυρηνικών του ΝΑΤΟ και ο νέος υπουργός Άμυνας της Γερμανίας άνοιξε επίσημα τη δυνατότητα αναθεώρησης της απόφασης που έλαβε ο προκάτοχός του , βάζοντας ξανά το F-35A στο παιχνίδι.
Επιπλέον, δύο άλλες ενδιαφέρουσες ενδείξεις αξίζει να επισημανθούν. το γερμανικό LOI για τα Super Hornets και Growlers αναμενόταν τον Δεκέμβριο, μετακινήθηκε προσεκτικά μέχρι τον Ιανουάριο αλλά δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι στιγμής και στις Ηνωμένες Πολιτείες τα Super Hornets έχουν δηλωθεί επίσημα ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν πυρομαχικά B-61-12.
Αυτό το τελευταίο γεγονός σίγουρα δεν εμποδίζει το Super Hornet να χρησιμοποιηθεί ως πυρηνικό όπλο, αλλά απαιτεί το πρόγραμμα πιστοποίησης που δεν ενδιαφέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες διαθέτουν ήδη τα βομβαρδιστικά F-35A και B-2 για αυτόν τον ρόλο. Προφανώς, εάν η Γερμανία ήθελε να επιμείνει στην αγορά των Super Hornets, για να τα καταστήσει κατάλληλα για τη χρήση του B-61-12, θα έπρεπε να «επωμιστεί» τα έξοδα του προγράμματος πιστοποίησης και, προφανώς, να αποκτήσει την προκαταρκτική Η.Π.Α. εξουσιοδότηση προς τούτο (δεν χορηγείται καθόλου λόγω της λεπτότητας του θέματος).
Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ DASSAULT
Από την πλευρά του, ο Dassault ισχυρίζεται ένα είδος «τεχνολογικής υπεροχής» έναντι του Airbus που γεννήθηκε με το Mirage και συνέχισε με το Rafale και δήλωσε ότι, εάν η γαλλογερμανική συνεργασία αποτύχει, θα είχε έτοιμο ένα εναλλακτικό σχέδιο για να συνεχίσει την ανάπτυξη του το NGF.
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ TEMPEST
Στο μεταξύ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιταλία, η Σουηδία και η Ιαπωνία, αν και με διαφορετικούς τρόπους, συμμετέχουν στο πρόγραμμα Tempest με στόχο τη δημιουργία ενός αεροσκάφους 6ης γενιάς.
Η θέση του Λεονάρντο είναι αξιοπερίεργη καθώς εμπλέκεται άμεσα στο πρόγραμμα Tempest και έμμεσα, μέσω της συμμετοχής της εταιρείας στην Hensoldt, στο γαλλογερμανο-ισπανικό πρόγραμμα.
Άρθρο που δημοσιεύτηκε στο aresdifesa.it
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/innovazione/fcas-come-proseguono-le-tensioni-tra-airbus-e-dassault/ στις Sun, 30 Jan 2022 06:40:46 +0000.