Την 1η Ιανουαρίου 2023 θα έπρεπε να είχαν ξεκινήσει οι διαγωνισμοί για τη διαχείριση των παραχωρήσεων, όχι μόνο δια θαλάσσης, αλλά και από ποτάμι και κρατική περιουσία, αλλά στις 8 Φεβρουαρίου τα πλειοψηφικά κόμματα κατέληξαν σε συμφωνία να μετατεθεί αυτή η προθεσμία για το 2024. Το άρθρο του Truenumbers
Αναβλήθηκαν για ένα χρόνο οι διαγωνισμοί για την ανάθεση κρατικών ναυτιλιακών παραχωρήσεων. Μάλιστα, την 1η Ιανουαρίου 2023 θα έπρεπε να είχαν ξεκινήσει οι διαγωνισμοί για τη διαχείριση των παραχωρήσεων, όχι μόνο στη θάλασσα αλλά και για ποτάμια και κρατικές, αλλά στις 8 Φεβρουαρίου 2023 τα κόμματα της πλειοψηφίας κατέληξαν σε συμφωνία να μετατεθεί αυτή η προθεσμία για το 2024. Φυσικά, στους διαγωνισμούς θα μπορούν να συμμετέχουν και όσοι διαχειρίζονται σήμερα τα εργοστάσια. Αντίθετα: θα έχουν υψηλότερη βαθμολογία από όσους συμμετέχουν για πρώτη φορά για να ληφθούν υπόψη οι επενδύσεις που έγιναν, η εμπειρία και οι δεξιότητες τεχνικής διαχείρισης.
Όλα ξεκινούν με την οδηγία Bolkenstein
Η οδηγία Bolkenstein αποτελεί ορόσημο στην ευρωπαϊκή νομοθεσία στον τομέα της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού εντός της ΕΕ και είναι αυτή που ρυθμίζει την εκτέλεση δραστηριοτήτων που σχετίζονται με ιδιωτικές υπηρεσίες στα επιμέρους κράτη, τα οποία, εκτός ιδιαίτερων εξαιρέσεων, πρέπει επίσης να μπορούν σε επιχειρήσεις και επαγγελματίες από άλλες χώρες της ΕΕ.
Κρατικές ναυτιλιακές παραχωρήσεις στην Ιταλία
Στην Ιταλία, μια χώρα με ακτογραμμή 8.300 χιλιομέτρων, είναι γνωστή κυρίως για τους κανόνες σχετικά με τις παραχωρήσεις παραλιών που, σύμφωνα με την ίδια οδηγία, σχετικά με περιορισμένη κρατική περιουσία, θα πρέπει να δημοπρατηθούν και να παραχωρηθούν, στην πραγματικότητα, για περιορισμένο χρόνο και όχι για δεκαετίες όπως είναι τώρα. Η συμμόρφωση με αυτόν τον ευρωπαϊκό νόμο θα έθετε εκτός αγοράς πολλούς σημερινούς ιδιοκτήτες λουτρών, ευνοώντας, σύμφωνα με τους αντιπάλους του Bolkestein, μεγάλες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων και ξένων, και σηματοδοτώντας το τέλος ή τη μείωση του μεγέθους της μικρής, συχνά οικογενειακής ιδιοκτησίας. χαρακτηρίζει τον κλάδο σήμερα.
Η Ιταλία δεν εφάρμοσε ποτέ την οδηγία Bolkestein
Και γι' αυτό, αν και το 2006 εγκρίθηκε η οδηγία από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, μετά από πρόταση της Επιτροπής, μέχρι στιγμής στη χώρα μας δεν έχει εφαρμοστεί αποτελεσματικά σε σχέση με την αγορά παραχωρήσεων παραλιών. Οι διάφορες κυβερνήσεις που ακολούθησαν ανέκαθεν παρατείνουν τις παραχωρήσεις του θαλάσσιου κράτους, κατά παράβαση του Bolkestein. Πρόσφατα το έκαναν μέχρι το 2034, όπως ορίζει ο νόμος για τον προϋπολογισμό του 2019, απόφαση που επιβεβαιώθηκε αργότερα με το διάταγμα επανεκκίνησης του 2020 αλλά τέθηκε υπό αμφισβήτηση, στην πραγματικότητα, από την καταδίκη του Συμβουλίου της Επικρατείας που υποχρεώνει την πώληση λουτρικών εγκαταστάσεων μέσω δημόσιου διαγωνισμού .
Υπάρχουν 29.689 κρατικές ναυτιλιακές παραχωρήσεις
Αυτές οι παρατάσεις καταδικάστηκαν τακτικά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία έστειλε επιστολή επί παραβάσει κατά της Ιταλίας και προκάλεσε συγκρούσεις εντός της κρατικής διοίκησης, με την Αρχή Ανταγωνισμού (Agcom) που προσέφυγε κατά της κυβέρνησης, το TAR του Λέτσε που απέρριψε αυτήν την προσφυγή και το Συμβούλιο της Κράτος που μόλις αυτοαναφέρθηκε. Ωστόσο, η σύγκρουση για τις κρατικές θαλάσσιες παραχωρήσεις είναι φυσικά πολιτική και οικονομική και όχι νομική. Και αφορά επίσης τη συναίνεση ενός σημαντικού τμήματος του τουριστικού τομέα, ο οποίος απασχολεί δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στην Ιταλία και περιλαμβάνει, σύμφωνα με την Unioncamere, 6.823 εγκαταστάσεις, υπεύθυνες για έως και 29.689 παραχωρήσεις. Αυτό σημαίνει ότι τα περισσότερα εργοστάσια είναι κάτοχοι περισσότερων της μιας παραχωρήσεων.
Κάθε παραχωρησιούχος έχει περισσότερες από μία παραχωρήσεις
Η τάση αυτή επιβεβαιώνεται και από στοιχεία του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, που ωστόσο στα στατιστικά στοιχεία για τους δείκτες αξιοπιστίας κάνουν λόγο για 5.709 εγκαταστάσεις το 2019. Πιο ενδιαφέροντα από την ποσότητα όμως είναι οι οικονομικοί δείκτες που χαρακτηρίζουν αυτές τις εγκαταστάσεις. Σύμφωνα με το Mef πριν από δύο χρόνια, πριν από την πανδημία, ο καθένας τους είχε μέσο έσοδο 190.700 ευρώ, για προστιθέμενη αξία 85.800 ευρώ και επιχειρηματικό εισόδημα 22.600.
Πόσο τιμολογούν οι κρατικές ναυτιλιακές παραχωρήσεις
Και ακόμη πιο αξιοσημείωτα είναι τα στατιστικά στοιχεία για το πώς έχουν αλλάξει αυτές οι οικονομικές επιδόσεις με την πάροδο του χρόνου. Το 2005, το πρώτο έτος για το οποίο υπάρχουν δεδομένα, ο μέσος κύκλος εργασιών καθεμιάς από τις εγκαταστάσεις που χτίστηκαν σε ιταλικές κρατικές ναυτιλιακές παραχωρήσεις ήταν πολύ χαμηλότερος, στα 95.700 ευρώ, για εισόδημα 11.400. Αυτές είναι τιμές σχεδόν οι μισές από τις πιο πρόσφατες. Σημαίνει ότι σε 14 χρόνια οι αποδοχές έχουν διπλασιαστεί.
Όσον αφορά τα έσοδα, η αύξηση ήταν περίπου 32.000 ευρώ μεταξύ 2005 και 2010 και 20.000 μεταξύ 2010 και 2015, χρόνια που χαρακτηρίζονται από οικονομική κρίση που δικαιολογεί αυτή την επιβράδυνση. Μετά το 2015, τα έσοδα επιταχύνθηκαν ξανά, αυξάνοντας κατά περισσότερο από 31.000 ευρώ μεταξύ αυτής της ημερομηνίας και του 2018, και κατά 12.000 ευρώ σε μόλις ένα χρόνο, μεταξύ 2018 και 2019. Και όλα αυτά συνέβησαν στο πλαίσιο μιας ποσοτικής ανάπτυξης, δηλ. αριθμός λουτρικών εγκαταστάσεων.
Οι πωλήσεις των αντιπροσώπων αυξήθηκαν
Οι άλλες οικονομικές, επαγγελματικές και εμπορικές δραστηριότητες δεν πήγαν το ίδιο καλά. Συνολικά, ο μέσος κύκλος εργασιών αυτών αυξήθηκε κατά 32,2% στα 14 χρόνια μεταξύ 2005 και 2019 και τα έσοδα από τις επιχειρήσεις κατά 36,4%. Φυσικά, σε αυτό το καζάνι υπάρχουν από τις υπηρεσίες εστίασης, που αυξήθηκαν κατά 52%, μέχρι τα φαρμακεία, που αντίθετα γνώρισαν πτώση. Και όμως είναι σημαντικό ότι οι παραθαλάσσιες παραχωρήσεις ανήκουν στη μικρή ομάδα δραστηριοτήτων που γνώρισαν τις σημαντικότερες οικονομικές επιδόσεις σε μια περίοδο που δεν είναι απλή συνολικά.
Η πλειοψηφία έχει βαθμολογία ISA κάτω από 8
Αυτό, βέβαια, θεωρώντας δεδομένο την αληθοφάνεια των φορολογικών δηλώσεων, που όπως συχνά γνωρίζουμε, ειδικά στο παρελθόν, δεν αποτύπωναν με ακρίβεια την πραγματική κατάσταση. Στην πραγματικότητα, οι αριθμοί του ίδιου του Mef λένε ότι η πλειονότητα των κολυμβητικών εγκαταστάσεων έχει βαθμολογία ISA (Δείκτης Συνθετικής Αξιοπιστίας) μικρότερη από 8. Οι ISA είναι δείκτες που κατασκευάζονται από την Υπηρεσία Εσόδων μέσω στατιστικών και οικονομικών μεθόδων που μετρούν τη συνέπεια των παρεχόμενων δεδομένων από εταιρείες και επαγγελματίες και συνεπώς και τον βαθμό διαφάνειας και αξιοπιστίας τους. Όσοι σκοράρουν πάνω από 8 μπορούν να συμμετάσχουν σε ένα πρόγραμμα επιβράβευσης. Και μόνο μια μειοψηφία τα καταφέρνει.
Είναι αξιόπιστες οι δηλώσεις των αντιπροσώπων;
Ο παραθαλάσσιος κλάδος δεν αποτελεί εξαίρεση, με 3.363 κρατικές ναυτιλιακές παραχωρήσεις με τζίρο άνω των 30 χιλ. ευρώ και 142 με χαμηλότερο. Αυτό είναι το 61,3% του συνόλου. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι στις μεγαλύτερες κολυμβητικές εγκαταστάσεις και με ISA υψηλότερο από 8, τα έσοδα είναι κατά μέσο όρο υψηλότερα, ή 233.800 ευρώ, έναντι, για παράδειγμα, των 16.400 από αυτά τα λίγα όπου ούτε 30.000 έτος ούτε αυτό το επίπεδο ISA επιτυγχάνεται.
Αντιπρόσωποι που πληρώνουν λιγότερα από 2.500 ευρώ σε αμοιβές
Οι αριθμοί αυτοί πρέπει να συγκριθούν με εκείνους των δαπανών που πραγματοποιήθηκαν, και μεταξύ αυτών ιδίως με εκείνους των τελών παραχώρησης που καταβλήθηκαν. Τα οποία αναδρομικά ακόμη και πριν από δεκαετίες είναι ιδιαίτερα χαμηλά. Η Agcom σε επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό τον Φεβρουάριο υπογραμμίζει ότι από τις 29.689 παραχωρήσεις, οι 21.581 πλήρωναν λιγότερα από 2.500 ευρώ το χρόνο. Ως εκ τούτου, μεταξύ αυτών υπήρχαν και εκείνα που κέρδισαν τότε εκείνα τα ιδρύματα που τιμολογούν 200 χιλιάδες ευρώ και άνω.
Συνολικά, πάντα υπολογίζει ο Οργανισμός Ανταγωνισμού, τα έσοδα του Δημοσίου που χάθηκαν χάρη σε αυτά τα τέλη ήταν 115 εκατ. ευρώ. Αμελητέα ποσότητα αν συγκριθεί με τον εκτιμώμενο τζίρο του κλάδου, που σύμφωνα με το Nomisma θα έφτανε τα 15 δισ. συμπεριλαμβανομένου και του τεράστιου μαύρου.
Το Δημόσιο εισπράττει πολύ λίγα από τις κρατικές θαλάσσιες παραχωρήσεις
Μεταξύ άλλων, τα τέλη συχνά δεν καταβάλλονται τακτικά και απομένουν ακόμη 235 εκατομμύρια προς είσπραξη, που χρονολογούνται από το 2007 έως το 2020. Φαίνεται ξεκάθαρο ότι αν οι κρατικές ναυτιλιακές παραχωρήσεις έβγαιναν προς πώληση με δημοπρασία σε με την υψηλότερη προσφορά, το κράτος θα μπορούσε να λάβει υψηλότερα ενοίκια, και πιο συνεπή με τα έσοδα των εγκαταστάσεων που σε ορισμένες περιοχές της Ιταλίας, για παράδειγμα στη Σαρδηνία, στην Costa Smeralda, είναι πραγματικά πολυτελή θέρετρα.
Η μεταρρύθμιση των κρατικών ναυτιλιακών παραχωρήσεων
Μετά την ανακοίνωση του Συμβουλίου της Επικρατείας, πιθανολογείται και παρέμβαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Ωστόσο, αναμένεται επίσης μια συνολική μεταρρύθμιση που θα θέσει τέλος σε μια ενοχλητική διαμάχη για την Ιταλία σε κοινοτικό επίπεδο και η οποία θα αφήσει τους φορείς του κλάδου σε αβεβαιότητα. Προφανώς όμως δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ κομμάτων και εμπορικών ενώσεων για το πώς θα μπορούσε να ξετυλιχθεί το κουβάρι, με τις οργανώσεις που εκπροσωπούν τις εταιρείες να ζητούν σε καμία περίπτωση να μην παρεκκλίνει από την τελευταία παράταση, αυτή έως το 2034, όπως ορίζει ο νομοθέτης με την τροπολογία του το διάταγμα της 19ης Μαΐου 2020, αριθ. 34.
Γιατί οι παραθαλάσσιες παραχωρήσεις δεν επενδύουν
Το βέβαιο είναι ότι ο μεγάλος κατακερματισμός της ιδιοκτησίας των λουτρικών εγκαταστάσεων και η αδυναμία αλλαγής διοίκησης βρίσκεται στη βάση της έλλειψης επενδύσεων που έχει σημειωθεί και στον τομέα αυτό και στον τουρισμό γενικότερα. Τόσο γιατί τόσο χαμηλές αμοιβές δεν οδηγούν στην ανάληψη νέων έργων που μπορούν να αυξήσουν την προστιθέμενη αξία για την αποπληρωμή τους, όσο και κυρίως επειδή οι παραχωρήσεις διαχειρίζονται μικρές εταιρείες με περιορισμένο διαθέσιμο κεφάλαιο.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/economia/tutte-le-magagne-sulle-concessioni-demaniali-marittime/ στις Sun, 23 Apr 2023 05:17:28 +0000.