Μετά το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, θα είναι δύσκολο να επιστρέψουμε στο προηγούμενο σημείο, για το λόγο αυτό θα ήταν σκόπιμο να προσδιοριστούν οι κατευθυντήριες γραμμές για την επανατοποθέτηση των δυτικών κοινωνιών, ξεκινώντας από τις χώρες της ΕΕ. Το σχόλιο του Walter Galbusera
Θα είναι δύσκολο και θα χρειαστεί χρόνος για να βγούμε από την «ασύμμετρη» κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Ορισμένες χώρες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας καταρχάς, θα πρέπει να πληρώσουν πολύ υψηλές οικονομικές και κοινωνικές τιμές, εντελώς απρόβλεπτες για έναν πληθυσμό συνηθισμένο σε μεγάλο βαθμό στη «μαζική ευγενή κοινωνία» και ακόμη περισσότερο για να αντιμετωπίσει τις πολιτικές συνέπειες που θα επακολουθώ.
Αν πρέπει να αποδοθεί νόημα στις θέσεις των μεγάλων δυνάμεων, ο πόλεμος αργά ή γρήγορα θα τελειώσει και θα ξεκινήσουν μακρές διαπραγματεύσεις, αλλά θα μας δοθεί ένας κόσμος βαθιά αλλαγμένος. Ποια θα είναι η μοίρα της Ρωσίας δεν είναι γνωστό σήμερα, αλλά ο Πούτιν δεν είναι αιώνιος και ο χρόνος μπορεί να επιφυλάσσει εκπλήξεις, όπως και η ηρωική αντίσταση του ουκρανικού λαού στην εισβολή.
Μεσοπρόθεσμα, η ανάπτυξη θα επιβραδυνθεί και θα χρειαστεί να ασχοληθούμε όχι μόνο με την πληρωμή των προηγούμενων χρεών αλλά και με εκείνα που θα χρησιμοποιηθούν για την ανοικοδόμηση μιας νέας παγκόσμιας τάξης, σε μια πολύ αβέβαιη κατάσταση. Υπάρχει ένα πολύ ταιριαστό μαθηματικό παράδειγμα, αυτό ενός άλυτου συστήματος γιατί οι εξισώσεις που το συνθέτουν είναι λιγότερες από τον αριθμό των αγνώστων. Μόνο εάν και όταν φτάσουν άλλες «πληροφορίες» στο σύστημα θα είναι τα πράγματα πιο ξεκάθαρα.
Με άλλα λόγια, η τάση των νέων γεωπολιτικών ισορροπιών θα καθοριστεί από την ένταση και τη φύση των στρατηγικών σχέσεων μεταξύ Κίνας, Ρωσίας και άλλων κορυφαίων χωρών όπως η Αραβία και (ίσως) η Ινδία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το γιουάν ή άλλο συμβατικό νόμισμα. ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα που θέτει σε κίνδυνο την υπεροχή του δολαρίου. Από την άλλη πλευρά, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας και ο ηγέτης του Σι, αφού καταβρόχθισαν τη μικρή αλλά βαθιά ριζωμένη δημοκρατική κοινότητα του Χονγκ Κονγκ (εκτός από «μία χώρα και δύο συστήματα» της λύπης Ντενγκ Σιάο Πινγκ!) δεν το κρύβουν Η εξέταση της προσάρτησης της Ταϊβάν είναι απλώς θέμα χρόνου.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα προέκυπταν δύο κυρίαρχες «παγκόσμιες τάξεις», μεταξύ των οποίων θα μπορούσε να πέσει ένα νέο «Σιδηρούν Παραπέτασμα», όπως προκλήθηκε στη διάσημη ομιλία του Ουίνστον Τσόρτσιλ που δόθηκε στο Μιζούρι στις 5 Μαρτίου 1946. Από όλα αυτά, το πρώτο θύμα θα ήταν η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας., που διεξήχθη σε εξοργισμένο βαθμό λαμβάνοντας κυριολεκτικά τις θεωρίες του Ντέιβιντ Ρικάρντο, ο οποίος στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα είχε υποστηρίξει έναν διεθνή καταμερισμό εργασίας με βάση το συγκριτικό κόστος, όχι μόνο προκάλεσε διαδικασίες άτακτης μετεγκατάστασης και φαινόμενα ανταγωνισμού με βάση την εντατική εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού αλλά έχει επιτύχει το διαβολικό έργο της υποταγής της δυτικής οικονομίας λόγω της διαθεσιμότητας κάποιων στρατηγικών ενδιάμεσων προϊόντων. Η υποτίμηση των πολιτικών παραγόντων στο διεθνές εμπόριο δεν θα επιτρέψει εύκολα στη Δύση να γυρίσει πίσω την ταινία και να επιστρέψει σε επαρκή βαθμό μεγαλύτερης παραγωγικής αυτονομίας βραχυπρόθεσμα.
Ένα άλλο παράδειγμα υπερεθνικής οικονομικής ολοκλήρωσης (όχι σε αντίθεση με τις μετεγκαταστάσεις) που έχει χονδρικά λανθασμένα υπολογιστεί είναι το ενεργειακό που θέτει σε μπελάδες τη Γερμανία και την Ιταλία πάνω απ' όλα, οι οποίες διασχίζονται από πικρές αντιπυρηνικές ιδεολογικές εκστρατείες που έχουν εξαλείψει ένα πολύ υψηλό δυναμικό επιστημονικής έρευνας. και αποτελεσματικές «πράσινες» πρωτοβουλίες υπό τη σημαία του Not In My Back Yard και κατά της εξόρυξης υδρογονανθράκων από τα χωράφια μας.
Στο μεταξύ, η Eni έγινε αντικείμενο πολυετών δικαστικών ερευνών οι οποίες με τη σειρά τους κατέληξαν επίσης στο συμφέρον του ίδιου δικαστικού σώματος. Εν ολίγοις, ένα είδος «κουλτούρας ακύρωσης» εφαρμόστηκε στην οικονομία. Η ίδια η «ενεργειακή μετάβαση» της ΕΕ φαίνεται να έχει δώσει στον εαυτό της χρόνους που δεν είναι πλέον συμβατοί με την τρέχουσα κατάσταση.
Δεδομένου ότι μετά το τέλος των ένοπλων συγκρούσεων στην Ουκρανία θα είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψουμε στο προηγούμενο σημείο, αντί να κάνουμε προβλέψεις για συγκεκριμένα μελλοντικά γεγονότα, θα ήταν σκόπιμο να προσδιοριστούν οι κατευθυντήριες γραμμές για την επανατοποθέτηση των δυτικών κοινωνιών, ξεκινώντας από τις χώρες την Ευρωπαϊκή Ένωση που καλούνται να ξεκινήσουν μια διαδικασία αναπροσαρμογής των οικονομιών τους και που θα πρέπει να επανεκκινήσουν την ανάκαμψη ξεκινώντας από πιο αδύναμες συνθήκες, λαμβάνοντας υπόψη τους κινδύνους τόσο του πληθωρισμού όσο και της στασιμότητας.
Η ίδια η ΕΕ δεν μπορεί να αποφύγει τον στόχο της μετατροπής της σε κυρίαρχο κράτος, διότι αυτό που συνέβη είναι επίσης ευθύνη της έλλειψης μιας αποτελεσματικής κοινής πολιτικής της Ένωσης, η οποία κατέληξε να κρατά την Ευρώπη σε έναν πιο ειρηνικό υποδεέστερο ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών. Επιπλέον, δεν είναι απαλλαγμένο από βαθιές εσωτερικές αντιφάσεις και μακροσκοπικά λάθη σε διεθνές επίπεδο. Αν αυτό ήταν αναπόφευκτο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε στοιχείο ευθραυστότητας μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
Η νέα ισορροπία αυτού που θα αρχίσουμε να αποκαλούμε «ελεύθερος κόσμος» θα είναι τόσο σταθερή όσο η συμμαχία μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ είναι ίση από κάθε άποψη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ειδικά η Μεγάλη Βρετανία, δεν θα είχαν αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις, ενώ πρέπει να αναγνωριστεί ότι ένα αδύναμο σημείο αυτού του εγχειρήματος είναι η ανεπάρκεια πολιτικών ηγετών συγκρίσιμων με αυτούς που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την αναγέννηση της Γηραιάς Ηπείρου και έθεσαν τα θεμέλια. για την πραγματοποίηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.
Η εικόνα της ίδιας της Μέρκελ, της οποίας η έξοδος από την πολιτική φαινόταν ως ανεπανόρθωτη απώλεια, έχει μελανιάσει υπό το φως των γεγονότων. Ακόμη πιο σοβαρή είναι η ιταλική κατάσταση στην οποία η συστηματική καταστροφή των παραδοσιακών κομμάτων, των καναλιών σύνδεσης μεταξύ πολιτών και θεσμών, έχει προκαλέσει πολύ σοβαρή ζημιά και έχει δημιουργήσει μια νέα πολιτική τάξη σε μεγάλο βαθμό αιχμάλωτη του ευρέως διαδεδομένου κορπορατισμού που κινδυνεύει να βάλει τη χώρα μας στο γύψο.
Το παρόν μας φέρνει αντιμέτωπους με μια πραγματικότητα που αλλάζει ραγδαία. Εάν πολλά πράγματα δεν είναι πια τα ίδια, η προσέγγιση των προβλημάτων και η αναζήτηση προγραμματικών και θεσμικών λύσεων θα πρέπει να είναι διαφορετική και πριν από την αντιμετώπιση μεμονωμένων προβλημάτων, πρέπει να καθοριστούν στρατηγικές προτεραιότητες και να ληφθούν ανάλογα μέτρα.
Είναι εύκολο να προβλέψουμε την αντίδραση των συμφερόντων που θα αισθανθούν, σωστά ή αδίκως, θιγμένα και θα επαναστατήσουν ενάντια σε αυτό που θα θεωρήσουν άδικη πολιτική, αλλά οι αγώνες των πολυάριθμων και σκληρών εταιρειών δεν θα μας βγάλουν πουθενά. Πέρα από τα προγράμματα που πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο αντιπαράθεσης μεταξύ της κυβέρνησης και των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, θα μετρήσει η συνειδητοποίηση όλων, συμπεριλαμβανομένης της αντιπολίτευσης, να βρεθούν αντιμέτωποι με επιλογές για να χτίσουν το μέλλον.
Η χώρα μας έχει ήδη βιώσει στιγμές σοβαρών δυσκολιών μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και μπόρεσε να βγει από αυτές με θαρραλέες επιλογές. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος σήμερα θα ήταν να διατρέξουμε τον κίνδυνο, πάντα παρών σε αυτές τις συνθήκες, να τονίσουμε τις υπάρχουσες διαφορές χωρίς να προσφέρουμε στις νέες γενιές αποτελεσματικά εργαλεία για την εκπαίδευση και την κοινωνική κινητικότητα που για πάρα πολύ καιρό φαίνεται να λειτούργησαν ελάχιστα και άσχημα. Πολλά θα εξαρτηθούν από το πώς θα αντιμετωπιστούν οι νέες προκλήσεις, εάν το εποικοδομητικό πνεύμα της αναγέννησης, το «οικονομικό θαύμα» και η καταπολέμηση της τρομοκρατίας θα επικρατήσουν στις κυβερνώντες ομάδες σε κάθε επίπεδο ή εάν τα εταιρικά ή εκλογικά συμφέροντα θα επικεντρωθούν περισσότερο.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/ipotesi-sul-mondo-dopo-la-guerra-in-ucraina/ στις Tue, 22 Mar 2022 07:44:19 +0000.