Εδώ είναι το πρόγραμμα του Zemmour για τη Γαλλία. Το άρθρο του Ενρίκο Μαρσιάλ
Ο Eric Zemmour ξεκίνησε την εκστρατεία του για τις προεδρικές εκλογές, μπροστά σε 13.000 κόσμο, στο Villepinte, κοντά στο Παρίσι.
Ήταν ένα γεγονός παρόμοιο με τις μεγάλες γαλλικές πολιτικές συναντήσεις, με ομοιόμορφα οργανωτικά σχήματα – αγωνιστές, σημαίες, οθόνες – αλλά συνοδευόμενη από κάποιο ριζοσπαστισμό, από τους καβγάδες με κάποιους δημοσιογράφους μέχρι τις συγκρούσεις με τους αγωνιστές SOS Racisme που ήθελαν να εκθέσουν ένα πανό. σε κάποια γροθιά , στο σύνολό της που διαχειρίζεται η εσωτερική υπηρεσία παραγγελιών.
Η επικοινωνία του Zemmour κράτησε διπλό δρόμο. Από τη μια εξέφρασε την έφεσή του στην πραγματικότητα, προτείνοντας τον εαυτό του ως «αποδεκτό» και φυσιολογικό. Δεν υπάρχει ρατσισμός ή μισογυνισμός στις προτάσεις του. Η ιδέα του μηδενικού μετανάστη χρονολογείται από τις Γενικές Πολιτείες του τότε RPR, το 1990, ακριβώς στο Villepinte, με τους Jacques Chirac, Giscard d'Estaing, François Bayrou, Alain Juppé, Nicolas Sarkozy.
Τα επιχειρήματα στους άλλους τομείς επίσης ανακάτεψαν τον ριζοσπαστισμό και την κανονικότητα. Η επανεκβιομηχάνιση είναι ένα θέμα που μοιράζονται διάφορες πολιτικές δυνάμεις, όπως οι μεταρρυθμίσεις των σχολείων, της δημόσιας διοίκησης και των δημόσιων υπηρεσιών, οι αναδιανεμητικές πολιτικές υπέρ της μεσαίας τάξης και των αγροτικών περιοχών. Ωστόσο, ο Zemmour προσθέτει ένα πιο ριζοσπαστικό κομμάτι: την επιστροφή στην «ευτυχισμένη Γαλλία» της δεκαετίας του 1960 και των αρχών του 1970 – με αυτό το απλοποιημένο και ονειρεμένο κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο – τον εθνικισμό, με αναφορές στην αυτοπαραγωγή και τον άμεσο έλεγχο του εξωτερικού εμπορίου. αποκομμένη από την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Ακόμη και η στρατιωτική ανεξαρτησία -με την προτεινόμενη έξοδο από τη στρατιωτική διοίκηση του ΝΑΤΟ- θυμίζει τον Ντε Γκωλ, αλλά αποκτά νέο νόημα στο σημερινό πλαίσιο, με μεγάλο μέρος της ριζοσπαστικής δεξιάς σε φιλορωσικές συμπάθειες.
Η Express επεσήμανε ότι η συνάντηση δεν είχε λαϊκή παρουσία, υπήρχαν κυρίως μαχητές, ακόμη και από εξτρεμιστικές ομάδες (όπως η διαλυμένη Génération identitaire), ή άνθρωποι απογοητευμένοι από τη Marine Le Pen και τους Républicains.
Το κόμμα θα ονομάζεται Reconquête (Reconquête). Η λέξη θυμίζει, ακόμη και στη γαλλική κουλτούρα, την Reconquista κατά των Μαυριτανών και των Μουσουλμάνων στην Ισπανία, και έχει ήδη εκκαθαριστεί στις γαλλικές δημόσιες πολιτικές με τις «δημοκρατικές περιοχές ανακατάκτησης»: στις πιο προβληματικές γειτονιές, όπου το ισλαμικό κοινωνικό-θρησκευτικό στοιχείο είναι Είναι προφανές ότι τα μέτρα είναι ιδιαίτερα τόσο σε επίπεδο δημόσιας τάξης όσο και σε επίπεδο ανάπτυξης και συνοχής. Άλλα δυνατά μηνύματα τροφοδότησαν την ομιλία. Ανοίγοντας, ο Ζέμουρ είπε ότι αυτές θα είναι οι τελευταίες προεδρικές εκλογές στην εναλλαγή (δηλαδή δημοκρατικές) και ότι τώρα θα ξεκινήσει η φάση της «σωτηρίας».
Η απουσία μεγάλων εθνικών ηγετών έδωσε την εντύπωση ότι το φαινόμενο Zemmour συνεχίζει να περιφράσσεται: το πρώην κίτρινο γιλέκο Jacline Mouraud ή ο υπερκυρίαρχος Paul-Marie Coûteaux ακούστηκαν. Το συγκεκριμένο και σημαντικότερο αποτέλεσμα, όμως, αφορά τη σπορά του περιεχομένου. Το χειροκρότημα στη μέση της ομιλίας στον Eric Ciotti, ο οποίος τερμάτισε δεύτερος με 40,05% στις προκριματικές των Républicains, η προσοχή των μέσων ενημέρωσης, στα οποία ανήκε και ο Zemmour, από το CNews μέχρι τη Le Figaro, το υπόβαθρο επιτυχημένων βιβλίων ( π. τα δικά του αλλά και του Michel Houellebecq), η εγγύτητα του χρηματοδότη Vincent Bolloré, είναι σημάδια κοινής χρήσης σε ένα ευρύτερο κοινό, με μια μετατόπιση προς τα δεξιά της όλης συζήτησης, όπως σημείωσε το Politico .
Από την άλλη πλευρά, η χώρα υφίσταται τόσο ανησυχίες για τις συνθήκες διαβίωσης και την αγοραστική δύναμη, όσο και μια δύσκολη επεξεργασία του ισλαμικού ζητήματος και της ασφάλειας. Η διαδοχή των επιθέσεων, από το Charlie Hebdo μέχρι το Bataclan, από τη σφαγή στον παραλιακό δρόμο της Νίκαιας μέχρι τον αποκεφαλισμό του δασκάλου Samuel Paty άφησε μια ανοιχτή και άλυτη πληγή.
Εν τω μεταξύ, ως υποψήφιος, ο Eric Zemmour κατατάσσει περίπου το 14,9% των προθέσεων ψήφου , μετά τον Emmanuel Macron, με 24,6%, και τη Marine Le Pen, με 19,2%, ακολουθούμενο από τη Valérie Pécresse, των Les Républicains, στο 10,2% και από τα τρία αριστεροί υποψήφιοι, Jean-Luc Mélenchon, Yannick Jadot και Anne Hidalgo, οι οποίοι θα συγκέντρωναν 9,2%, 7,7% και 5,1%, δηλαδή 22% συνολικά.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/eric-zemmour-francia-programma/ στις Mon, 06 Dec 2021 11:39:40 +0000.