Τι γίνεται με τη συλλογική σύμβαση εργασίας του σύγχρονου τριτογενή τομέα, του εμπορίου και της διανομής

Τι γίνεται με τη συλλογική σύμβαση εργασίας του σύγχρονου τριτογενή τομέα, του εμπορίου και της διανομής

Μια εις βάθος ανάλυση από τον Mario Sassi, συγγραφέα του Blog Notes on work

Η κατάσταση που συνδέεται με την ανανέωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας Tds, Dmo και Coop κινδυνεύει να μπλέξει όλο και περισσότερο. Και είναι σαφές ότι η πολιτική ευθύνη βαρύνει εξ ολοκλήρου τους διαπραγματευτές. Σήμερα, η κήρυξη γενικής απεργίας από την CGIL και την UIL προορίζεται να επιδεινώσει το πλαίσιο αναφοράς στο οποίο εντάσσεται η μακροχρόνια διαπραγμάτευση με στόχο την ανανέωση των εθνικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Από την άλλη πλευρά, το προφανές χάσμα στις υποθέσεις κλεισίματος μεταξύ των διαφόρων εργοδοτών (Confcommercio, Confesercenti, Federdistribuzione, Ancc-Coop, Confcooperative-Consumo e Utenza και Agci-Agrital) βαρύνει πολύ. Ας προχωρήσουμε όμως με τη σειρά.

Από την πλευρά των συνδικάτων, θα ήταν τουλάχιστον μοναδικό το γεγονός ότι ο Landini και ο Bombardieri, ενώ δήλωσαν ότι οι λόγοι της απεργίας στο επίκεντρο της γενικής κινητοποίησης που προωθείται από το CGIL και το UIL αποσκοπούν στην «αύξηση των μισθών, επέκταση δικαιωμάτων και αντιμετώπιση νόμος για τον προϋπολογισμό που δεν σταματά τη δραματική εξαθλίωση των εργαζομένων» άφησε τα δύο συνδικάτα τους να δηλώσουν ότι είναι διαθέσιμα σε παραχωρήσεις in pejus για την αύξηση των μισθών που προβλέπει η IPCA (6,6% αναμένεται για το 2023). Καθώς και στο μέτωπο των εργοδοτών, όπου η Federdistribuzione και η Distribuzione Cooperativa στόχευαν να κλείσουν, με μια απλή έκπτωση στην IPCA, ενώ η Confcommercio, ίσως για να «εκδικηθεί» για παλιές συνεταιριστικές διαφορές, ξεκίνησε ξανά την αναζήτηση μιας ανταλλαγής που είναι αδύνατη σήμερα.

Η κηρυγμένη γενική απεργία, όντας πολιτική απεργία, θα ριζοσπαστικοποιήσει περαιτέρω τις θέσεις. Πραγματικά δεν νομίζω ότι οι Filcams Cgil και Uiltucs UIL, δύο από τις κατηγορίες με τον μεγαλύτερο αριθμό μελών των αντίστοιχων συνομοσπονδιών τους, θα είναι ανοιχτές σε ιδιαίτερες παραχωρήσεις σχετικά με την αύξηση του μισθού. Και αρκεί να διαβάσετε τα δελτία τύπου τους για να το καταλάβετε. Και αυτό κινδυνεύει να ωθήσει όλο το πλαίσιο σε μια κατάσταση κοινωνικής έντασης που θα πρέπει να αποφευχθεί απολύτως τόσο λόγω της θέσης της απεργίας όσο και λόγω της έκδηλης έντασης στα θέματα της φτωχής εργασίας που διατρέχει ολόκληρη την κατηγορία. Η απεργία μάλιστα έχει προγραμματιστεί για τις 22 Δεκεμβρίου.

Σύμφωνα με την ένωση, η Federdistribuzione και οι συνεταιριστικές ενώσεις δήλωσαν ανοιχτά ότι δεν μπορούν να χορηγήσουν αυξήσεις μισθών σύμφωνα με τον δείκτη IPCA χωρίς εισαγόμενα ενεργειακά αγαθά (δηλαδή σύμφωνα με τις διατάξεις των διασυνομοσπονδιακών συμφωνιών για τις συμβατικές δομές που δεσμεύουν την πλειοψηφία των τους αντισυμβαλλομένους μας). Η Federdistribuzione, όπως ήδη το 2019, στόχευε σε έκπτωση στα αιτήματα μισθών για να κλείσει η συμφωνία.

Η Donatella Prampolini, αντιπρόεδρος της Confcommercio με ευθύνη για την εργασία και τη διμερή συνεργασία, επανέλαβε ότι βρισκόμαστε στην αρχή της διαδικασίας διαπραγμάτευσης: «Για να διατηρήσουμε το επίπεδο καινοτομίας και ευελιξίας που χαρακτήριζε πάντα το συμβόλαιό μας, ζητήσαμε την αναθεώρηση ορισμένων τώρα απαρχαιωμένα ρυθμιστικά μέρη – από την ταξινόμηση έως τις μεθόδους διαχείρισης των ωρών εργασίας από την άποψη της παραγωγικότητας – καθώς και ενημερώσεις σχετικά με την εποχικότητα».

Μεταφράζεται με λίγα λόγια μιας και είμαστε έμποροι. Η Federdistribuzione θέλει έκπτωση στο (στην πραγματικότητα ακριβό) αίτημα για την πλήρη IPCA που ζητά η ένωση, ενώ η Confcommercio αντί της έκπτωσης προτείνει μια "ανταλλαγή αγαθών" με άλλα συμβατικά ιδρύματα.

Προφανώς θα υπήρχε περιθώριο να βρεθεί μια μισθολογική συμφωνία σε αυτούς τους καιρούς, αν και περιορισμένη. Στην υπόλοιπη Ευρώπη οι ανανεώσεις παρέμειναν κάτω από την ιταλική IPCA όπως μας εξήγησε πρόσφατα ο Andrea Garnero στο La Voce : «Ένας πειραματικός δείκτης πρόβλεψης της αύξησης των μισθών βάσει διαπραγμάτευσης για την Αυστρία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ολλανδία και την Ισπανία. που καταρτίστηκε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε συνεργασία με τις εθνικές κεντρικές τράπεζες της ζώνης του ευρώ, δείχνει ότι οι συλλογικές συμβάσεις που συνήφθησαν το 2022 γενικά προέβλεπαν αύξηση 4,7% για το 2023, έναντι 4,4% το 2022. Εκτός ζώνης του ευρώ, Στη Δανία, τον Φεβρουάριο επετεύχθη συμφωνία στον κλάδο που προβλέπει αύξηση 3,5 τοις εκατό το 2023 και 3,4 τοις εκατό το 2024. Στη Νορβηγία, μετά από τέσσερις ημέρες απεργίας, επιτεύχθηκε συμφωνία για αύξηση 5,2 τοις εκατό για τους κλάδους που έθεσαν τη γενική αναφοράς (εξαγωγικές και μεταποιητικές βιομηχανίες). Στη Σουηδία, τα βιομηχανικά σωματεία και οι εργοδότες έχουν συμφωνήσει σε νέες συλλογικές συμβάσεις για δύο χρόνια, οι οποίες προβλέπουν αυξήσεις μισθών 4,1% τον πρώτο χρόνο και 3,3% τον δεύτερο χρόνο». Ποσοστά, όπως φαίνεται, απέχουν αρκετά από το 6,6% που αναμέναμε.

Ο όρος «καινοτομία» σε αυτό το πλαίσιο λαμβάνει αντίθετες έννοιες ανάλογα με το ποιος τον χρησιμοποιεί. Για τα συνδικάτα, πέραν της πρότασης για αύξηση μισθού σύμφωνα με τον ΟΣΕΠ, θα έπρεπε να σημαίνει ανανέωση του συστήματος επαγγελματικής κατάταξης και ενίσχυση του δικαιώματος κάθε εργαζομένου στη συνεχή κατάρτιση. την εφαρμογή μέτρων προστασίας για τις γυναίκες θύματα βίας και τη γονεϊκότητα και τη διεύρυνση του αριθμού των δικαιούχων επικουρικής υγειονομικής περίθαλψης και επικουρικών κλαδικών συντάξεων. Τη θέσπιση ad hoc κανόνων για το φαινόμενο των εμπορικών συνεργασιών, του franchising και των outsourcing δραστηριοτήτων, τη μείωση της ευελιξίας και τον περιορισμό των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και την αύξηση των ωρών των συμβάσεων μερικής απασχόλησης και των συμβατικών ελάχιστων. Ορισμένα από αυτά τα αιτήματα είναι απολύτως εύλογα και υπάρχουν ήδη σε άλλες συμβάσεις και επίσης σε πολλές αλυσίδες λιανικής πώλησης μεγάλης κλίμακας. Άλλοι προσθέτουν κόστη ή οργανωτικούς περιορισμούς που είναι δύσκολο για τις επιχειρήσεις να λάβουν υπόψη αυτές τις μέρες. Νομίζω ότι και οι πιο λογικοί συνδικαλιστές το γνωρίζουν καλά αυτό.

Δύο αδιαλλαξίες παραμένουν σε ισχύ. Ένα από την πλευρά των συνδικάτων, το οποίο προσπάθησα να εξηγήσω, σχετικά με το άυλο της IPCA, σε αυτό το συγκεκριμένο οικονομικό πλαίσιο, ένα εξίσου παράλογο από την Confcommercio. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στην τελευταία μου ομιλία για το θέμα εξέφρασα τις αμφιβολίες μου για τη σιωπή του Προέδρου Sangalli. Τον βρήκα αδύναμο και στην μετέπειτα επίσημη υπεράσπισή του για τους λόγους του αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις.

Ειλικρινά διεκδικήστε σήμερα να ορίσετε «καινοτόμα» αιτήματα υπέρβασης ή τροποποίησης συμβατικών θεσμών, όπως ο μισθός του 14ου μήνα, η άδεια μετ' αποδοχών και οι αυξήσεις προϋπηρεσίας, αν θα μπορούσε να είχε νόημα στις διαπραγματεύσεις πριν από λίγους μήνες, σήμερα, με δύο στα τρία συνδικάτα σε πολεμική βάση, ακούγεται σαν μπανάλ πρόκληση να μπορείς να αναβάλεις ένα πιθανό συμπέρασμα ακόμη περισσότερο. Το παράδοξο είναι ότι οι επιχειρηματικές ενώσεις στο μέτωπο του λιανικού εμπορίου μεγάλης κλίμακας δεν μπορούν να «καινοτομήσουν» το συμβατικό κείμενο επειδή δεν είναι σε θέση να μεταφράσουν σε εθνικό επίπεδο αυτό που ήδη γίνεται καλύτερα από πολλές μάρκες. Το μόνο στοιχείο που θα επέτρεπε μια «ανταλλαγή» σε άλλα θέματα «εύπεπτα» από το σωματείο. Ενώ η Confcommercio αγωνίζεται τώρα να διασφαλίσει την εκπροσώπηση σε τομείς που αναζητούν τη δική τους ταυτότητα, στους οποίους παρέχει, στην πραγματικότητα, «μόνο» έναν κατώτατο μισθό μπροστά από την εποχή του και τη συμβατική του ευημερία. Όσο για τα υπόλοιπα, δεν έχει πλέον καμία αναγνωρισμένη ηγεσία ή ικανότητα καινοτομίας σε εργασιακά θέματα. Το αποτέλεσμα είναι λοιπόν η πιο πλήρης ακινησία ως προς το περιεχόμενο.

Επαναλαμβάνω ότι ένα κλείσιμο πριν από τα Χριστούγεννα θα ήταν επιθυμητό, ​​ακριβώς για να αποφευχθεί ο εκφυλισμός του θέματος μιας σύμβασης που έληξε πριν από 4 χρόνια και που αφορά περίπου 3 εκατομμύρια υπαλλήλους που εμπλέκονται στη διαμάχη, με πολύ διαφορετικές συνέπειες. Το ερώτημα λοιπόν που πρέπει να τεθεί είναι: «ποιος ωφελείται από αυτήν την πλήρη ανευθυνότητα και παράλυση του τραπεζιού των διαπραγματεύσεων;».


Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/economia/cosa-succede-al-contratto-collettivo-di-lavoro-del-terziario-commercio-e-distribuzione-moderna/ στις Sat, 18 Nov 2023 06:53:52 +0000.