Όλα τα ζητήματα του ιταλικού δημόσιου χρέους. Ο λόγος του Τζιανλούκα Ζάπα
Ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Τζιανκάρλο Τζορτζέτι , απαντώντας, στο περιθώριο συνεδρίασης του Ecofin, στον Γερμανό ομόλογό του, ανησυχώντας για την αύξηση των επιτοκίων (που πρέπει να πληρώσει 40 δισ. ευρώ σε τόκους), του είπε να σημειώσει ότι η Ιταλία πληρώνει 90 Πρόκειται για 50 δισεκατομμύρια περισσότερους οικονομικούς πόρους από την τευτονική πραγματικότητα που αφαιρούνται από τους φορολογούμενους κάθε χρόνο.
ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΟΡΙΣΜΟΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ
Ωστόσο, το μεγάλο βάρος των τόκων που απαιτούνται για τη χρηματοδότηση του τεράστιου ιταλικού δημόσιου χρέους δεν εμπόδισε τους οίκους αξιολόγησης να επιβεβαιώσουν την άποψή τους για τη χώρα σε "Investment grade", με ακόμη και τη Moody's να βελτιώνει τις προοπτικές από αρνητικές σε σταθερές.
Επιπλέον, οι οίκοι αξιολόγησης, καθώς και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναλύοντας τον δημοσιονομικό νόμο αναδεικνύουν τα αδύναμα σημεία της οικονομίας μας που συνίστανται κυρίως σε μια προοπτική αύξηση του ΑΕΠ μεταξύ των χαμηλότερων μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, καθώς και σε δημόσιο χρέος που συνεχίζει να αυξάνεται σε απόλυτη αξία.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Το δημόσιο χρέος έχει ξεπεράσει προ πολλού το όριο των 2.800 δισ. και αρχίζει γρήγορα να ξεπερνά το όριο των 3.000 δισ., στόχος που σύμφωνα με τις πρόνοιες του επικαιροποιημένου σημειώματος του οικονομικού και δημοσιονομικού εγγράφου θα επιτευχθεί το 2025.
Ταυτόχρονα, ωστόσο, η αναλογία μεταξύ του δημόσιου χρέους και του ΑΕΠ αναμένεται να είναι ουσιαστικά σταθερή γύρω στο 140% μέχρι το 2026.
Η αύξηση του δημόσιου χρέους σε απόλυτη αξία συνεπάγεται αντίστοιχη αύξηση των πληρωτέων τόκων που, πάλι από τη Nadef, προβλέπεται στο
- περίπου 78 δισ. το 2023, ίσο με το 3,8% του ΑΕΠ.
- περίπου 89 δισ. το 2024, ίσο με το 4,2% του ΑΕΠ.
- περίπου 94 δισ. το 2025, ίσο με το 4,3% του ΑΕΠ.
- περίπου 103 δισ. το 2026, ίσο με το 4,6% του ΑΕΠ.
Οι συνέπειες είναι ότι η Ιταλία μπορεί να υπερηφανεύεται για το σίγουρα όχι ένδοξο ιστορικό ότι έχει, σε σχέση με το ΑΕΠ, το τρίτο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ μετά την Ιαπωνία και την Ελλάδα, και ότι είναι η ευρωπαϊκή χώρα που πληρώνει τα υψηλότερα επιτόκια στα κρατικά της ομόλογα. ζητήματα, ξεπερνώντας ακόμη και την Ελλάδα.
ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ
Οι δαπάνες για τόκους αφαιρούν οικονομικούς πόρους που θα μπορούσαν να διατεθούν για παραγωγικές επενδύσεις ή να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση της κοινωνικής ισότητας. Αρκεί να πούμε ότι μόνο το 2024, η Ιταλία θα ξοδέψει 33 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα για τους τόκους από όσα πληρώνουν κατά μέσο όρο άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Μέχρι στιγμής, ο πληθωρισμός έχει συμβάλει σε μια ορισμένη σταθερότητα του λόγου του δημόσιου χρέους/ΑΕΠ χάρη στην αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ. Όμως ο πληθωρισμός διαβρώνει την αγοραστική δύναμη των ανθρώπων επηρεάζοντας την κατανάλωση και προκαλεί αύξηση των επιτοκίων με τα οποία τοποθετούνται τα κρατικά ομόλογα, αναγκάζοντας το κράτος να λειτουργεί ελλειμματικά για να ανακτήσει τους οικονομικούς πόρους που είναι απαραίτητοι για να εγγυηθεί την οικονομική σταθερότητα του χωριού του συστήματος.
Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος ο οποίος, μεταξύ της χαμηλής οικονομικής ανάπτυξης, του υψηλού δημόσιου χρέους, των αυξανόμενων τόκων υποχρεώσεων που πρέπει να πληρωθούν και συνεπώς των λιγότερων διαθέσιμων οικονομικών πόρων, αποδυναμώνει τη βιωσιμότητα του ίδιου του δημόσιου χρέους τα επόμενα χρόνια, με κίνδυνο να αργότερα, κάποιος έρχεται να μας ζητήσει τον λογαριασμό, ξεφορτώνοντας το δυσβάσταχτο βάρος στις επόμενες γενιές.
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Το δημόσιο χρέος είναι λοιπόν ένας εχθρός που πρέπει να καταπολεμηθεί αποφασιστικά και η μείωσή του θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για κάθε κυβέρνηση.
Πρώτα από όλα να αναρωτηθούμε πώς ξοδεύει το κράτος και αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τους διαθέσιμους πόρους, αποφεύγοντας την επανάληψη αλόγιστων πρωτοβουλιών όπως το εισόδημα του πολίτη και το υπερμπόνους 110%, το κόστος του οποίου επιβαρύνθηκε και θα βαρύνει. από ολόκληρη την κοινότητα πλεονέκτημα λίγων.
Στη συνέχεια, πρέπει να αξιοποιήσουμε στο έπακρο όλους τους πόρους που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μέσω του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (PNRR) , έχει διαθέσει στην Ιταλία για τον εκσυγχρονισμό της χώρας και για μεταρρυθμίσεις.
Για παράδειγμα, όσον αφορά τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, το 97% των φορολογικών εσόδων προέρχεται από μόλις 16 από τους πάνω από 100 φόρους και δασμούς. Θα ήταν επομένως απαραίτητο να εξαλειφθούν οι περισσότεροι από τους πάρα πολλούς άχρηστους μικρο-φόρους, που παράγουν ασήμαντα έσοδα μπροστά στην καταπιεστική γραφειοκρατία και με υψηλά έξοδα διαχείρισης που επιβαρύνουν τους φορολογούμενους και το κράτος.
Ένας σημαντικός μοχλός που πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τη μείωση του δημόσιου χρέους είναι αναμφίβολα η δράση που θα ασκηθεί στα τεράστια περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου, αξίας περίπου 1800 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 300 δισ. μπορούν να μεταφερθούν σύμφωνα με το MEF, για τα οποία γίνεται ακριβής απογραφή. Υπάρχει και έχει εφαρμοστεί μια προληπτική πολιτική αναδιάρθρωσης και αξιοποίησης, αποφεύγοντας την πληρωμή ενοικίων για ακίνητα διαθέτοντας άδεια και εισπράττοντας τα ενοίκια σε αγοραία αξία.
Έπειτα, υπάρχει το μεγάλο θέμα της φοροδιαφυγής, άλλο ένα πονεμένο σημείο του ιταλικού συστήματος, αν αναλογιστούμε ότι στη χώρα μας, μέλος της G7 και με οικονομία που θεωρείται από τις πιο προηγμένες στον κόσμο, το 40% των περίπου 41 εκατομμύρια φορολογούμενοι IRPEF, περίπου 17 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλώνουν λιγότερα από 15 χιλιάδες ευρώ μεικτά, όπου για να θεωρηθεί κανείς πλούσιος από την εφορία αρκεί να δηλώνει εισόδημα που ξεπερνά τις 50 χιλιάδες ευρώ μεικτά.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΥΚΗΣ
Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής παλεύονταν πάντα με την περιοδική εισαγωγή νέων δασμών και φόρων, αυξάνοντας τη γραφειοκρατία με αποτέλεσμα καταπιεστικούς φόρους, ειδικά προς τη μεσαία τάξη που φορολογείται τακτικά.
Για την αποτελεσματική καταπολέμηση της φοροδιαφυγής χρειάζεται ίσως αλλαγή προοπτικής, δηλαδή να εξετάζεται ο φορολογούμενος όχι για αυτά που δηλώνει και άρα στα χαρτιά δεδομένα που συχνά δυστυχώς είναι αναξιόπιστα, αλλά για όσα ξοδεύει, καταναλώνει και επενδύει.
Στην εποχή της ψηφιοποίησης και της τεχνητής νοημοσύνης, δεδομένου ότι όλοι οι Ιταλοί έχουν φορολογικό κώδικα, δεν θα πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν όλα τα δεδομένα και τα στοιχεία που απαιτούνται για να πλησιάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την πραγματική εισοδηματική κατάσταση ενός ατόμου. θίγει όλες τις περιπτώσεις στις οποίες η μεγαλύτερη ικανότητα δαπανών σε σύγκριση με το δηλωθέν εισόδημα προέρχεται, για παράδειγμα, από άλλα μέλη της οικογενειακής μονάδας, από δωρεές ή κληρονομικά κληροδοτήματα.
Λαμβάνοντας υπόψη τις ζοφερές διεθνείς προοπτικές και χωρίς να εκμεταλλευτούμε την περίοδο μηδενικού επιτοκίου της ΕΚΤ, δεν απομένει πολύς χρόνος για την έναρξη ενός αποφασιστικού προγράμματος μείωσης του δημόσιου χρέους, αλλά απαιτείται πολιτική βούληση για να κοιτάξουμε στο μέλλον, με συναίνεση. καυστήρας .
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/economia/imperativo-riduzione-debito-giorgetti/ στις Wed, 06 Dec 2023 06:57:48 +0000.