Ο υπουργός Roberto Cingolani έδωσε μια εικόνα της εθνικής ευπιστίας σε θέματα ενέργειας. Το άρθρο του Τζουλιάνο Καζόλα
Σε μια συνέντευξη/συνέντευξη με τον διευθυντή του Il Foglio , Claudio Cerasa, ο υπουργός Roberto Cingolani δίνει μια εικόνα της εθνικής ευπιστίας στον τομέα της ενέργειας.
Η κατάσταση που προκύπτει είναι δραματική, όχι μόνο σε επιχειρησιακό επίπεδο (σε μια στιγμή όπως η σημερινή που πνέουν πολεμικοί άνεμοι στον ενεργειακό εφοδιασμό που προστίθενται σε μια κρίση εφοδιασμού), αλλά και για την επίγνωση της δυσκολίας τοποθετώντας εγκαίρως τη θεραπεία, παραδέχτηκε και δεν παραδέχθηκε ότι η κυβέρνηση Ντράγκι είναι σε θέση -όπως ανακοίνωσε- να σαρώσει τις επικαλύψεις της ιδεολογικής και καιροσκοπικής ανοησίας που κουβαλάμε εδώ και δεκαετίες.
Σε κάθε περίπτωση, θα φτάσουμε αργά, γιατί η ενεργειακή πολιτική απαιτεί μεγάλες επενδύσεις για μερικές δεκαετίες.
''Η μετάβαση – υπενθυμίζει ο Cingolani – διαρκεί τουλάχιστον 10 χρόνια στην αρχική φάση και μετά μέχρι το 2050 είναι 30''.
Με αυτό το άρθρο δεν σκοπεύω να προσθέσω τίποτα στην εικόνα που εντόπισε ο Υπουργός, αλλά -φαίνεται αδικοχαμένος- γίνομαι ομιλητής ώστε τα άσχημα νέα να κυκλοφορούν όσο το δυνατόν περισσότερο και να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία της ''Τετάρτης της τέφρας'' να Ζητήστε τη συγχώρεση μας ''να ενεργούμε ανέμελα''.
Ας ξεκινήσουμε με τη φωτογραφία.
«Αν το 11% της ενέργειας είναι ανανεώσιμες – λέει ο υπουργός – όλη η υπόλοιπη ενέργεια, ηλεκτρική ή μη, είναι αέριο ή άνθρακας ή πετρέλαιο, όλα εισαγόμενα».
Στην περίπτωση του φυσικού αερίου, η ετήσια κατανάλωση μας είναι 72-73 δισ. κυβικά μέτρα, αλλά από αυτά παράγουμε 3,5 δισ. Το 2000, η Ιταλία παρήγαγε 20 δις. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε μειωμένη κατανάλωση; Καθόλου, αγοράσαμε περισσότερα στο εξωτερικό.
'' Λοιπόν – εδώ είναι ένα πρώτο συμπέρασμα του συλλογισμού – οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις δεν έχουν αλλάξει '', επειδή το αέριο και το πετρέλαιο καίγονται και παράγουν CO2. Εισάγουμε το 96% του φυσικού αερίου, σχεδόν όλο το πετρέλαιο. Εξ ου και το κατηγορητήριο: είμαστε κατά της αυτόνομης παραγωγής φυσικού αερίου, αλλά όταν το χρειαζόμαστε το αγοράζουμε από άλλους. Είμαστε κατά της πυρηνικής ενέργειας, αλλά όταν χρειαζόμαστε ενέργεια την αγοράζουμε και από χώρες όπως η Γαλλία που το ενεργειακό σύστημα την τροφοδοτεί με πυρηνική ενέργεια. Είμαστε ενάντια στις μονάδες παραγωγής ενέργειας από απόβλητα, αλλά όταν δεν ξέρουμε πού να βάλουμε τα σκουπίδια, στέλνουμε τα σκουπίδια μας στις πόλεις που τα χρησιμοποιούν οι μονάδες παραγωγής ενέργειας από απόβλητα σε ενέργεια. Και ο υπουργός προσθέτει: «Από τη μια πλευρά υπάρχει η πραγματικότητα της όγδοης-ένατης παγκόσμιας οικονομικής δύναμης και η δεύτερη μεταποιητική βιομηχανία στην Ευρώπη: μια πραγματικότητα έντασης ενέργειας όπως η δική μας. Και από την άλλη, υπήρξαν επιλογές που τα τελευταία χρόνια δεν προστάτευαν τα εθνικά συμφέροντα».
Υπό το πρίσμα της νέας πραγματικότητας (η τιμή της ενέργειας και η σύγκρουση σε μια «ευαίσθητη» περιοχή) αρκεί – αναρωτιόμαστε – τι προβλέπεται στο ΕΠΜ;
Οι κύριοι στόχοι, όταν εκπονήθηκε και παρουσιάστηκε το σχέδιο, ήταν αυτοί της απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές και της υλοποίησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ο στόχος αυτής της συνιστώσας – σύμφωνα με το ΕΠΜ – είναι να συμβάλει στην επίτευξη των στρατηγικών στόχων της απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές μέσω πέντε γραμμών μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων, που συγκεντρώνονται στους τρεις πρώτους τομείς. Η πρώτη γραμμή επενδύσεων στοχεύει στην αύξηση του μεριδίου των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ο τρέχων ιταλικός στόχος για το 2030 είναι το 30 τοις εκατό της τελικής κατανάλωσης, σε σύγκριση με την προκαταρκτική εκτίμηση του 20 τοις εκατό για το 2020. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, η Ιταλία μπορεί να αξιοποιήσει την αφθονία των διαθέσιμων ανανεώσιμων πηγών και κυρίως ώριμων τεχνολογιών, και στο πλαίσιο της παρεμβάσεις αυτής της συνιστώσας του ΕΠΜ: i) απελευθέρωση του δυναμικού μονάδων κλίμακας κοινής ωφέλειας, σε πολλές περιπτώσεις ήδη ανταγωνιστικές ως προς το κόστος σε σύγκριση με τα ορυκτά καύσιμα, αλλά που απαιτούν πρώτα απ' όλα μεταρρυθμίσεις των μηχανισμών αδειοδότησης και των κανόνων της αγοράς για να αξιοποιηθεί πλήρως το δυναμικό και ενίσχυση της ανάπτυξης ευκαιριών αγροβολταϊκών. ii) επιτάχυνση της ανάπτυξης ενεργειακών κοινοτήτων και μικρής κλίμακας κατανεμημένων συστημάτων, ιδιαίτερα σημαντική σε μια χώρα που αντιμετωπίζει πολλούς περιορισμούς όσον αφορά τη διαθεσιμότητα και τη χρήση μεγάλης γης για ενεργειακούς σκοπούς· iii) ενθάρρυνση της ανάπτυξης καινοτόμων λύσεων, συμπεριλαμβανομένων ολοκληρωμένων και υπεράκτιων λύσεων· iv) Ενίσχυση της ανάπτυξης του βιομεθανίου».
Αλλά ο υπουργός αναρωτιέται: «Πιστεύει κανείς ότι με αυτό το πρόγραμμα που έχουμε φτιάξει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, μπορούμε να είμαστε σε θέση για τα επόμενα τριάντα χρόνια; Μόνο ένας αθεράπευτος αισιόδοξος μπορεί να σκεφτεί ότι τα έχουμε όλα σωστά.''
Το θέμα, λοιπόν, είναι να γνωρίζουμε πώς να αξιολογούμε τι πρέπει να αλλάξει στην πορεία της κατασκευής.
Είναι καιρός η χώρα μας να βγει από την εποχή της αθωότητας. Όπως επισημαίνει ο Cingolani: «Αυτό που με εντυπωσιάζει περισσότερο είναι ότι δεν έχουμε καν προστατεύσει το περιβάλλον, γιατί τελικά η κατανάλωση ενέργειας παρέμεινε πάντα περίπου η ίδια».
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/energia/le-verita-di-cingolani-sullenergia/ στις Tue, 01 Mar 2022 17:41:08 +0000.