Πώς είναι οι Ιταλοί σύμφωνα με το Censis. Η παρέμβαση του Francesco Provinciali
Η ανάγνωση του κοινωνικού κράτους της χώρας μέσα από τα γυαλιά του Censis ήταν πάντα καθοριστική για την κατανόηση των βραχυπρόθεσμων τάσεων σε εξέλιξη: η τρέχουσα σηματοδοτεί μια ριζική ασυνέχεια σε σχέση με το παρελθόν, θα μπορούσε να πει κανείς ότι βρισκόμαστε στο κατώφλι μια νέα εποχή. Ο αρνητικός αντίκτυπος της στασιμότητας και της ύφεσης αλλάζει τον τρόπο ζωής. Η εποχή της αφθονίας έχει τελειώσει ακόμα κι αν η εικόνα της αβεβαιότητας έχει εκδηλωθεί εδώ και αρκετό καιρό: το ίδιο διχοτομικό σχήμα έχει αλλάξει μεταξύ των εισοδηματιών και των λιγότερο ευκατάστατων κοινωνικών στρωμάτων (εγγυημένο έναντι μη εγγυημένο), καθώς ο πληθωρισμός αφορά όλους, ακόμη και με σχετικές διαφορές .
ΠΟΣΟ ΒΑΡΥΕΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ
Η προστατευτική ασπίδα της εξοικονόμησης που συσσωρεύτηκε λόγω της ενεργειακής κρίσης δεν υπάρχει πια.
Οι διακυμάνσεις του ΑΕΠ μεταξύ 2020 (έντονα αρνητικό στο μείον 9%), η ανάκαμψη το 2021 συν 6,7% και το 2022 με κεκτημένη ανάπτυξη 3,9% ενώ το ΔΝΤ υποθέτει μείον 0 για τη χώρα μας, 23% για το επόμενο έτος, εξπρές αβεβαιότητες και ασυνέχειες. Το 93% των Ιταλών είναι πεπεισμένο ότι ο πληθωρισμός θα διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, το 69% φοβάται για το βιοτικό τους επίπεδο (εκ των οποίων το 79% μεταξύ των χαμηλότερων εισοδημάτων) Το 64% καταναλώνει τις αποταμιεύσεις για να αντιμετωπίσει τη δυναμική του πληθωρισμού.
ΤΙ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΙΤΙΚΗ
Η πανδημία, ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο υψηλός πληθωρισμός και η ενεργειακή λαβή είναι οι τέσσερις αλληλεπικαλυπτόμενοι φορείς που εξηγούν την τρέχουσα κατάσταση της κρίσης και προσθέτουν στα δομικά τρωτά σημεία της χώρας: βρισκόμαστε σε μια μεταλαϊκιστική φάση καθώς διαφαίνονται, πέρα από ιδεολογικές σχέσεις , προστατευτικά μέτρα με μια ορισμένη συνέχεια, ιδίως μεταξύ των δυτικών κυβερνήσεων (καθήκοντα, επαναπατρισμός παραγωγής, ενεργειακή πολιτική).
Από αυτή την άποψη, δεν έχει πλέον νόημα να μιλάμε για λαϊκιστικές παρασύρσεις, στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για δημαγωγικές προσδοκίες που πολώνονται σε μη ρεαλιστικές τάσεις. Το θέμα του εθνικισμού επανέρχεται παντού, όχι μόνο εδώ.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ
Η παγκοσμιοποίηση φαίνεται να έχει εξαθλιώσει μεγάλα τμήματα της μεσαίας τάξης και η οικονομική κρίση καθορίζει ένα μείγμα συλλογικών κοινωνικών συμπεριφορών προσανατολισμένων στην απαισιοδοξία και την αδράνεια.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν εξάρσεις συγκρούσεων στην πλατεία, αλλά υπάρχει ένα είδος «σιωπηρής αποχώρησης των χαμένων πολιτών της Δημοκρατίας», σύμφωνα με τον λαμπρό ορισμό του Γενικού Διευθυντή της CENSIS, Βαλέρι. Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι στις τελευταίες γενικές εκλογές το κυρίαρχο κόμμα ήταν με διαφορά αυτό των μη ψηφοφόρων (περίπου 18 εκατομμύρια πολίτες, ίσο με το 39% των δικαιούχων. Μεταξύ των γενικών εκλογών του 2006 και εκείνων του 2022 οι μη ψηφοφόροι -οι ψηφοφόροι διπλασιάζονται). Η πεποίθηση ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν έχει εγκατασταθεί στη συλλογική φαντασία, ένα είδος αλλοτριωτικής φόβου απέναντι σε επικείμενους κινδύνους εξαπλώνεται. Η αλληλουχία μεταξύ εργασίας, οικονομικής ευημερίας και δημοκρατίας δεν λειτουργεί πλέον.
ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ
Μπαίνουμε σε μια εποχή ανεξέλεγκτων πλανητικών κινδύνων: το 84% των Ιταλών φοβάται ότι τα μακρινά γεγονότα θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο ζωής και τις προσδοκίες τους για το μέλλον, το 61% φοβάται τη σύγκρουση στον τρίτο κόσμο, το 59% σκέφτεται την πιθανότητα της ατομικής βόμβας, το 58% φοβάται ότι η Ιταλία θα μπορούσε να μπει στον πόλεμο.
Υπάρχει μια διασταύρωση μεταξύ μεγάλων ιστορικών γεγονότων που εισχωρούν στην καθημερινότητά μας, μέσα στις μικροϊστορίες της ύπαρξής μας. Οι τυπικές συλλογικές συμπεριφορές της καταναλωτικής κοινωνίας αλλάζουν ριζικά σε σύγκριση με τη δυναμική του παρελθόντος: κάνοντας καριέρα, εκσυγχρονισμός, άνοδος στην κοινωνική κλίμακα, περικύκλωση με υλικά αγαθά, βελτίωση των προσδοκιών για ένα μέλλον που τώρα καταλήγει να ηρεμεί. παρόν.
Ο ΕΛΙΔΙΣΤΟΣ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ
Οκτώ στους 10 Ιταλούς λένε ότι δεν θέλουν να κάνουν θυσίες για να αλλάξουν, 36 στους 100 είναι απρόθυμοι να κάνουν καριέρα στην εργασία, ακόμη και για να κερδίσουν περισσότερα. Ο μηδενισμός αυτής της εποχής μπορεί να εξηγηθεί μέσα από το κυρίαρχο αίσθημα μελαγχολίας, το εγώ δεν κινείται από προωθητικές παρορμήσεις προς την κυριαρχία και την αλλαγή του κόσμου γύρω του. Οι προβολικοί μηχανισμοί που χαρακτήρισαν το παρελθόν, ακόμη και το πρόσφατο παρελθόν, μπλοκάρουν: υπάρχει μια κατάρρευση των προσδοκιών και η απουσία ισχυρών κινήτρων. Προσπαθούμε να κουλουριαζόμαστε σε μινιμαλιστικές θέσεις προστασίας και ασφάλειας, φοβούμενοι καταστροφικά και καταστροφικά γεγονότα.
ΤΙ ΜΕΛΛΟΝ ΧΩΡΙΣ ΝΕΟΥΣ;
Παρά την ιστορική μείωση των εγκλημάτων, η ευρέως διαδεδομένη αντίληψη είναι ο φόβος για την ευαλωτότητα, τις ανασφάλειες και τους κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων των προσωπικών. Η πτώση των γεννήσεων και το αρνητικό δημογραφικό τσουνάμι θα αδειάσουν σταδιακά τις τάξεις, από την υποχρεωτική εκπαίδευση μέχρι το πανεπιστήμιο. Κινδυνεύουμε επίσης να έχουμε ένα σύστημα υγείας χωρίς γιατρούς και νοσηλευτές.
Εν ολίγοις, ένας εκτεταμένος ιστορικός κύκλος ίσως κλείνει, ο μύθος της προόδου που ξεπερνά τα όρια, μία προς μία συναισθηματικά καθησυχαστικές βεβαιότητες πέφτουν και οι ανασφάλειες κυριαρχούν μπροστά σε ένα άγνωστο που δεν περιγράφεται. Η αδράνεια, η λανθάνουσα κατάσταση και η μελαγχολία ως το κυρίαρχο συλλογικό συναίσθημα αλλάζουν απότομα το μέγεθος των προσδοκιών που έχουν τις ρίζες τους στη συλλογική φαντασία του πρόσφατου παρελθόντος. Αλλά μια επέκταση της λανθάνουσας φάσης της κοινωνικής ζωής ενέχει τον κίνδυνο ενός είδους μαζοχιστικής απάρνησης, χωρίς δύναμη και φιλοδοξία, από κάθε προσπάθεια μεταμόρφωσης της συστημικής και πολιτικής τάξης της κοινωνίας μας. Ένα είδος κουλούρας στον εγωισμό, μια σπειροειδής περιέλιξη της κοινωνικής δομής που μας καρφώνει όλους σε βραχυπρόθεσμους στόχους, σε μια κυρίαρχη συνθήκη αβεβαιότητας ανθεκτική σε μια αισιοδοξία που δεν υπάρχει.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/il-56-rapporto-del-censis-dipinge-unitalia-latente-malinconica-e-in-attesa/ στις Sun, 04 Dec 2022 08:18:52 +0000.