Η θέση της δικηγόρου Angela Lupo
Το ζήτημα της ενέργειας και της μετάβασης συνεχίζει να προκαλεί σημαντική ανησυχία για την ανάπτυξη των παγκόσμιων οικονομιών. Η προσφορά ενεργειακών πόρων ήταν ανέκαθεν ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της πολιτικής μιας χώρας. Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν οι διάφορες εθνικές κυβερνήσεις, και επομένως και η ιταλική κυβέρνηση.
Αργά ή γρήγορα θα υπάρξει μετάβαση από τα ορυκτά σε ανανεώσιμες πηγές, από τον άνθρακα, μια πηγή του παρελθόντος, και εκείνες του μέλλοντος, τις λεγόμενες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (υδροηλεκτρική, αιολική, ηλιακή, γεωθερμική και βιομάζα).
Όπως τονίστηκε επανειλημμένα από τον Gianni Bessi – συγγραφέας δύο εκθέσεων για ενεργειακά θέματα (" Φυσικό αέριο. Η ενέργεια του αύριο", 2018, Ed. Innovative Publishing και "House of Tsar", 2020, Ed. GoWare ) – Ακριβώς στο φυσικό αέριο ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας πρέπει να επικεντρωθεί στην ενεργειακή μετάβαση εν αναμονή των λεγόμενων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ο Gianni Bessi μας υπενθυμίζει ότι, τα τελευταία χρόνια, η απότομη πτώση των παγκόσμιων τιμών του πετρελαίου έχει οδηγήσει σε πολλά κλείσματα στην παραγωγή μαύρου χρυσού στις Ηνωμένες Πολιτείες, γεγονός που αναπόφευκτα θα προκαλέσει την αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου που εξάγεται από το αμερικανικό έδαφος. Σε μια εποχή που βιώνουμε μια σοβαρή πανδημία και οικονομική κρίση, η αύξηση του φυσικού αερίου θα περιπλέξει πολύ το λεγόμενο ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης.
Θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει: πώς κινείται ο κόσμος σήμερα, κατά τη διάρκεια αυτής της φοβερής πανδημίας, για την προμήθεια φυσικού αερίου; Πώς κινούνται οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Πολωνία, οι οποίες σχεδίασαν ακόμη και την κατασκευή του Βαλτικού Σωλήνα, ενός υποβρύχιου αγωγού φυσικού αερίου για τη μεταφορά φυσικού αερίου από τη Νορβηγία στην Πολωνία, μέσω της Δανίας; Και τι θα κάνει η Γερμανία ακριβώς στο ευρωπαϊκό εξάμηνο – από την 1η Ιουλίου 2020 – ως γερμανική προεδρία με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ; Και πάνω απ 'όλα, τι θα κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση;
Η ΕΕ, όπως γνωρίζουμε, με την ανάπτυξη της Πράσινης Νέας Συμφωνίας, σκοπεύει να αποδεσμεύσει – έως το 2050 – την οικονομία και τη βιομηχανία φυσικού αερίου, με στόχο να είναι η πρώτη ήπειρος με μηδενικές επιπτώσεις στο κλίμα.
Στις 14 Ιανουαρίου 2020, το Κοινοβούλιο της ΕΕ σηματοδότησε το πρώτο στάδιο του φιλόδοξου νομοσχεδίου.
Η Ολομέλεια ενέκρινε το μαζικό επενδυτικό σχέδιο για την επίτευξη βιώσιμου μετασχηματισμού των κρατών μελών. Το έργο βρίσκεται επίσης στο επίκεντρο του σχεδίου αποκατάστασης μετά το Covid.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό το έργο θα έχει σημαντικό οικονομικό και χρηματοοικονομικό αντίκτυπο για τα διάφορα συστήματα παραγωγής των επιμέρους κρατών και επομένως και για την Ιταλία.
Θα μπορούσε η αποανθρακιοποίηση να δημιουργήσει νέα σενάρια συμμαχίας; Και πώς θα συνέβαινε αυτός ο "αποκαρβονισμός";
Στα προαναφερθέντα δοκίμια για το ενεργειακό ζήτημα, ο Gianni Bessi περιγράφει ουσιαστικά τρεις πιθανές φάσεις: 1) αντικατάσταση του άνθρακα με αέριο στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και υγρών καυσίμων με μεθάνιο και ΥΦΑ στον τομέα των μεταφορών (διαρθρωτικός αποκαρβονισμός). 2) τεχνολογικός άνθρακας, με βάση ένα μείγμα μεθανίου-υδρογόνου (MHM) στους σταθμούς συμπίεσης και τη χρήση του ως καυσίμου αερίου αντί μεθανίου (αυτό θα μείωνε τις εκπομπές CO2) · 3) βαθύς άνθρακας, με βάση τη μετάβαση στην παραγωγή υδρογόνου από μεθάνιο χωρίς εκπομπές CO2, ενόψει της μελλοντικής χρήσης υδρογόνου.
Σε ένα τέτοιο σενάριο, ο κύριος ρόλος – επί του παρόντος – δίνεται από το φυσικό αέριο που θεωρείται ως ένα χρήσιμο και ουσιαστικό στοιχείο της ενεργειακής μετάβασης για την Ιταλία και την ΕΕ.
Στην Ιταλία υπάρχει ένας πόρος στην περιοχή της Αδριατικής – στη Ραβέννα και στις γειτονικές περιοχές – όπου υπάρχει ήδη μια φυσική πλατφόρμα για να επιτρέψει τη συνύπαρξη δραστηριοτήτων που συνδέονται με το φυσικό αέριο, την πράσινη ενέργεια και το πράσινο υλικό της κατασκευής μας στην Ιταλία. Υπάρχουν, επομένως, οι χώροι για νέες στρατηγικές εφοδιασμού με ενέργεια – στα μηδενικά χιλιόμετρα – και, όπως λέει ο Gianni Bessi, μια νέα σεζόν θα μπορούσε να ανοίξει για την ΕΕ.
Εάν επιστρέψετε στο παρελθόν, θα βρείτε πολύ σημαντικές σελίδες Ιστορίας που σχετίζονται με το ενεργειακό ζήτημα: μετά το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, το 1952, γεννήθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (Τσεχία), υπογράφηκε η Συμφωνία μεταξύ έξι χωρών (Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λουξεμβούργο και Κάτω Χώρες) συμφωνία η οποία, το 1957, στη συνέχεια γέννησε την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) ή την κοινή αγορά να φτάσει την 1η Νοεμβρίου 1993 με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για την ίδρυση της 'Ευρωπαϊκή Ένωση.
Φαίνεται πραγματικά περίεργο πώς σήμερα το Πράσινο Νέο Συμφωνητικό μπορεί να γίνει αντιληπτό απέναντι σε μια αναγέννηση που απαιτείται από το ζήτημα της Κλιματικής Αλλαγής.
Ο άνθρακας (και ο χάλυβας) – που κατέστησε δυνατή τη συνάντηση έξι χωρών της ευρωπαϊκής ηπείρου για την εδραίωση της ειρήνης μεταξύ των λαών, μετά από έναν σκληρό πόλεμο – σήμερα θα πρέπει να υποχωρήσει σε άλλους καθαρότερους και πιο κατάλληλο για τον Νέο Κόσμο που διαμορφώνεται.
Για άλλη μια φορά η ενέργεια γίνεται ο άξονας για τη γέννηση μιας ευρωπαϊκής συμμαχίας η οποία – ας ελπίσουμε – μπορεί να αποτελεί συστατικό ενός νέου κοινωνικού συμφώνου και όχι ενός οικονομικού.
Θα ήταν πολύ ωραίο – μέσω της αλλαγής του κλίματος και της Πράσινης Νέας Συμφωνίας – να ζήσετε μια νέα ευρωπαϊκή ιστορία με την Ιταλία ως πρωταγωνιστή στον Νέο Κόσμο.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/blog/lenergia-per-un-mondo-nuovo/ στις Mon, 26 Oct 2020 04:46:26 +0000.