Η έκθεση του κέντρου μελέτης Srm (Intesa Sanpaolo) που είναι αφιερωμένη στο υδρογόνο καλεί την ΕΕ να δώσει προσοχή στη Μεσόγειο: οι δυνατότητες είναι μεγάλες, αλλά υπάρχουν και κίνδυνοι. Και για το φυσικό αέριο λέγεται ότι …
Η ενεργειακή μετάβαση είναι «θεμελιώδης» στη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και η περιοχή της Μεσογείου είναι «κρίσιμης σημασίας για το γεωπολιτικό και οικονομικό μέλλον της Ευρώπης, της Ιταλίας και της Intesa Sanpaolo, η οποία έχει τις ρίζες της στην περιοχή». Αυτό δήλωσε η Francesca Passamonti, επικεφαλής ευρωπαϊκών ρυθμιστικών και δημοσίων υποθέσεων της Intesa Sanpaolo κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης παρουσίασης του MED & Italian Energy Report 2021 , αφιερωμένη στις προοπτικές του υδρογόνου στην περιοχή της Μεσογείου.
ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Ο Massimo Deandreis, γενικός διευθυντής του κέντρου μελέτης SRM του ομίλου Intesa Sanpaolo, υπογράμμισε ότι η ενεργειακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης – που στοχεύει στην αύξηση του μεριδίου των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο μείγμα, με βάση την καθαρή εξάλειψη των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050 – «πρέπει να λάβει υπόψη» επίσης την ασφάλεια και την «ανεξαρτησία» από ξένους υποκείμενους. Δηλαδή, οι Βρυξέλλες δεν θα πρέπει να αντικαταστήσουν την τρέχουσα (και μεγάλη) εξάρτηση από το φυσικό αέριο με μια μελλοντική εξάρτηση από πρώτες ύλες για τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών άνθρακα , όπως οι σπάνιες γαίες.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, εξήγησε ο Deandreis, «είναι η μόνη μεγάλη αυτάρκης δύναμη» στην ενέργεια «γιατί το επίπεδο των εισαγωγών είναι αστείο: υπάρχουν εισαγωγές, αλλά είναι πιο λειτουργικές στη λογική των αποθεμάτων» ή εμπορικές. «Η Κίνα έχει σχετικά χαμηλό επίπεδο εισαγωγών» (22 τοις εκατό), ενώ η Ευρώπη έχει «υψηλή εξάρτηση» 58 τοις εκατό. Και είναι ιδιαίτερα υψηλό στην Ιταλία, η οποία εξαρτάται από τον ενεργειακό εφοδιασμό από το εξωτερικό κατά 77 τοις εκατό: είναι το υψηλότερο ποσοστό εντός της Ένωσης. Η Ισπανία βρίσκεται στο 75%, η Γερμανία στο 68% και η Γαλλία -παρά τους εγχώριους πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής- στο 48%.
ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ-ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΟΥ ΑΕΡΙΟΥ
Ο Deandreis είπε ότι «το παρελθόν και το παρόν» κυριαρχείται από το «τρίγωνο των απολιθωμάτων», δηλαδή ο άνθρακας, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. ένα «τρίπτυχο» που έχει υποστηρίξει τόσο το ενεργειακό σύστημα όσο και την παγκόσμια ανάπτυξη. Το μέλλον, από την άλλη πλευρά, θα παίξει στο τρίγωνο ανανεώσιμων πηγών ενέργειας-υδρογόνου-φυσικού αερίου. Το αέριο έχει οριστεί από τον αναλυτή ως «σημείο επαφής μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος»: είναι πράγματι ένα ορυκτό καύσιμο, αλλά και αυτό που παράγει το χαμηλότερο επίπεδο εκπομπών. και μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο ως «προστασίας» για να «συνοδέψει τη μετάβαση» και να αναπληρώσει τη διακοπή της παραγωγής αιολικών ή ηλιακών εγκαταστάσεων.
Το φυσικό αέριο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή υδρογόνου, ένα καθαρό καύσιμο: μιλάμε για μπλε υδρογόνο εάν η διαδικασία παραγωγής περιλαμβάνει τη χρήση τεχνολογιών για τη δέσμευση και την αποθήκευση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Το πράσινο υδρογόνο, από την άλλη πλευρά, είναι αυτό που λαμβάνεται από ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές.
ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΣΤΟ ΑΕΡΙΟ
Το φυσικό αέριο μπορεί να υποστηρίξει την ενεργειακή μετάβαση και τη σταθερότητα των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας μέσω τεχνολογιών όπως η ηλεκτρική ενέργεια σε αέριο : η ηλεκτρική ενέργεια που λαμβάνεται από ένα ηλιακό πάνελ, για παράδειγμα, μπορεί να μετατραπεί σε αέριο σύνθεσης (έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με το φυσικό αέριο), εισάγονται σε αγωγούς αερίου και μεταφέρονται σε χώρους κατανάλωσης ή αποθήκευσης. Η τεχνολογία μπορεί να καταστήσει δυνατή την απορρόφηση κάθε περίσσειας ενέργειας που παράγεται από διακοπτόμενες ανανεώσιμες μονάδες.
ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΜΙΞΗ
Το 2000, το μείγμα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελούνταν από 32 τοις εκατό άνθρακα, 6 τοις εκατό πετρέλαιο, 16 τοις εκατό αέριο, 31 τοις εκατό πυρηνική ενέργεια και 15 τοις εκατό από ανανεώσιμες πηγές.
Το 2019 η σύνθεσή του ήταν ριζικά διαφορετική: ο άνθρακας έπεσε στο 15%, το πετρέλαιο στο 2 και η πυρηνική στο 15. από την άλλη πλευρά, το φυσικό αέριο αυξήθηκε στο 22 τοις εκατό και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στο 36. Το 2000, ο άνθρακας και η πυρηνική ενέργεια μειώθηκαν ξανά (13 και 23 τοις εκατό, αντίστοιχα), ενώ το φυσικό αέριο και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας απέκτησαν σημασία: το πρώτο είναι 22 τοις εκατό, το τελευταίο 41 τοις εκατό.
Το άλμα προς τα εμπρός των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι «σημαντικό», σύμφωνα με τον Deandreis, αλλά εξακολουθεί να είναι «ανεπαρκές» σε σύγκριση με τους στόχους που έχει θέσει η Ευρώπη: το 2030 αυτές οι πηγές θα πρέπει να αντιπροσωπεύουν το 61 τοις εκατό του μείγματος ηλεκτρικής ενέργειας. 84 τοις εκατό το 2040 και 88 τοις εκατό έως το 2050, η αναμενόμενη ημερομηνία για την επίτευξη ουδετερότητας άνθρακα.
ΤΟ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
Το τρίγωνο των πηγών ενέργειας πλαισιώνεται από ένα γεωγραφικό τρίγωνο στην περιοχή της Μεσογείου: βόρεια, νότια και ανατολικά.
Οι αναλυτές της Intesa Sanpaolo επισημαίνουν ότι τα περισσότερα από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα συγκεντρώνονται στο ανατολικό τμήμα της Μεσογείου: το κοίτασμα Thor στην Αίγυπτο, για παράδειγμα, ή τα αμφισβητούμενα αποθέματα μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας.
Η νότια λωρίδα της Μεσογείου, δηλαδή η Βόρεια Αφρική, έχει μεγάλες δυνατότητες για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας λόγω των υψηλών αποδόσεων που εγγυάται η ταχύτητα του ανέμου και η ηλιακή ακτινοβολία: στο Μαρόκο, για παράδειγμα, υπάρχουν οι κατάλληλες βασικές συνθήκες για την ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας.
Τέλος, η Ευρώπη, δηλαδή το βόρειο τμήμα της Μεσογείου, είναι πολλά υποσχόμενη όσον αφορά το υδρογόνο, δεδομένων των κονδυλίων που διατίθενται για την ανάπτυξη μιας βιομηχανικής αλυσίδας που συνδέεται με αυτήν την πηγή.
Ωστόσο, μεταξύ των τριών τμημάτων της Μεσογείου υπάρχουν βαθιές διαφορές τόσο από οικονομικής άποψης (ο βορράς είναι πολύ ανεπτυγμένος, ο ανατολικός κατά μέσο όρο ανεπτυγμένος και ο νότος ελάχιστα) όσο και από την ενέργεια (ο βορράς καταναλώνει πολλή ενέργεια και είναι πολύ εξαρτάται από αυτό· ο νότος έχει διαθεσιμότητα ορυκτών πηγών και δυνατότητες για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας).
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΙΜΑΝΙΩΝ
Τα λιμάνια, εξήγησε ο Deandreis, μπορούν να γίνουν πραγματικοί «ενεργειακοί κόμβοι που θα συνοδεύουν τη μετάβαση» προς καθαρές πηγές. Στην πραγματικότητα, είναι ήδη τα σημεία άφιξης των αγωγών που μεταφέρουν ορυκτά καύσιμα και είναι σχεδόν πάντα κοντά σε εκείνες τις βιομηχανίες έντασης ενέργειας (διυλιστήρια ή χαλυβουργεία, για παράδειγμα) "όπου είναι πιο λογικό να φανταστούμε εφαρμογές υδρογόνου".
Στη συνέχεια, τα λιμάνια μπορούν να γίνουν οι ίδιοι παραγωγοί καθαρής ενέργειας – αυτό συμβαίνει σε εκείνα της Βόρειας Ευρώπης, χάρη στις ανεμογεννήτριες που είναι εγκατεστημένες στη θάλασσα -, την οποία μπορούν να προμηθεύουν στη ναυτιλιακή βιομηχανία.
ΜΑΤΙ ΣΤΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ
Μέχρι σήμερα, η ενεργειακή δυναμική στην περιοχή της Μεσογείου ακολουθεί μια γραμμή Νότου-Βορρά: από τη Βόρεια Αφρική, δηλαδή, η ορυκτή ενέργεια μεταφέρεται στην Ευρώπη, όπου και καταναλώνεται. Υπάρχουν χώρες στη Βόρεια Αφρική, όπως η Λιβύη και η Αλγερία, που έχουν οικοδομήσει την οικονομική και πολιτική τους σταθερότητα στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Αλλά εάν η ενεργειακή μετάβαση μειώσει την κατανάλωση αυτών των πόρων – προειδοποιεί ο Ettore Bompard, διευθυντής του ESL @ Energy Center του Πολυτεχνείου του Τορίνο -, υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί κοινωνική αστάθεια σε αυτές τις περιοχές.
ΥΔΡΟΓΟΝΟ ΣΤΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ;
Στην ομιλία του, ο Bompard υπενθύμισε τη δυνατότητα παραγωγής υδρογόνου από πυρηνική ενέργεια (στην περίπτωση αυτή μιλάμε για μωβ υδρογόνο, με μηδενικές εκπομπές), αλλά τόνισε το γεγονός ότι τόσο οι τεχνολογίες πυρηνικής σχάσης τελευταίας γενιάς όσο και αυτές των συγχωνεύσεων δεν είναι ακόμη διαθέσιμες στο στην αγορά, και δεν είναι σαφές πότε θα είναι.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/energia/idrogeno-mediterraneo-rapporto-intesa-sanpaolo/ στις Wed, 01 Dec 2021 12:16:10 +0000.