Ο πρώτος ελιγμός της κυβέρνησης Μελώνης, ο όρος του υψηλού δημόσιου χρέους σε πολιτικές επιλογές, η ανάγκη και η δυνατότητα αναμόρφωσης των δημοσίων δαπανών. Αυτά είναι τα θέματα που συζητήθηκαν με την Atlantico Quotidiano από τον Cesare Pozzi , τακτικός καθηγητής βιομηχανικών οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Foggia και στο LUISS Guido Carli στη Ρώμη.
Δύσκολοι καιροί
TOMMASO ALESSANDRO DE FILIPPO: Κύριε Pozzi, πώς αξιολογείτε την πρώτη κίνηση της κυβέρνησης Meloni; Υπήρχε το περιθώριο, οικονομικά και πολιτικά, να γίνει κάτι παραπάνω;
CESARE POZZI: Πιστεύω ότι αντί να εκφράζουμε μια εκτίμηση για τον ελιγμό, είναι πιο σωστό να αναπτύξουμε ένα ευρύ σκεπτικό: η κυβέρνηση Μελώνης ανέλαβε καθήκοντα λίγες ημέρες μετά την παρουσίαση του νόμου για τον προϋπολογισμό, σε μια σχεδόν πρωτόγνωρη κατάσταση, δεδομένου ότι η δημοκρατική Ιταλία δεν είχε γίνει ποτέ ψηφοφορία το φθινόπωρο για την εκλογή του κοινοβουλίου.
Ως εκ τούτου, τα λειτουργικά περιθώρια και το χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή αλλαγών στην προσέγγιση που είχε δώσει η προηγούμενη κυβέρνηση Ντράγκι ήταν πρακτικά μηδενικά . Δεν υπήρχε χρόνος να προταθούν κανόνες που να συνάδουν με ένα διαφορετικό στρατηγικό όραμα. Εμμέσως θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτός ο εκ των πραγμάτων ελιγμός είναι περισσότερο καρπός ανάγκης παρά της νέας κυβέρνησης.
Παραμένει η αμφιβολία εάν για μια ομαλή μετάβαση θα ήταν καλύτερα να αφήσουμε τον ορισμό του ελιγμού στην απερχόμενη κυβέρνηση, να συγκεντρωθούν οι ενέργειες της κυβέρνησης Μελώνης στον ορισμό όλων εκείνων των παρεμβάσεων που σε σύντομο αλλά ρεαλιστικό χρόνο μπορούν να δώσει το συγκεκριμένο σήμα μιας ασυνέχειας με το παρελθόν για να ξαναρχίσει η χώρα μας. εδώ αναλαμβάνοντας την πλήρη ευθύνη, περνώντας οργανικά από τις δηλώσεις προθέσεων που διατυπώθηκαν τους τελευταίους μήνες στην απόδειξη των γεγονότων.
Εσωτερικοί και εξωτερικοί περιορισμοί
TADF: Ποια είναι τα πραγματικά λειτουργικά περιθώρια της κυβέρνησης, λαμβάνοντας υπόψη το βάρος του δημόσιου χρέους μας και τον εξωτερικό περιορισμό των Βρυξελλών;
Κ.Π.: Σε ό,τι αφορά τις θέσεις αρχής, η σημερινή κυβέρνηση έχει σημειώσει μια ασυνέχεια σε σχέση με το παρελθόν, δεσμευόμενη να προωθήσει την ενίσχυση του εθνικού συμφέροντος σε μια ευρωπαϊκή προοπτική, αντί να αποδυναμώσει την εθνική προοπτική σε μια ευρωπαϊκή θέση.
Ωστόσο, για να επιτραπεί η μετατροπή της ασυνέχειας από εκ προθέσεως σε πραγματολογική, είναι απαραίτητο να παρέμβουμε στους κανόνες. Το χρέος, με την ισχύουσα ρύθμιση, αντιπροσωπεύει τεράστιο πρόβλημα για τη χώρα μας. Υπάρχει χώρος για ελιγμούς; Μάλλον ναι, αλλά είναι απαραίτητο να τις αναζητήσουμε, ξεκινώντας από την ανάλυση του γιατί, βάσει της λειτουργίας των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, ο τομέας αυτονομίας μας είναι περιορισμένος .
Η παρεξήγηση στους κανόνες της Ε.Ε
Θα πρέπει να γίνουν προτάσεις για τη βελτίωση της πολιτικής μας θέσης. Είμαστε μια χώρα με υψηλό χρέος, αλλά και με υψηλό ιδιωτικό πλούτο . Οι παράμετροι που χρησιμοποιήθηκαν στις Βρυξέλλες για να σηματοδοτήσουν τη δυσκολία στη στήριξη του χρέους μιας χώρας είχαν σχεδιαστεί εν αναμονή μιας διαδικασίας, της δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού κράτους, το οποίο άλλαξε ουσιαστικά τροχιά μετά την αποτυχία των δημοψηφισμάτων του 2005 στη Γαλλία και την Ολλανδία.
Ας επιστρέψουμε λοιπόν στο θέμα των κανόνων: με τους τρέχοντες, κάθε εθνική κοινότητα είναι υπεύθυνη για οποιαδήποτε αθέτηση του δημόσιου χρέους της, αλλά οι αποταμιεύσεις της κοινότητας δεν συνδέονται με την ίδια την κοινότητα .
Επομένως, η βασική παρανόηση , ελάχιστα κατανοητή, είναι ότι στην πραγματικότητα υπάρχει ένα ευρώ νόμισμα για κάθε χώρα και η ικανότητα μιας χώρας να στηρίξει το χρέος της και επομένως το ευρώ της, συνδέεται με την αποταμιευτική ικανότητα της ίδιας χώρας, καθώς και σε σύγκριση με τον ιδιωτικό πλούτο κάποιου.
Επανεκπαίδευση των δημοσίων δαπανών
TADF: Θα βλέπατε ανάγκη για μεταρρύθμιση των δημοσίων δαπανών στο μέλλον; Σε τι θα μπορούσε να σωθεί;
CP: Νομίζω ότι είναι απολύτως απαραίτητο να επανεκπαιδευτούν οι δημόσιες δαπάνες. Αυτή της χώρας μας είναι ποσοτικά πολύ ουσιαστική και αναμφίβολα υπάρχουν περιθώρια αύξησης της πολλαπλασιαστικής της δύναμης, μείωσης της σε κάποιους τομείς, ενίσχυσής της καλύτερα σε άλλους.
Οι αλλαγές από μόνες τους δεν είναι εξ ορισμού θετικές, αλλά πιστεύω ότι στο τέλος μιας αναλυτικής προσπάθειας, τα στοιχεία και η κατάλληλη συναίνεση μπορούν να δημιουργηθούν για μια βαθιά επανεξέταση , κατανοώντας όπου είναι απαραίτητο να γίνουν αλλαγές.
Τις τελευταίες δεκαετίες, οι ιδιωτικοποιήσεις και οι απελευθερώσεις συζητήθηκαν ως συνθήματα , παραβλέποντας τα πραγματικά οικονομικά κίνητρα που προκύπτουν από μια στρατηγική ανάλυση που λαμβάνει υπόψη τις αλλαγές στον ιστορικό χρόνο. Δεν καταλάβαμε λοιπόν ότι, σε ορισμένους τομείς -όπου έχει γίνει ιδιωτικοποίηση- δεν υπήρχε περιθώριο απελευθέρωσης, ενώ σε άλλους ο χώρος υπάρχει και πρέπει να αξιοποιηθεί.
Νέο δημοσιονομικό σύμφωνο
TADF: Πιστεύετε ότι η σημερινή άρχουσα τάξη έχει την ικανότητα και το θάρρος να εγκρίνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις; Τι συμβουλή θα δίνατε στην κυβέρνηση;
Κ.Π.: Ο όρος μεταρρύθμιση είναι από μόνος του διφορούμενος γιατί υποδηλώνει τη δημιουργία εκ νέου αλλά με τον ίδιο τρόπο, όπως και με διαφορετικό τρόπο! Και έχει χρησιμοποιηθεί και κατάχρηση για πάρα πολύ καιρό. Πιστεύω ότι η κοινότητά μας έχει το δικαίωμα να κατανοήσει και να γνωρίζει τους λόγους για τους οποίους επιλέγουμε να κάνουμε αλλαγές, είτε είναι πολιτικοί, κοινωνικοί ή οικονομικοί.
Είναι απαραίτητο να γνωστοποιηθεί ξεκάθαρα σε ποιο πλαίσιο αποφασίζονται ορισμένες αλλαγές, προκειμένου να επιτευχθεί η λαϊκή συναίνεση και να μειωθεί το καταστροφικό κλίμα δυσπιστίας και δυσαρέσκειας που υπάρχει μεταξύ κοινοτήτων και θεσμών.
Για παράδειγμα, μιλάμε για φορολογική μεταρρύθμιση: είναι σωστό να πληρώνονται φόροι, αλλά είναι επίσης απαραίτητο να γνωρίζουμε τι και πώς ξοδεύει η κυβέρνηση την αξία που δημιουργείται από τους πολίτες.
Η ανάκτηση της αξιοπιστίας είναι απαραίτητη για να είναι αποτελεσματικό ένα φορολογικό σύστημα, απλοποιώντας ταυτόχρονα, μειώνοντας τους φορολογικούς κανόνες και παύοντας να αναδεικνύει το ζήτημα της φοροδιαφυγής σε καθημερινή βάση, ενεργώντας συγκεκριμένα και όχι μόνο στα λόγια, νομίζω ότι θα ήταν εξαιρετική ενθάρρυνση .
Ίσως χάρη σε ένα νέο δημοσιονομικό σύμφωνο μεταξύ θεσμών και πολιτών, το οποίο έχει επίσης στόχο μια νέα επένδυση του πλούτου που διασκορπίζεται πέρα από τις Άλπεις, για παράδειγμα σε εθνικά κρατικά ομόλογα.
Το άρθρο Ένα νέο δημοσιονομικό σύμφωνο για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και θεσμών προέρχεται από τον Nicola Porro – Atlantico Quotidiano .
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Atlantico Quotidiano στη διεύθυνση URL https://www.nicolaporro.it/atlanticoquotidiano/quotidiano/economia/un-nuovo-patto-fiscale-per-restaurare-la-fiducia-tra-cittadini-e-istituzioni/ στις Fri, 16 Dec 2022 04:57:00 +0000.