Η Ρωσία έχει δηλώσει ότι δεν θα ανεχθεί πλέον την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Το άρθρο του Giuseppe Gagliano
Ποιες αντιδράσεις εκδηλώνονται από τη Γερμανία και τη Λιθουανία στη συμφωνία ασφαλείας που παρουσίασε πρόσφατα η Ρωσία;
Όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες, στις 15 Δεκεμβρίου ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου, Ντμίτρι Πεσκόφ, παρουσίασε ένα σχέδιο συμφωνίας στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Αυτό το προσχέδιο έγινε τότε μια πραγματική συμφωνία, που παρουσιάστηκε στις 17 Δεκεμβρίου από τον Υπουργό Εξωτερικών, στην οποία στην ουσία αναφέρεται ξεκάθαρα ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά δεν μπορεί πλέον να γίνει αποδεκτή και ανεκτή από τη Ρωσική Ομοσπονδία, διότι αντιπροσωπεύει πρόκληση και παραβίαση της εδαφικής της κυριαρχίας.
Το περιεχόμενο αυτής της δήλωσης ήταν προβλέψιμο και προβλέψιμο. Η απάντηση του ΝΑΤΟ, που απέρριψε τα αιτήματα για αυτό το έγγραφο, ήταν εξίσου προβλέψιμη και προβλέψιμη. Συγκεκριμένα, μάλιστα, ο Ρώσος πρόεδρος όχι μόνο ζήτησε να αποκλειστεί η Ουκρανία από πιθανή ένταξη στο ΝΑΤΟ, αλλά τόνισε επίσης την ανάγκη να ακυρωθούν οι αποστολές στρατευμάτων της συμμαχίας στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, δηλώνοντας ότι «τα μέρη συμφωνούν να μην αναπτύξουν στρατεύματα σε περιοχές όπου δεν ήταν παρόντες μετά το 1997», που είναι το έτος κατά το οποίο ξεκίνησε η επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή.
Αυτό σημαίνει ότι η Ρωσική Ομοσπονδία δεν σκοπεύει να δεχτεί -όπως δεν έχω κάνει ποτέ στο παρελθόν- ότι το ΝΑΤΟ έχει συμπεριλάβει στη διεύρυνση χώρες όπως Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία. Αυτή η διεύρυνση τέθηκε σε εφαρμογή από το ΝΑΤΟ για να συγκρατήσει τις ηγεμονικές βλέψεις της Ρωσίας αφενός και αφετέρου να διευρύνει την ηγεμονία της στους πρώην δορυφόρους της πρώην ΕΣΣΔ από το ΝΑΤΟ.
Είπαμε στην αρχή του άρθρου για τις αντιδράσεις Γερμανίας και Λιθουανίας. Αναπόφευκτη παρεμβατική και διφορούμενη απάντηση έδωσε τη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, Αντρέα Σάσε, αν αναλογιστούμε τον ρόλο που έχει η Ρωσία στο πλαίσιο του ενεργειακού εφοδιασμού τόσο σε σχέση με τη Γερμανία όσο και σε σχέση με την Ευρώπη. . Εξίσου παρεμπίπτουσα και διφορούμενη ήταν η απάντηση που έδωσε η υπουργός Άμυνας Κριστίν Λάμπρεχτ, η οποία αναφέρθηκε σε αξιόπιστα αποτρεπτικά εργαλεία.
Αντίθετα, η απάντηση που έδωσε ο Λιθουανός Υπουργός Άμυνας, δηλαδή ο Arvydas Anusauskas, ήταν πολύ σαφής και ξεκάθαρη: το ΝΑΤΟ πρέπει να προβάλει σθεναρή και αποφασιστική αντίσταση στις προσπάθειες της Ρωσικής Ομοσπονδίας να διχάσει την Ευρώπη και ως εκ τούτου καθίσταται απαραίτητο να υποστηριχθεί η «Η Ουκρανία με κάθε μέσο, συμπεριλαμβανομένης της παράδοσης φονικών όπλων. Αυτή η δήλωση θέτει τα θεμέλια για μια πραγματική ένοπλη σύγκρουση με το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Κατόπιν γίνεται σαφές ότι η Ρωσία θεωρεί αναγκαίο, μπροστά σε θέσεις αυτού του είδους, να εφαρμόσει μια στρατιωτική απάντηση την οποία για πρώτη φορά έκανε σαφή. Αυτή η κατάσταση – αναμφίβολα πολύ σοβαρή από πολιτική και διπλωματική σκοπιά – είναι ωστόσο και η συνέπεια της ανεύθυνης εξωτερικής πολιτικής που ακολουθεί το ΝΑΤΟ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/germania-lituania-russia-nato/ στις Tue, 21 Dec 2021 06:22:33 +0000.