Η ομιλία του Francesco D'Arrigo, διευθυντή του Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών Niccolò Machiavelli
Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, η άδεια χρήσης δυτικών οπλικών συστημάτων για να χτυπήσει θέσεις εντός της ρωσικής επικράτειας θα είχε ωθήσει το Κρεμλίνο να χρησιμοποιήσει πιο ενεργά τρομοκράτες πληρεξούσιους στην Ευρώπη και στις χώρες του ΝΑΤΟ. Μια στρατηγική που στοχεύει στη μείωση της δυτικής υποστήριξης προς το Κίεβο και στην καταστροφή των δημοκρατικών αξιών μας στην εξωτερική πολιτική. Μια πολιτική αποσταθεροποίησης και αποδυνάμωσης των δυτικών χωρών, που ασκείται από τον άξονα Πεκίνου – Ρωσίας με την «απεριόριστη συνεργασία» τους μαζί με το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και άλλα φονταμενταλιστικά καθεστώτα κάθε είδους που αμφισβητούν την κοινότητα των δημοκρατιών. Ο στόχος τους είναι ξεκάθαρος: να δημιουργήσουν ένα νέο διακυβερνητικό φόρουμ παγκόσμιων απολυταρχιών για να ανατρέψουν, επίσης μέσω της χρήσης (κινητικού ή/και υβριδικού) πολέμου, τη διεθνή τάξη πραγμάτων που βασίζεται σε κανόνες και δικαιώματα.
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ
Στο Στρατιωτικό Δόγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας , η συνοριακή σύγκρουση ορίζεται ως μια ειδική μορφή ένοπλης σύγκρουσης.
<< Οι ένοπλες συγκρούσεις μπορεί να είναι διεθνούς χαρακτήρα (που περιλαμβάνουν δύο ή περισσότερα κράτη) ή διεθνείς και εσωτερικές (με ένοπλες συγκρούσεις που διεξάγονται εντός της επικράτειας ενός μόνο κράτους).
5. Η ένοπλη σύγκρουση χαρακτηρίζεται από: – υψηλό βαθμό εμπλοκής και ευπάθειας του τοπικού πληθυσμού. – η χρήση παράτυπων ένοπλων σχηματισμών – η ευρεία χρήση μεθόδων δολιοφθοράς και τρομοκρατίας…>>
Έχει λάβει η Ρωσία μέτρα για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων επιρροής στη Δύση καταφεύγοντας σε δολιοφθορές και τρομοκρατία;
Σύμφωνα με τον διευθυντή της Ρωσικής Υπηρεσίας Εξωτερικών Πληροφοριών (SVR), Σεργκέι Ναρίσκιν, για να αλλάξει η υπάρχουσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, η Ρωσία θα πρέπει να αξιοποιήσει την εμπειρία της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κομιντέρν), της Ένωσης κομμουνιστικών κομμάτων υπό την ηγεσία των Σοβιετικών μεταξύ 1919 και 1943.
Αυτή η δημόσια δήλωση του διευθυντή του SVR φαίνεται να απαντά στην ερώτηση. Ο Ναρίσκιν πιθανότατα αναφέρθηκε στην εμπειρία της δραστηριότητας του Γραφείου Αναταραχής και Προπαγάνδας της Κομιντέρν και στην εμπειρία των πρακτόρων της Μυστικής Υπηρεσίας με στρατιωτικά, στρατιωτικά και ναυτικά καθήκοντα.
Η ιδέα του διευθυντή Naryshkin να αποκτήσει την εμπειρία της Κομιντέρν , η οποία διεξήγαγε επίσης επιθετικές επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, εκμεταλλευόμενη φιλικές τρομοκρατικές οργανώσεις στην Ευρώπη, ακολούθησε τις αλλαγές στην κορυφή του Υπουργείου Άμυνας που ήθελε ο Πρόεδρος Πούτιν μετά την επανεκλογή του. . Ενώ αυτός και ο διευθυντής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB), Alexander Bortnikov, διορίστηκαν εκ νέου στους αντίστοιχους ρόλους τους, η προαγωγή του υπουργού Άμυνας Sergei Shoigu στη θέση του Γραμματέα του Συμβουλίου Ασφαλείας και ο διορισμός του Nikolai Patrushev ως συμβούλου του Πρόεδρε, έφεραν επανάσταση στην αρχιτεκτονική στην οποία βασίστηκε ο εθνικός μηχανισμός άμυνας και ασφάλειας.
ΟΙ ΣΑΜΠΟΤΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΕ: ΜΠΟΡΕΙ το ΝΑΤΟ να ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 5 ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ;
Αν και η άμεση ανάμειξη της Ρωσίας σε οποιαδήποτε δολιοφθορά δεν έχει ποτέ επιβεβαιωθεί, ακριβώς λόγω της «άρνησης» που χαρακτηρίζει τον υβριδικό πόλεμο που χρησιμοποιεί πληρεξούσιους για επιθέσεις, κυβερνοεπιθέσεις, παραπληροφόρηση, δολιοφθορά και άλλες τακτικές «αόρατου πολέμου», μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από Η Ρωσία το 2014, το Γενικό Επιτελείο και η Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών (GRU) πραγματοποίησαν σίγουρα αποτελεσματικές δραστηριότητες δολιοφθοράς στην Ουκρανία. Από αυτές τις «κρυφές» δραστηριότητες γεννήθηκε το σχέδιο για την επανέναρξη ανατρεπτικών επιχειρήσεων, δολιοφθορών και δράσεων πιο επιθετικής επιρροής και στη Δύση. Μια στρατηγική συνεπής με το Στρατιωτικό Δόγμα της Ομοσπονδίας και με τις επεκτατικές φιλοδοξίες της ελίτ του Κρεμλίνου, που τροφοδοτείται από το ιμπεριαλιστικό όραμα του Προέδρου Πούτιν κατά την άνοδό του στην εξουσία στην εποχή της ανάπτυξης της μετασοβιετικής Ρωσίας.
Σίγουρα ορισμένες πρόσφατες επιθέσεις σε δυτικές υποδομές και εταιρείες που παράγουν όπλα αύξησαν περαιτέρω τις υποψίες εναντίον της Μόσχας και ανέβασαν τα επίπεδα προστασίας των υποδομών ζωτικής σημασίας στην Ευρώπη. Θα μπορούσε η έκρηξη στο βιομηχανικό εργοστάσιο Mesko στο Skarzysko Kamienna , στο νοτιοανατολικό τμήμα της Πολωνίας, που παρήγαγε διάφορους τύπους πυρομαχικών για πυραυλικά συστήματα, να ήταν πράξη ρωσικής δολιοφθοράς; Το Κρεμλίνο μπορεί να χτύπησε για να απειλήσει τη Βαρσοβία και να αποδυναμώσει την ικανότητα της Πολωνίας να αντισταθεί στις ένοπλες συγκρούσεις, είτε εναντίον της Λευκορωσίας είτε κατά της ίδιας της Ρωσίας. Μια άλλη ύποπτη απόπειρα δολιοφθοράς, η οποία ευτυχώς απέτυχε λόγω της έκρηξης της βόμβας κατά τη φάση προετοιμασίας στις 5 Ιουνίου, απέτυχε σε ξενοδοχείο κοντά στο αεροδρόμιο Charles de Gaulle του Παρισιού. Ένας πολίτης με διπλή ρωσική και ουκρανική υπηκοότητα, σύμφωνα με όσα αποκαλύφθηκαν από τις έρευνες των γαλλικών αρχών, είχε σκοπό να καταστρέψει μια αποθήκη γαλλικών στρατιωτικών προμηθειών που προοριζόταν για τον ουκρανικό στρατό. Ενέργειες δολιοφθοράς που θυμίζουν τις επιθέσεις σε αποθήκες πυρομαχικών στη Vrbetica στις 16 Οκτωβρίου και 3 Δεκεμβρίου 2014. Οι αποθήκες περιείχαν πυρομαχικά από τσέχικη εταιρεία που προμήθευε όπλα στην Ουκρανία.
Όλοι θυμόμαστε την επίθεση στο Nord Stream το 2022 και την έκρηξη του φράγματος Kakhovka , το 2023.
Ακόμα κι αν είναι αδύνατο να αποδοθούν αυτές οι δολιοφθορές σε έναν συνεχιζόμενο πόλεμο, θα ήταν έκπληξη εάν οι ρωσικές στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών και οι οργανώσεις πληρεξουσίου που συνδέονται με αυτές στο πλαίσιο ενεργών επιχειρήσεων στην Ευρώπη δεν είχαν σχέση με όλες αυτές τις επιθέσεις.
Ωστόσο, η χρήση των δικών της στρατιωτικών μονάδων πληροφοριών για δραστηριότητες δολιοφθοράς στη Δύση σηματοδοτεί ότι η ηγεσία του Κρεμλίνου θέλει να φέρει πόλεμο στην Ευρώπη, αλλά δεν θέλει έναν πόλεμο εναντίον του ΝΑΤΟ. Γι' αυτό η Μόσχα θεωρεί κάθε «κρυφή» ανατρεπτική επιχείρηση στο έδαφος των δυτικών χωρών, ανεξάρτητα από την αποτελεσματικότητά της, ως τακτική νίκη της υβριδικής στρατηγικής της για εκφοβισμό και επιρροή της Δύσης.
Ο ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Η στρατηγική ασάφεια του Προέδρου Emmanuel Macron, η αποστολή στρατιωτικών εκπαιδευτών στην Ουκρανία, η άδεια χρήσης δυτικών όπλων για επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος, η απόφαση της G7 να χρησιμοποιήσει ακινητοποιημένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία για την παροχή δανείου στην Ουκρανία (τα κεφάλαια που δεν θα χρησιμοποιηθούν για στρατιωτικούς σκοπούς), είναι βασικοί παράγοντες της ανανεωμένης δυτικής υποστήριξης προς το Κίεβο, οι οποίοι έχουν αυξήσει την εχθρότητα της Μόσχας προς την Ευρώπη, τη Γαλλία και τη Γερμανία ειδικότερα.
Είμαστε σε μια πολύ λεπτή κατάσταση με το Κρεμλίνο σε σαφή πολιτική δυσκολία, ωστόσο, συνεχίζω να εξετάζω την απειλή του να χρησιμοποιήσει μη συμβατικά όπλα για να κλιμακώσει τη σύγκρουση, μια μορφή ψυχολογικού πολέμου κατά της δυτικής κοινής γνώμης. Οι αμερικανικές και οι συμμαχικές υπηρεσίες πληροφοριών εξετάζουν την πιθανότητα οι πράξεις δολιοφθοράς και τρομοκρατίας να συμβαίνουν συχνότερα, ειδικά στην Ευρώπη. Αλλά η Ρωσία γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να ενεργήσει στην Ευρώπη με τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιεί στην Ουκρανία ή σε άλλες περιοχές του κόσμου, επειδή οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών, εξοπλισμένες με τις πιο προηγμένες τεχνολογίες, βρίσκονται σε μέγιστη επιφυλακή και μπορούν να αποδώσουν μια πιθανή επίθεση εναντίον μιας χώρας του ΝΑΤΟ, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει το αίτημα για την εφαρμογή του άρθρου 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/la-guerra-ibrida-della-russia/ στις Sun, 16 Jun 2024 14:02:16 +0000.