Το συνδικάτο των δικαστών ανακοίνωσε στον υπουργό Nordio μια «μη συνδικαλιστική» αντίθεση στην προτεινόμενη από την κυβέρνηση μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης. Οι γρατσουνιές του Damato
Όσο για τους πολέμους στο εξωτερικό και τις διασυνδέσεις τους, ας τους πούμε έτσι, για παράδειγμα μεταξύ Ουκρανίας και Γάζας, έτσι για τους εσωτερικούς πολέμους, ακόμη και χωρίς το αίμα των άλλων, κινδυνεύουμε να χάσουμε το μέτρημα. Διάβαζα τις δικαστικές ειδήσεις από τη Λιγουρία, με τη σύλληψη του κυβερνήτη Τζιοβάνι Τότι και οτιδήποτε άλλο , και σκεφτόμουν τις περίεργες στιγμές μιας ή μάλλον πολλών τετραετών ερευνών που εξέπληξαν ακόμη και έναν ειδικό όπως ο Υπουργός Δικαιοσύνης και πρώην δικαστής. Carlo Nordio, όταν έλαβα την είδηση της συνάντησης μεταξύ του ίδιου του Nordio και του προέδρου της εθνικής ένωσης δικαστών Giuseppe Santalucia σχετικά με τη μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης που βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ Palazzo Chigi και via Arenula. Προβλέπει βεβαίως τον διαχωρισμό της σταδιοδρομίας μεταξύ δικαστών και εισαγγελέων, τη διαίρεση του Ανώτατου Συμβουλίου σε δύο τμήματα, ένα ανώτατο δικαστήριο για πειθαρχικές διαδικασίες που αφορούν δικαστές, οι οποίοι τώρα θα τους χειρίζονται άμεσα και μόνοι, ίσως ακόμη και μια παρέμβαση σε υποχρεωτική εγκληματική ενέργεια που επικυρώνεται από το Σύνταγμα.
Με ειλικρίνεια ούτως ή άλλως αξιόλογη, προτιμότερη από διφορούμενες φράσεις και τύπους, ο πρόεδρος της λεγόμενης ένωσης ρόμπων δήλωσε ότι είχε ανακοινώσει στον Φύλακα των Φωκών μια «πολιτιστική και συνταγματική αντιπολίτευση» της κατηγορίας του. Δηλαδή μια πολιτική αντιπολίτευση -«μη συνδικαλιστική», αναγνώρισε τη Santalucia- στη μεταρρύθμιση που έρχεται ως κυβερνητική πρόταση. Πολιτική αντιπολίτευση που διεξάγεται σε μη πολιτικό χώρο, καθώς η ένωση δικαστών δεν είναι κόμμα, ούτε εκπροσωπείται στη Βουλή ούτε εξωκοινοβουλευτικό.
Τόσο στην Αίθουσα όσο και στη Γερουσία, η ένωση των δικαστών βασίζεται προφανώς στην υποστήριξη που η αντιπολίτευση της θα μπορέσει να βρει, ή να της αξίζει, μέσα και μεταξύ των κοινοβουλευτικών ομάδων.
Αν όλα αυτά είναι τακτικά ή κατάλληλα, ειλικρινά δεν ξέρω. Είναι οπωσδήποτε συνηθισμένο, έχει δηλαδή εισχωρήσει σε παγιωμένες συνήθειες, που επιδεινώνονται από το γεγονός ότι οι δικαστές έχουν, πίσω από την εμφάνιση της εξωγενικότητας, ουσιαστικά μια διπλή παράσταση, έμμεση και άμεση. Έμμεση με την πρακτική των διασυνδέσεων με τα κόμματα και τις αντίστοιχες κοινοβουλευτικές τους ομάδες, απευθείας με τη γνωστή απόσπαση πολλών ρόλων σε κυβερνητικά γραφεία, υπουργεία κ.ο.κ. όπου επεκτείνονται και οι αλλαγές που ωριμάζουν στην κοινοβουλευτική διαδικασία των μέτρων.
Ήδη έτσι, η κατάσταση φαίνεται, πράγματι είναι πολύ περίπλοκη, τουλάχιστον. Όμως, γίνεται τουλάχιστον ενοχλητικό ή ανησυχητικό, όταν η εξαγγελθείσα «πολιτιστική και συνταγματική αντίθεση» της ένωσης δικαστών σε μια μεταρρύθμιση που βρίσκεται σε εξέλιξη, ή σε αυτές που ήδη εξετάζονται από το Κοινοβούλιο, αθροίζεται, συμπλέκεται, ανατρέπεται με ένα μυριάδες δικαστικές πρωτοβουλίες, λίγο πολύ συγκλονιστικές, από τη Σικελία στο Πιεμόντε, από την Απουλία στη Λιγουρία και αύριο ποιος ξέρει πού. Πρωτοβουλίες που πραγματοποιούνται σε βάρος πολιτικών και, γενικότερα, μιας πολιτικής ύποπτης και κατηγορούμενης για μπανάλ ή εγκληματική εμπορία χάρης, λίγο πολύ αναπόφευκτα συμπίπτουν επίσης με τις προεκλογικές εκστρατείες που δεν λείπουν ποτέ σε μια χώρα όπου υπάρχει πάντα κάποιο αντιπροσωπευτικό όργανο να ανανεωθεί.
Ποιες είναι -εγώ και σας ρωτάω- οι σχέσεις μεταξύ αυτών των πρωτοβουλιών, μεμονωμένα ή συνολικά, και της αντιπολίτευσης -επαναλαμβάνω- πολιτιστικού και συνταγματικού χαρακτήρα, δηλαδή πολιτικής και μη συνδικαλιστικής, όχι μόνο ασκούμενης αλλά και διεκδικούμενης από τον πρόεδρο της εθνικής ένωσης δικαστών; Το οποίο, εξάλλου, είναι παραμονές συνεδρίου στο οποίο έχει εξασφαλιστεί η σεβαστή παρουσία πολιτικών ακόμη και στα υψηλότερα κλιμάκια του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Υπουργού Δικαιοσύνης.
Η ερώτηση που έθεσα στον εαυτό μου και σας έστειλα ως αναγνώστες προκύπτει επίσης από μια ανησυχητική έκκληση που μόλις απηύθυνε ο αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου Giorgio Mulè, της Forza Italia, προς πολιτικούς όλων των χρωμάτων να εκτελέσουν την θητεία τους ως βουλευτές, αλλά και μεταρρυθμιστές του το Σύνταγμα, χωρίς να πτοείται από τις διαμαρτυρίες όσων νιώθουν θιγόμενοι.
Αν και αυτός δεν είναι πόλεμος, ειλικρινά του λείπουν λίγα.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/guerra-giudici-governo-riforma-giustizia/ στις Thu, 09 May 2024 05:48:26 +0000.