Οι εντάσεις μεταξύ Ισραήλ και Ιράν αντιπροσωπεύουν παράγοντα κινδύνου για τις αγορές, αλλά είναι πολύ νωρίς για να μιλήσουμε για μόνιμες επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία. Ανάλυση από τον Richard Flax, Chief Investment Officer της Moneyfarm
Την περασμένη εβδομάδα τα φώτα της δημοσιότητας παρέμειναν στη νομισματική πολιτική και τη γεωπολιτική. Στο πρώτο μέτωπο, ο Πρόεδρος Πάουελ μετριάστηκε τις προσδοκίες για επικείμενη μείωση των επιτοκίων από τη Fed υπογραμμίζοντας ότι, ενώ η οικονομία των ΗΠΑ παραμένει σταθερή, η πρόοδος στη συγκράτηση του πληθωρισμού προχωρά πιο αργά από το αναμενόμενο. Οι αγορές αντέδρασαν: η απόδοση των 10ετών ομολόγων άρχισε να αυξάνεται ξανά, ενώ τα ΣΜΕ άρχισαν να τιμολογούνται με μία μόνο μείωση επιτοκίων στις Ηνωμένες Πολιτείες φέτος, σε σύγκριση με τις επτά που αναμένονταν στο τέλος του 2023.
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ POWELL
Τα σχόλια του Πάουελ έχουν πυροδοτήσει συζητήσεις σχετικά με το γιατί η οικονομία των ΗΠΑ αποδεικνύεται τόσο ανθεκτική. Έχουν διατυπωθεί αρκετές πιθανές υποθέσεις, όλες πιθανώς να σχετίζονται μεταξύ τους: η πρώτη, όπως εξηγεί το Bloomberg, είναι ότι τα υψηλότερα ποσοστά σημαίνουν ότι οι αμερικανικές οικογένειες έχουν απόδοση στις αποταμιεύσεις τους για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, καταφέρνοντας έτσι να στηρίξουν την οικονομίας και την τόνωση της εγχώριας ζήτησης (παρά την κυρίαρχη μακροοικονομική σκέψη ότι τα υψηλά ποσοστά επιβραδύνουν την ανάπτυξη). Η δεύτερη εξήγηση – η οποία αντλείται από την εξαμηνιαία έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την οικονομία – είναι ότι η τρέχουσα ανάπτυξη των ΗΠΑ τροφοδοτείται στην πραγματικότητα από τις δημόσιες δαπάνες και τα δημοσιονομικά κίνητρα, επομένως ένα μοντέλο που δεν είναι βιώσιμο μακροπρόθεσμα. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, η αμερικανική κυβέρνηση δεν ασπάζεται αυτή την άποψη, αλλά φαίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι δεν θα δούμε αλλαγή στη δημοσιονομική πολιτική, τουλάχιστον όχι πριν από τις προεδρικές εκλογές.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Η κατάσταση στην Ευρωζώνη είναι διαφορετική: εδώ η ανάπτυξη είναι πιο αδύναμη και ο πληθωρισμός πλησιάζει τον στόχο του 2%, επομένως η ΕΚΤ θα πρέπει να είναι σε θέση να μειώσει τα επιτόκια πριν από τη Fed, με επακόλουθη βελτίωση στις προοπτικές για την παγκόσμια ανάπτυξη για τους υπόλοιπους του 2024 και του 2025. Στα μισά του δρόμου μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ βρίσκεται το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η ανάπτυξη παραμένει αναιμική και ο πληθωρισμός πάνω από τον στόχο, αν και η προοπτική βραχυπρόθεσμης μείωσης των επιτοκίων είναι πιο πιθανή από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΙΣΡΑΗΛ-ΙΡΑΝ
Όσον αφορά την κλιμάκωση της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή, παρόλο που οι χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν την τάση να παραβλέπουν τις γεωπολιτικές αβεβαιότητες, η προοπτική επέκτασης των εχθροπραξιών δεν παραλείπει να εγείρει ανησυχίες, ειδικά αν ληφθούν υπόψη δύο παράγοντες κινδύνου. Το πρώτο είναι το κλίμα της αγοράς, καθώς κατά τη διάρκεια κρίσεων οι επενδυτές ρευστοποιούν περιουσιακά στοιχεία που παρουσιάζουν κίνδυνο και επενδύουν σε «ασφαλή περιουσιακά στοιχεία», όπως ο χρυσός ή τα κρατικά ομόλογα. Αυτό το συναίσθημα μπορεί να αλλάξει γρήγορα, προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Ο δεύτερος είναι ο μακροοικονομικός αντίκτυπος, με τον κίνδυνο βραδύτερης ανάπτυξης και υψηλότερου πληθωρισμού, λόγω του συνδυασμού των πιέσεων του κλίματος και της εφοδιαστικής αλυσίδας.
Η τρέχουσα κατάσταση παραμένει πολύ αβέβαιη, αλλά είναι πολύ νωρίς για να συμπεράνουμε ότι θα υπάρξει μακροπρόθεσμος αντίκτυπος στην παγκόσμια οικονομία. Η γεωπολιτική περιπλέκει τις βραχυπρόθεσμες προοπτικές και έχει επιβαρύνει τις επιδόσεις της αγοράς τις τελευταίες ημέρες, καθώς και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής καθώς αναζητούν την ισορροπία μεταξύ πληθωρισμού και ανάπτυξης.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/economia/crisi-israele-iran-conseguenze-economia-finanza/ στις Sat, 27 Apr 2024 05:30:47 +0000.