Σύμφωνα με τον Μάριο Ντράγκι, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εξοπλιστεί με μια πραγματική βιομηχανική πολιτική και νέους εσωτερικούς κανόνες για να στηρίξει τον ανταγωνισμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα. Να τι είπε (και γιατί) στην ομιλία του στο La Hulpe του Βελγίου
«Χρειαζόμαστε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που να είναι κατάλληλη για τον κόσμο του σήμερα και του αύριο. Αυτό που θα προτείνω στην έκθεσή μου είναι μια ριζική αλλαγή: αυτό χρειαζόμαστε». Είναι η πιο εντυπωσιακή δήλωση της ομιλίας που ο Μάριο Ντράγκι –πρώην Πρωθυπουργός, πρώην Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας– πραγματοποίησε σήμερα στο La Hulpe του Βελγίου, κατά τη διάρκεια διάσκεψης για τα κοινωνικά δικαιώματα στην Ευρώπη. Ενωση. Η έκθεση στην οποία αναφέρεται ο Ντράγκι είναι η έκθεση για το μέλλον της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας που του ανέθεσε η Επιτροπή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν τον περασμένο Σεπτέμβριο.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ MARIO DRAGHI
Ως εκ τούτου, στη διάσκεψη La Hulpe ο Ντράγκι προέβλεψε ορισμένα από τα θέματα που υπήρχαν στην έκθεσή του. «Η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητάς μας δεν είναι κάτι που μπορούμε να επιτύχουμε μόνοι μας ή ανταγωνιζόμενοι ο ένας τον άλλον», είπε, γιατί «απαιτεί να ενεργούμε ως Ευρωπαϊκή Ένωση με τρόπο που δεν έχουμε κάνει ποτέ πριν». «Πιστεύω ότι η πολιτική συνοχή της Ένωσής μας απαιτεί να ενεργούμε μαζί, ει δυνατόν πάντα. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η πολιτική συνοχή απειλείται από αλλαγές στον υπόλοιπο κόσμο».
ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΙΝΑ
Σύμφωνα με τον Ντράγκι, στην Ευρώπη «δεν είχαμε ποτέ μια βιομηχανική στρατηγική» ικανή να ανταποκριθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα, οι οποίες και οι δύο έχουν ξεκινήσει δημόσια προγράμματα κινήτρων για στρατηγικούς τομείς για την ενέργεια και την ψηφιακή μετάβαση: ημιαγωγοί, μπαταρίες, κβαντικοί υπολογιστές, υδρογόνο , πυρηνικοί αντιδραστήρες νέας γενιάς και πολλά άλλα.
«Παρά τις θετικές πρωτοβουλίες που βρίσκονται σε εξέλιξη», συνέχισε ο πρώην πρωθυπουργός, «υπάρχει ακόμη έλλειψη μιας παγκόσμιας στρατηγικής για το πώς να ανταποκριθούμε σε πολλούς τομείς. Εμπιστευτήκαμε τους παγκόσμιους ισότιμους όρους ανταγωνισμού και τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες, περιμένοντας από άλλους να κάνουν το ίδιο. Αλλά τώρα ο κόσμος αλλάζει γρήγορα, μας έχει αιφνιδιάσει» και άλλοι «δεν σέβονται πλέον τους κανόνες και αναπτύσσουν πολιτικές για να ενισχύσουν τη θέση τους».
Είναι μια θέση, αυτή του Ντράγκι, πολύ παρόμοια με αυτή που εξέφρασε πριν από λίγες ημέρες ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας Μπρούνο Λεμέρ, ο οποίος με αφορμή τη συνάντηση με τον Αντόλφο Ούρσο και τον Γερμανό ομόλογό του δήλωσε ότι «οι μέρες της ευτυχισμένης παγκοσμιοποίησης είναι πάνω από. Αυτό έδωσε τη θέση του σε μια παγκοσμιοποίηση των ανταγωνισμών. Χρειάζεται επειγόντως να επαναπροσδιορίσουμε μια κοινή ευρωπαϊκή στρατηγική οικονομικής και βιομηχανικής πολιτικής».
Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ
Στην ομιλία του, ο Ντράγκι εξηγεί πώς οι βιομηχανικές πολιτικές της Ουάσιγκτον και του Πεκίνου «έχουν σχεδιαστεί για να ανακατευθύνουν τις επενδύσεις προς τις οικονομίες τους εις βάρος της δικής μας ή, στη χειρότερη περίπτωση, έχουν σχεδιαστεί για να μας κάνουν μόνιμα εξαρτημένους από αυτές»: στην πραγματικότητα, υπάρχει αποτελεί κίνδυνο η Ευρωπαϊκή Ένωση να αναπτύξει τεχνολογική και βιομηχανική εξάρτηση από την Κίνα για συσκευές χρήσιμες για την απαλλαγή από τον άνθρακα. Ενώ η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν έχει κινηθεί για να ανακτήσει το κατασκευαστικό μειονέκτημα σε σύγκριση με τους Κινέζους, ξεκινώντας δημόσια σχέδια τόνωσης για καθαρή τεχνολογία και μικροτσίπ (ο νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού αξίζει 369 δισεκατομμύρια δολάρια και ο νόμος για τα CHIPS 280 δισεκατομμύρια), οι Ευρωπαίοι εξακολουθούν να στερούνται «στρατηγικής για πώς να προστατεύσουμε τις παραδοσιακές μας βιομηχανίες από τους άνισους παγκόσμιους όρους ανταγωνισμού».
Ο ανταγωνισμός είναι άνισος επειδή η Κίνα επιδοτεί τις δικές της εταιρείες αλλά δεν εγγυάται την αμοιβαιότητα σε ξένες εταιρείες (η κινεζική αγορά είναι πολύ πιο κλειστή από την ευρωπαϊκή, για παράδειγμα). Η Αμερική, από την άλλη, έχει διαθέσει μεγάλα ποσά και έχει καθορίσει βολικούς κανόνες «για να προσελκύσει υψηλής αξίας εθνικές παραγωγικές ικανότητες εντός των συνόρων της, συμπεριλαμβανομένης αυτής των ευρωπαϊκών εταιρειών», αξιοποιώντας επίσης «τη γεωπολιτική της δύναμη να αναπροσανατολίσει και να προστατεύσει τις αλυσίδες εφοδιασμού».
Ο Ντράγκι ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ;
Έτσι, ο Ντράγκι πιστεύει ότι «δεν έχουμε την πολυτέλεια να καθυστερούμε τις απαντήσεις μέχρι την επόμενη αλλαγή της Συνθήκης. Για να διασφαλίσουμε τη συνοχή μεταξύ των διαφόρων μέσων πολιτικής, πρέπει να είμαστε σε θέση να αναπτύξουμε ένα νέο στρατηγικό μέσο για τον συντονισμό της οικονομικής πολιτικής. Και αν καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι εφικτό, σε ορισμένες συγκεκριμένες περιπτώσεις θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να προχωρήσουμε με μια υποομάδα κρατών, για παράδειγμα να προχωρήσουμε στην Ένωση Κεφαλαιαγορών για να κινητοποιήσουμε τις επενδύσεις».
Εν ολίγοις: ο πρώην πρωθυπουργός διευκρινίζει ότι "κατά κανόνα" η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει "να ενεργεί από κοινού". αλλά όπου η ομοφωνία δεν είναι εφικτή, μια μικρή ομάδα χωρών μελών θα μπορούσε να αποφασίσει να προχωρήσει μόνη της. Αυτός είναι ένας συμβιβασμός που ο Ντράγκι θεωρεί απαραίτητο, δεδομένου ότι «οι αντίπαλοί μας είναι μπροστά μας γιατί μπορούν να λειτουργήσουν ως ενιαία χώρα, με μια ενιαία στρατηγική και να ευθυγραμμίσουν όλα τα απαραίτητα εργαλεία και πολιτικές μαζί της. Αν θέλουμε να τους ταιριάξουμε, θα χρειαστούμε μια ανανεωμένη εταιρική σχέση μεταξύ των κρατών μελών, έναν επαναπροσδιορισμό της Ένωσής μας που δεν είναι λιγότερο φιλόδοξος από αυτό που έκαναν οι ιδρυτές πριν από εβδομήντα χρόνια με τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα».
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ «ΕΣΤΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΛΑΘΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ»
Σύμφωνα με τον Ντράγκι, η ευρωπαϊκή καθυστέρηση οφείλεται και στο γεγονός ότι μέχρι τώρα «η Ευρώπη είχε επικεντρωθεί σε λάθος πράγματα. Έχουμε στραφεί προς τα μέσα, θεωρώντας τους εαυτούς μας ως ανταγωνιστές μας, ακόμη και σε τομείς, όπως η άμυνα και η ενέργεια, στους οποίους έχουμε βαθιά κοινά συμφέροντα. Ταυτόχρονα, δεν κοιτούσαμε έξω», δηλαδή τις εξελίξεις σε Αμερική και Κίνα. Σε σύγκριση με τις δύο υπερδυνάμεις, η απάντηση των Βρυξελλών «ήταν περιορισμένη επειδή η οργάνωση, η λήψη αποφάσεων και η χρηματοδότησή μας έχουν σχεδιαστεί για έναν κόσμο πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία, πριν από τον Covid, πριν από τη φωτιά στη Μέση Ανατολή».
Με άλλα λόγια: η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αλλάξει γιατί έχει αλλάξει το διεθνές πλαίσιο γύρω από αυτήν. Και επομένως, εν κατακλείδι, «θα πρέπει να επιτύχουμε έναν μετασχηματισμό ολόκληρης της ευρωπαϊκής οικονομίας. Πρέπει να μπορούμε να βασιζόμαστε σε απανθρακοποιημένα και ανεξάρτητα ενεργειακά συστήματα και ένα ολοκληρωμένο αμυντικό σύστημα, στην εγχώρια παραγωγή στους πιο καινοτόμους και ταχέως αναπτυσσόμενους τομείς και σε μια ηγετική θέση στη βαθιά τεχνολογία και την ψηφιακή καινοτομία».
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/mario-draghi-discorso-competitivita-europea/ στις Tue, 16 Apr 2024 14:08:18 +0000.