Το δράμα της Lucia Annunziata όπως το είδαν οι εφημερίδες

Το δράμα της Lucia Annunziata όπως το είδαν οι εφημερίδες

Di Lucia Annunziata Ειλικρινά έχω χάσει το μέτρημα για το πόσα από τα σχεδόν 73 χρόνια του πέρασε στη Rai με τις πιο διαφορετικές θέσεις, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου της εταιρείας. Αλλά χρόνια που τώρα ισχυρίζεται ότι έζησε ως «πολιτική κρατούμενη», αν και πολύ καλά αμειβόμενη, υποθέτω. Damato's Scratchs

Σε μια χώρα βυθισμένη σε μεγάλο βαθμό από νερό και λάσπη, με θανάτους ίσως πλήρως εξακριβωμένους, αλλά με μερικώς υπολογίσιμη ζημιά, υπάρχει αρκετό κλάμα – και επίσης για να αγανακτήσει κανείς καθόλου αυτό που θα μπορούσε να είχε γίνει και δεν έχει γίνει από την άποψη του πρόληψη – για να σώσει τα δάκρυα και τα λόγια κατανόησης και αλληλεγγύης με τους ηθοποιούς στο τελευταίο πολιτικό δράμα. Ο Τσε Ρεπούμπλικα όρισε το «TeleMeloni» και το μανιφέστο ως «η φαγοπότι»: τι θα είχε γίνει μόλις από τον Πρωθυπουργό, συμμάχους και συνεργούς, ας τους ονομάσουμε έτσι, αναφερόμενος στις αντιπολίτευση που κατάφεραν επίσης να καταλάβουν πολυθρόνες, καρέκλες και σκαμπό , αλλά γι' αυτό ικανοποιήθηκαν και γι' αυτό ξεσηκώθηκαν κι αυτοί, ο καθένας με τον τρόπο του, ενάντια στην ανανεωμένη υποδιαίρεση.

Στον αγώνα διαμαρτυρίας ή, χειρότερα, θυματοποίησης, αυτή που ξεχώρισε για την πονηριά, κατακτώντας τα περισσότερα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ήταν η δημοσιογράφος Lucia Annunziata. Από τα οποία ειλικρινά έχω χάσει το μέτρημα για το πόσα από τα σχεδόν 73 χρόνια του πέρασε στη Rai με τις πιο διαφορετικές θέσεις, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου της εταιρείας. Αλλά χρόνια που τώρα ισχυρίζεται ότι έζησε ως «πολιτική κρατούμενη», αν και πολύ καλά αμειβόμενη, υποθέτω. Και για το οποίο θα κουραζόταν μόνο τώρα που η σειρά του γαιοκτήμονα έπεσε στη δεξιά Μελονία, και όχι πια στην κεντροαριστερά και άλλα παρόμοια, ή στην κεντροδεξιά της εποχής Μπερλουσκόνι.

Για αρκετό καιρό αρθρογράφος της La Stampa , η συνάδελφός μου ένιωσε τη λιχουδιά – πρέπει να το παραδεχτεί κανείς – να μην αρχίζει να γράφει για την τηλεοπτική της ιστορία στην ιστορική και έγκυρη εφημερίδα του Τορίνο, η οποία ωστόσο αφιέρωσε ένα μεγάλο τίτλο σε αυτό, αναγνωρίζοντας της το πλεονέκτημα ότι πήγε στον Ράι «χτυπώντας την πόρτα». Η αδελφή εταιρεία Repubblica , από τον ίδιο εκδοτικό όμιλο, φρόντισε να αναπαραστήσει το δράμα της Lucia βάζοντας τη Giovanna Vitale να μας πει ήδη στην πρώτη σελίδα, με εισαγωγικά στον τίτλο, ότι ο ενδιαφερόμενος «το σκεφτόταν για αρκετό καιρό». να σταματήσει να «κάνει τον πολιτικό κρατούμενο», έστω και για κάποια χρόνια μόνο για «μισή ώρα παραπάνω» κάθε Κυριακή στο Rai 3. Το οποίο ο Λίμπερο μετέφρασε πονηρά, τώρα που απαρνήθηκε αμετάκλητα, σε «μισή ώρα λιγότερο»

Εν ολίγοις, η Annunziata δεν ήθελε καν να προσπαθήσει, παρόλο που μόλις είχε διαβεβαιωθεί από την ανανεωμένη διοίκηση της εταιρείας ότι θα μπορούσε να διαθέσει τον χώρο της, να αντισταθεί στις πιέσεις και τις παρεμβάσεις που προέβλεπε λόγω της νέας πολιτικής πορείας, και έχει ήδη υποφέρει τα πολλά προηγούμενα χρόνια. Ειλικρινά, επαναλαμβάνω, περισσότερο από τραγωδία μου φαίνεται δράμα. Κάτι που ελπίζω να μην τελειώσει η συνάδελφός μου με τον τρόπο που υποθέτει μια εφημερίδα όπως η Il Foglio , η οποία επίσης την εκτιμά τόσο πολύ που έχει κάνει χρήση της συνεργασίας της στο παρελθόν – αν θυμάμαι καλά. «Μια θέση με το Δημοκρατικό Κόμμα;» ρώτησε ο Il Foglio , σκεπτόμενος το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να εκλεγεί σε ένα χρόνο. Από την άλλη, είναι ένας δρόμος που έχουν ήδη διανύσει άλλα λίγο πολύ μεγάλα brands της δημόσιας τηλεόρασης.


Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/la-sceneggiata-di-lucia-annunziata-vista-dai-giornali/ στις Fri, 26 May 2023 05:45:11 +0000.