Mps, όλα τα άγνωστα του βιομηχανικού σχεδίου

Mps, όλα τα άγνωστα του βιομηχανικού σχεδίου

Θα επιτευχθούν οι στόχοι του βιομηχανικού σχεδίου Mps; Να τι προβλέπει και τις πιθανές εξελίξεις. Η ανάλυση του Antonio Amendola, διαχειριστή του ταμείου AcomA PMItalia ESG του AcomA SGR

Το νέο βιομηχανικό σχέδιο της Mps προβλέπει αύξηση κεφαλαίου 2,5 δισ. ευρώ: από αυτά, τα 0,8 δισ. καλύπτουν 4 χιλιάδες εθελούσιες εξόδους, ενώ τα υπόλοιπα, μαζί με τα κέρδη που προκύπτουν σε όλη την περίοδο του σχεδίου, χρησιμεύουν στο να φέρει το CET1 (Κοινό Equity Tier 1, δηλαδή το κύριο συστατικό του κεφαλαίου της τράπεζας) το 2024 σε σταθερό επίπεδο πάνω από 14%, ή 530 μονάδες βάσης (πόντους βάσης) πάνω από το SREP, και στο 15,2% το 2026.

Για να επιτευχθεί ο στόχος της ύπαρξης μιας σταθερής και κερδοφόρας τράπεζας, θα ακολουθηθούν τρεις οδηγίες:

  • απλοποίηση της δομής της εταιρείας
  • εξορθολογισμός του κόστους, ξεκινώντας από τις εθελούσιες εξόδους
  • τόνωση του επιχειρηματικού μείγματος προς εμπορικά έσοδα εστιάζοντας στην τραπεζοασφάλιση (Axa) και τη διαχείριση περιουσιακών στοιχείων (Anima).

Χάρη σε αυτές τις ενέργειες, η διοίκηση αναμένει να φτάσει σε ROTE (απόδοση ενσώματων ιδίων κεφαλαίων) 8% το 2024 και 8,7% το 2026 (ξεκινώντας από 4,6% το 2021).

Τα κέρδη αναμένεται να είναι 1 δισ. ευρώ το 2024 και επιστροφή σε μέρισμα, με αποπληρωμή 30%, το 2025.

Επιπλέον, το σχέδιο βασίζεται σε μια σειρά από αρκετά συντηρητικές υποθέσεις: το Euribor 3 μηνών που διατηρήθηκε στα 66 μονάδες βάσης σταθερό έως το 2026 σε σύγκριση με εκτιμήσεις που το βλέπουν πάνω από 200 μονάδες βάσης. Ο Mps θα δώσει επίσης μεγάλη έμφαση στη Widiba, αλλά όλα τα θετικά αποτελέσματα που αναμένονται από αυτό το τμήμα δεν είναι στους αριθμούς του σχεδίου.

Νομικοί κίνδυνοι

Μέχρι σήμερα, ο Mps έχει 1,9 δισ. ευρώ ακαθάριστους νομικούς κινδύνους, εκ των οποίων τα 0,8 δισ. ευρώ συνδέονται με τις υποθέσεις Mussari / Vigni, Viola / Profumo, με καλές πιθανότητες να κερδίσει.

Σε ό,τι αφορά τις αντισταθμίσεις, η τράπεζα δεν έχει παράσχει γνωστοποιήσεις, αλλά θεωρεί ότι είναι «πολύ ικανοποιημένη» με αυτά τα επίπεδα προβλέψεων.

Ακολουθεί η λεπτομέρεια της διαφάνειας που περιέχεται στο επιχειρηματικό σχέδιο:

Αυτοί οι νομικοί κίνδυνοι έχουν υπεραρκετή κάλυψη. Ο Mps αθωώθηκε πρόσφατα για τους Mussari και Vigni και σύντομα θα πρέπει να υπάρξει το δεύτερο πτυχίο για Viola και Profumo. Θεωρώντας το πρώτο ως το πιο ευαίσθητο, οι πιθανότητες επιβεβαίωσης της πρότασης δεύτερου βαθμού για το Profumo δεν είναι μεγάλες.

Σε επίπεδο NPE (το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων επί του συνολικού πιστωτικού κινδύνου) η τράπεζα μεταβαίνει από καθαρό NPE 2,6% το 2021 σε 1,9% το 2024 και 1,4% το 2026.

Ρήτρα προ-αναδοχής και MAC

Καθώς δεν έχουν ήδη επιδείξει ενδιαφέρον από πιθανούς σχετικούς επενδυτές όπως η AXA και η Anima, οι επενδυτικές τράπεζες έχουν υπογράψει συμφωνία Προανάληψης για την αύξηση κεφαλαίου, θετικό σημάδι καθώς πιστοποιεί ότι η πράξη είναι εφικτή.

Η προ-αναδοχή, στην πραγματικότητα, προϋποθέτει ότι κάποιος αναλαμβάνει να εγγράψει το μη εξασκημένο σε τιμή που ορίζεται τη στιγμή της έναρξης της αύξησης κεφαλαίου. Όλα προστατεύονται από μια τυπική ρήτρα που ονομάζεται ρήτρα δυσμενούς αγοράς (MAC). Αυτή η ρήτρα είναι πολύ γενική: προβλέπει ότι είναι δυνατή η απόσυρση από τη δέσμευση τόσο για ακραία γεγονότα, όπως πόλεμοι ή γεωπολιτικές ανατροπές, όσο και σε περίπτωση που δεν υπάρχουν συνθήκες αγοράς για να προχωρήσει η αύξηση κεφαλαίου.

Η τελευταία υπόθεση μπορεί να προκύψει στην περίπτωση που, μεταξύ των συζητήσεων με τους επενδυτές, γίνει αντιληπτό ότι δεν υπάρχει όρεξη ή ότι σε κάθε περίπτωση θα έφτανε σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο που δεν θα ασκηθεί, το οποίο οι τράπεζες δεν θα ήταν διατεθειμένες να αντέξουν.

Πώς αντέχετε τον κίνδυνο να μην ασκηθείτε;

Μέχρι σήμερα έχουν οριστεί οι τέσσερις Παγκόσμιοι Συντονιστές (Mediobanca, Citygroup, Credit Suisse και Bank of America). Για λόγους απλότητας, ας υποθέσουμε ότι το ανταλλακτικό που πρόκειται να κατασκευαστεί στην αγορά / μη εξασκούμενο είναι € 800 εκ. (είναι περίπου € 900 εκ.) και υποθέτουμε ότι η αμοιβή για αυτή τη λειτουργία είναι 8%. Ένα μη εξασκημένο ποσό 800 εκατ. σημαίνει ότι κάθε τράπεζα θα πρέπει να πληρώσει 200 ​​εκατ. Σε αυτό το σημείο, μπαίνουν στο παιχνίδι και άλλες τράπεζες που συμμετέχουν στην τελική κοινοπραξία: κάθε Παγκόσμιος Συντονιστής μπορεί να διορίσει μια σειρά από κοινούς συντονιστές και να μεταβιβάσει τον κίνδυνο σε αυτούς (σε αντάλλαγμα για ένα μέρος της αμοιβής) και έτσι να καταρρεύσει.

Ας πάρουμε μία από τις τέσσερις τράπεζες: Η BofA έχει μη εξασκημένο κίνδυνο 200 εκατ. ευρώ. Σε αυτό το σημείο, με βάση το πόσο ρίσκο θέλει να αναλάβει, διορίζει μια σειρά από άλλες τράπεζες – ας υποθέσουμε τη Santander και τη Stifel – στις οποίες δίνει 50 εκατ. ευρώ ανά κεφαλή κινδύνου. Τώρα έχουμε την BofA με 100 εκατ. ευρώ μη ασκούμενου κινδύνου, τη Santander και τη Stifel με 50 εκατ. ευρώ η καθεμία για μέρος της αποζημίωσης. Σε αυτό το σημείο, με τη σειρά τους, η Stifel και η Santander μπορούν να μεταφέρουν μέρος του μη ασκούμενου κινδύνου σε άλλες τράπεζες με αντάλλαγμα μέρος των προμηθειών κ.ο.κ. Προφανώς, όσο πιο πιθανό είναι να περάσει η επιχείρηση, τόσο λιγότερο οι Παγκόσμιοι Συντονιστές είναι πρόθυμοι να κατανείμουν τον κίνδυνο και την ανταμοιβή.

Χρονοδιάγραμμα καταλύτη

  • Η Επιτροπή της ΕΕ πρέπει να επιβεβαιώσει την παράταση για την παραμονή στην πρωτεύουσα στο MEF, που σημαίνει έξοδο από το κράτος. Αυτή τη στιγμή το MEF διαπραγματεύεται παράταση με έξοδο στο άμεσο μέλλον, αλλά με αδιευκρίνιστους όρους.
  • Η ΕΚΤ πρέπει να εγκρίνει το επιχειρηματικό σχέδιο εντός τεχνικού χρονικού πλαισίου 90 ημερών.

Πολλοί βραχυπρόθεσμοι επενδυτές, οι οποίοι ως εκ τούτου επικεντρώνονται στην πτώση της μετοχής, υποστηρίζουν ότι η ΕΚΤ δεν μπορεί να εγκρίνει αυτό το σχέδιο καθώς τα 2,5 δισ. ευρώ δεν αρκούν για την αποκατάσταση και την επανεκκίνηση της τράπεζας. Ταυτόχρονα, το MPS κάλεσε τη συνέλευση για έγκριση στα μέσα Αυγούστου και αναμένει θετική απάντηση, λόγω του γεγονότος ότι το σχέδιο μπορεί να αντανακλά αυτό που περίμενε η Αρχή.

  • Μόλις ληφθούν οι δύο εξουσιοδοτήσεις, θα καθοριστεί η κοινοπραξία που θα ηγηθεί της επιχείρησης.

Σε αυτό το σημείο το κρίσιμο ζήτημα είναι το παράθυρο για την αύξηση κεφαλαίου: είναι αλήθεια ότι υπάρχουν τράπεζες που εγγυώνται το μη εξασκημένο, αλλά εάν υπάρχουν αντίξοες συνθήκες στην αγορά, η αύξηση κεφαλαίου δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει και επομένως θα υπήρχε κίνδυνος. για ανακεφαλαιοποίηση. Η αύξηση κεφαλαίου δεν ξεκινά εάν οι τράπεζες τοποθέτησης αντιληφθούν ότι δεν υπάρχουν τόκοι, για να μην αναλάβουν όλο το ρίσκο στα μη επιλέξιμα. Σε αυτήν την περίπτωση θα επικαλεστούν τη ρήτρα MAC και θα ακυρώσουν τη λειτουργία. Το 2016 συνέβη για την αύξηση κεφαλαίου 7 δισ. εξ ολοκλήρου, να μην υπάρχει όρεξη στην αγορά και αφού οι τράπεζες δεν ήθελαν να αναλάβουν το συνολικό ρίσκο, μπήκε το κράτος. Σήμερα, όμως, η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική: το Δημόσιο είναι ήδη μέτοχος και προσυπογράφει το 64% της αύξησης, επομένως, εάν δεν ενδιαφέρεται κανείς, οι τράπεζες θα πρέπει να μοιραστούν τον κίνδυνο των 900 εκατ. ευρώ που δεν θα ασκηθούν.

Το πραγματικό τελικό εμπόδιο είναι λοιπόν η έναρξη της αύξησης κεφαλαίου, την οποία θα εγγυηθεί η κοινοπραξία που υπέγραψε την ανάληψη.


Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/economia/mps-tutte-le-incognite-del-piano-industriale/ στις Mon, 04 Jul 2022 05:06:29 +0000.