Στη σύνοδο κορυφής Meudon μεταξύ των υπουργών Urso, Le Maire και Habeck για την επανεκκίνηση της βιομηχανίας, οι τρεις χώρες κάλεσαν τις Βρυξέλλες να αναθεωρήσουν το Cbam, το δασμό άνθρακα που θα μπορούσε να πλήξει τις ευρωπαϊκές εταιρείες. Όλες οι λεπτομέρειες
Μετά από αυτή στο Βερολίνο για τις πρώτες ύλες, τον περασμένο Ιούνιο, και αυτή στη Ρώμη για την τεχνητή νοημοσύνη, τον Οκτώβριο , η σύνοδος κορυφής τη Δευτέρα 8 Απριλίου στο Meudon μεταξύ των υπουργών της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας – των τριών βασικών οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης – επικεντρώθηκε στη γενικότερη επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε στρατηγικούς τομείς για την οικολογική και ψηφιακή μετάβαση.
Παρόντες ήταν ο Ιταλός Υπουργός Επιχειρήσεων Adolfo Urso, ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας Bruno Le Maire και ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας Robert Habeck, καθώς και τέσσερις εταιρείες που εκπροσωπούν κάθε χώρα: για την Ιταλία Enel (ενέργεια), Danieli (χαλυβουργεία εργοστασίων), Pirelli (ελαστικά) και Alpitronic (ηλεκτρονικά ισχύος).
Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΣΟΣΤΩΣΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Από τους τρεις υπουργούς, αυτός με τις πιο ριζοσπαστικές θέσεις για την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής παραγωγής σε σύγκριση με τον κινεζικό και τον αμερικανικό ανταγωνισμό φαινόταν να είναι ο Γάλλος Le Maire, ο οποίος πρότεινε για παράδειγμα ένα ελάχιστο μερίδιο ευρωπαϊκού περιεχομένου – μεταξύ 40 και 60 τοις εκατό – στο δημόσιες συμβάσεις. Ο Urso είπε ότι ήταν υπέρ ενός μέτρου αυτού του τύπου, τονίζοντας τον κίνδυνο η Ευρώπη να μετατραπεί σε μια ήπειρο καταναλωτών αγαθών που κατασκευάζονται αλλού. Ωστόσο, δεν επετεύχθη συμφωνία επί του θέματος, μάλλον λόγω γερμανικής επιφυλακτικότητας.
Η Ιταλία, η Γαλλία και η Γερμανία συζήτησαν επίσης τη ρυθμιστική απλούστευση και την εναρμόνιση των πολιτικών, για παράδειγμα εκείνων για τις κοινές αγορές πρώτων υλών.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΣΜΟ ΣΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ
Στην κοινή δήλωση, η οποία επανέρχεται πολλές φορές στην έννοια της ευρωπαϊκής κυριαρχίας επί της κρίσιμης ενέργειας και των ψηφιακών τεχνολογιών, γίνεται επίσης αναφορά στο CBAM , τον Μηχανισμό Προσαρμογής των Συνόρων Άνθρακα. Είναι, ουσιαστικά, ένας δασμός στις εξωευρωπαϊκές εισαγωγές αγαθών υψηλής έντασης άνθρακα (χάλυβας, αλουμίνιο, τσιμέντο, λιπάσματα…), ο οποίος θα τεθεί οριστικά σε ισχύ το 2026: η προσωρινή έκδοση είναι ενεργή από τον Οκτώβριο του 2023 Αυτός ο δασμός θα αντισταθμίσει τη διαφορά μεταξύ των εκπομπών CO2 των εισαγόμενων αγαθών και της τιμής του άνθρακα στην ευρωπαϊκή αγορά (το λεγόμενο Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών ή ETS).
Εν ολίγοις, το CBAM στοχεύει να εγγυηθεί ίσους όρους μεταξύ των ευρωπαϊκών εταιρειών και εκείνων που εδρεύουν σε χώρες που δεν έχουν υιοθετήσει εξίσου αυστηρές κλιματικές πολιτικές, «εξισώνοντας» το κόστος παραγωγής των πιο ενεργοβόρων αγαθών. Ταυτόχρονα, θέλει να αποτρέψει τη μετεγκατάσταση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε περιοχές όπου οι κανόνες για τις εκπομπές είναι πιο χαλαροί. Στην ορολογία, αναφερόμαστε στην μετεγκατάσταση υποκινούμενη από κλιματικούς κανονισμούς με τον όρο διαρροή άνθρακα .
Στο τελικό έγγραφο της συνόδου κορυφής Meudon, η Ιταλία, η Γαλλία και η Γερμανία δηλώνουν ότι «πριν από την επέκταση του CBAM στις έμμεσες εκπομπές, [είναι απαραίτητο] να διασφαλιστεί ότι η τροχιά απαλλαγής από τον άνθρακα και η ανταγωνιστικότητα των ενεργοβόρων βιομηχανιών, ιδιαίτερα εκτεθειμένων στο διεθνές εμπόριο , δεν εμποδίζονται και ότι το CBAM μπορεί να αποτρέψει πλήρως τη διαρροή άνθρακα ."
Το CBAM ΦΟΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Αντί να τους καθησυχάσει για τον ξένο ανταγωνισμό, όπως επιδιώκεται, το CBAM τρομάζει αρκετές ευρωπαϊκές μεταποιητικές εταιρείες -ιδίως εκείνες στον τομέα του χάλυβα- που φοβούνται ότι λόγω του μηχανισμού θα καταλήξουν να πληρώσουν περισσότερα για εισαγόμενες πρώτες ύλες, χάνοντας την ανταγωνιστικότητά τους. Θα ήταν επίσης επιζήμιο για την Ιταλία και τις πολυάριθμες εξαγωγικές της εταιρείες.
Ένα από τα προβλήματα του CBAM είναι ότι εάν ο δασμός άνθρακα θα ισχύει μόνο για τις πρώτες ύλες και τα ενδιάμεσα προϊόντα, αλλά όχι για τα τελικά, τότε οι ευρωπαϊκές κατασκευαστικές εταιρείες θα βρίσκονται σε μειονεκτική θέση σε σύγκριση με εταιρείες – επίσης ευρωπαϊκές – που θα εισάγουν αγαθά απευθείας από το εξωτερικό τελειωσε. Όπως έγραψε ο Paolo Sangoi της Assofermet στο Rivista Energia , «όσοι, για παράδειγμα, παράγουν οικιακές συσκευές στην Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμοποιώντας χάλυβα και αλουμίνιο που εισάγονται από χώρες εκτός ΕΕ θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα δομικά υψηλότερο κόστος από εκείνους που εισάγουν την έτοιμη οικιακή συσκευή απευθείας».
Επιπλέον, είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε εάν το CBAM θα επιτύχει τον στόχο του να τονώσει, εκμεταλλευόμενη τη συνάφεια της ευρωπαϊκής αγοράς, την παγκόσμια τυποποίηση των μεθόδων μέτρησης των εκπομπών. Αντίθετα, υπάρχει κίνδυνος μεγαλύτερου κατακερματισμού του διεθνούς εμπορίου.
ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ CERRETELLI
Η Adriana Cerretelli, αρθρογράφος του Il Sole 24 Ore που είναι ειδικός σε βιομηχανικά θέματα, σχολίασε τη σύνοδο κορυφής Meudon ως εξής:
Αυτό το Τριμερές είναι περισσότερο τελετουργικό παρά ουσία. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά: οι τεχνολογίες που διαταράσσουν, όλες, απαιτούν κολοσσιαίες επενδύσεις και στην Ευρώπη, μεταξύ της αργής ανάπτυξης και του Συμφώνου Σταθερότητας, δεν υπάρχουν πολλά χρήματα, άλλα ευρωομόλογα είναι ταμπού προς το παρόν, το ιδιωτικό κεφάλαιο μαραζώνει. Οι εσωτερικές εντάσεις δεν βοηθούν.
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/economia/cbam-vertice-italia-francia-germania/ στις Tue, 09 Apr 2024 08:20:33 +0000.