Εδώ είναι τα οικονομικά αίτια και οι πολιτικές επιπτώσεις των διαδηλώσεων με τρακτέρ στη Γερμανία

Εδώ είναι τα οικονομικά αίτια και οι πολιτικές επιπτώσεις των διαδηλώσεων με τρακτέρ στη Γερμανία

Οι διαμαρτυρίες των αγροτών στη Γερμανία μετατρέπονται σε κοινωνική σύγκρουση με πιθανές πολιτικές επιπτώσεις. Η εις βάθος ανάλυση του Pierluigi Mennitti από το Βερολίνο

Στη μία πλευρά η πλατεία, με χιλιάδες τρακτέρ να επιστρέφουν για να εισβάλουν στο Βερολίνο και να συγκεντρωθούν στη σκιά (έτσι με δεδομένο τον γκρίζο καιρό) της Πύλης του Βρανδεμβούργου. Από την άλλη, η διπλωματία και η προσπάθεια διαλόγου, στις αίθουσες των κοινοβουλευτικών ομάδων της πλειοψηφίας, με αντιπροσωπείες του συλλόγου των αγροτών και των κυβερνητικών κομμάτων αντιμέτωπες προς αναζήτηση ενός πιθανού συμβιβασμού. Αυτό για τις επιδοτήσεις για το ντίζελ είναι δύσκολο, ειδικά μετά το κλείσιμο του υπουργού Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ, εφικτό σε άλλα σημεία που θα μπορούσαν να απαλύνουν τον πόνο του αγροτικού κόσμου (αλλά όχι των καταναλωτών). Σύμφωνα με φήμες από τη Süddeutsche Zeitung , ο υπουργός Πράσινης Γεωργίας Cem Özdemir θα υποβάλει την πρόταση για έναν φόρο στο κρέας, το γάλα ή τα αυγά που θα μπορούσε να αποφέρει δισεκατομμύρια για τις γεωργικές εταιρείες (αλλά να βαρύνει περαιτέρω τις τσέπες των πολιτών που ήδη καταπιέζονται από τις αυξήσεις τρόφιμα τους τελευταίους μήνες).

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΓΡΟΤΩΝ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Η εβδομάδα στη Γερμανία άνοιξε λίγο πολύ καθώς έκλεισε η προηγούμενη, από τις πιο ταραγμένες των τελευταίων ετών. Αγρότες στους δρόμους εκατό ή περισσότερων πόλεων, είσοδοι αυτοκινητοδρόμων μερικώς αποκλεισμένες κατά τις ώρες αιχμής της κυκλοφορίας, συν αθόρυβα τρένα που συσσωρεύονται στους σταθμούς λόγω της τριήμερης απεργίας των σιδηροδρομικών (η οποία έληξε την περασμένη Παρασκευή), εστιάτορες που επιδεικνύουν πινακίδες αλληλεγγύη στους αγρότες στην είσοδο των υποστατικών ενώ τα μενού φούσκωσαν τις τιμές λόγω της επιστροφής του ΦΠΑ στο 19%.

Δεν βρισκόμαστε ακόμη στην παρουσία σεναρίων γαλλικού τύπου ανταρτών, αλλά η οικονομική κρίση που ανακάλυψε ξανά η Γερμανία μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες σχεδόν αδιάκοπης ανάπτυξης μετατρέπεται σε κοινωνική σύγκρουση. Και για τον οικονομολόγο Daniel Stelter, γνωστό σύμβουλο επιχειρήσεων και συγγραφέα ενός δημοφιλούς podcast που φιλοξενείται από την Handelsblatt, το φάσμα ενός πιο δομημένου κινήματος διαμαρτυρίας όπως τα κίτρινα γιλέκα στον Ρήνο είναι κάτι παραπάνω από συγκεκριμένο. «Η κυβέρνηση έχει ξεπεράσει την υπομονή των πολιτών, αποτυγχάνοντας να υποσχεθεί κονδύλια για το κλίμα και να αυξήσει περαιτέρω τους φόρους», είπε ο Stelter στο τελευταίο επεισόδιο, «Ποτέ δεν πίστευα ότι κάτι παρόμοιο με το κίνημα των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία θα μπορούσε να συμβεί στη Γερμανία. Τώρα νομίζω ότι κάθε μέρα που οι πολιτικοί επιμένουν να παρουσιάζουν τις διαμαρτυρίες ως αποτέλεσμα εξωτερικών παραγόντων –πόλεμος, πληθωρισμός, Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο– αντί να αναζητούν τις αιτίες στις δικές τους πράξεις, ο κίνδυνος μεγαλώνει».

ΜΙΑ ΣΥΓΧΩΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η επιδείνωση του κοινωνικού κλίματος ήταν αναπόφευκτη μπροστά σε μια συγκεχυμένη κυβέρνηση, αποτελούμενη από τρεις διαφορετικές δυνάμεις που αναγκάζονταν να συνυπάρχουν από τον νόμο των αριθμών και που είχαν ποντάρει τα πάντα στον καταμερισμό των καθηκόντων για τη χρήση του θησαυρού που άφησε ως κληρονομιά από την Angela Τα «παχιά χρόνια» της Μέρκελ.

Στα προγράμματα στην αρχή της κοινοβουλευτικής περιόδου, το SPD θα είχε ενισχύσει και εδραιώσει το κράτος πρόνοιας, οι Πράσινοι θα είχαν επιταχύνει την πορεία της ενεργειακής μετάβασης, οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες θα είχαν δώσει μορφή στην ψηφιακή επανάσταση που έχει επίσης παραμεληθεί. μακρύς. Χάρη στη φροντίδα αυτής της καινοτόμου κυβέρνησης, η Γερμανία θα είχε αναπληρώσει τις καθυστερήσεις στον εκσυγχρονισμό που συσσωρεύτηκαν υπό την (σχεδόν) αιώνια καγκελαρία και θα συνέχιζε την ένδοξη πορεία της ακόμη και σε περιόδους φθίνουσας παγκοσμιοποίησης.

Τα τανκς του Πούτιν στα ουκρανικά εδάφη έχουν ανατρέψει τα πάντα και οι συνέπειες του συνεχιζόμενου πολέμου έπληξαν το γερμανικό οικονομικό σύστημα με πολύ πιο ριζοσπαστικό τρόπο από ό,τι θα φανταζόμασταν η «Σολτσιανή» ρητορική της Zeitwende , το σημείο καμπής. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση δεν έχει αντλήσει όλες τις συνέπειες από αυτή την εποχική ρήξη, προσπαθώντας ακόμα να κρατήσει μαζί τις ανάγκες (συμπεριλαμβανομένης της εκλογικής πελατείας) των τριών κομμάτων.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΟΡΓΟΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ

Σήμερα είναι σχεδόν λεπτομέρεια ότι οι εκτεταμένες και θορυβώδεις διαμαρτυρίες των αγροτών εμπνέονται από ένα υλικό μέτρο: την περικοπή των επιδοτήσεων ντίζελ, που αποφασίστηκε σε μια ξέφρενη προσπάθεια να κυνηγηθούν οι προειδοποιήσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου, το οποίο κατέστρεψε το κυβερνητικό σύστημα κεφαλαίων. αναγκάζοντας να ξαναγραφούν οι προϋπολογισμοί του 2023 και του 2024. Αν μη τι άλλο, μπορεί κανείς να χαμογελάσει με την κοροϊδία ενός πλαφόν στο νέο δημόσιο χρέος, που έγινε συνταγματικό σύμφωνα με τα οικονομικά δόγματα και μια ορισμένη κορυφαία αλαζονεία, που σήμερα έχει μετατραπεί σε μια θηλιά που πνίγει βοήθεια και επενδύσεις.

Η δυσαρέσκεια είναι βαθύτερη, αγκαλιάζει διάφορες ομάδες και τομείς εργαζομένων και πληθυσμού, επηρεάζει φορείς εκμετάλλευσης εταιρειών που κάποτε ήταν το καμάρι της χώρας, όπως οι σιδηρόδρομοι της Deutsche Bahn, και που τώρα έχουν γίνει περίγελος σε όλη την Ευρώπη. Τρέφεται με την κρίση (τη Δευτέρα η Στατιστική Υπηρεσία πιστοποίησε ότι το 2023 ήταν έτος ύφεσης, με το ΑΕΠ να μειώνεται κατά 0,3%), από τον πληθωρισμό που αυξάνει τις τιμές και μειώνει τους μισθούς, στο αδιέξοδο που εισέρχεται με μια ενεργειακή μετάβαση που απαιτεί από τους πολίτες να έχουν χρήματα που είναι ελλιπή για να αλλάξουν λέβητες και που έχουν θέσει υπό πίεση τον πυλώνα της γερμανικής βιομηχανίας, την αυτοκινητοβιομηχανία, αφήνοντάς την εξαρτημένη από την κινεζική τεχνολογία και πρώτες ύλες.

Υπάρχει μια οργή που σιγοβράζει εδώ και καιρό, η οποία παραμένει απαρατήρητη τα τελευταία χρόνια οικονομικής ανάπτυξης. Όμως, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους αγρότες, έχει ήδη εξερράγη πριν από πέντε χρόνια, ακριβώς στον κεντρικό ευρωπαϊκό άξονα που πηγαίνει από την Ολλανδία στη Γερμανία, όπως μας θυμίζουν τα άρθρα που παρουσιάζουμε στους συνδέσμους . Στη συνέχεια, επρόκειτο για την αντιμετώπιση των μέτρων για την πιο περιοριστική χρήση προϊόντων και νιτρικών αλάτων με βάση τη γλυφοσάτη, που συνέταξε μια υπουργός που θεωρείται «φίλη», η Χριστιανοδημοκρατική Julia Klöckner. Σήμερα η σύγκρουση είναι με μια κυβέρνηση στην οποία ο αγροτικός κόσμος βλέπει μόνο εχθρούς: τους φιλελεύθερους που συνδέονται με τα αφεντικά της βιομηχανίας, τους σοσιαλδημοκράτες που είναι αφοσιωμένοι στη φροντίδα των συμφερόντων των συνδικαλιστικών εργαζομένων και των εγγυημένων δημοσίων υπαλλήλων, για να μην αναφέρουμε τους Πράσινους, τον πραγματικό στόχο. Ακόμη περισσότερο αφού το αρμόδιο υπουργείο διευθύνεται από έναν οικολόγο, το πρώην παιδί-θαύμα Cem Özdemir, με επικεφαλής τη μύτη από τους συναδέλφους του που αποφάσισαν τις περικοπές και σήμερα αναγκάστηκαν να παρευρεθούν στις διαδηλώσεις εν μέσω αποδοκιμασιών, αρνούμενος τη δική του κυβέρνηση και τα μέτρα έχει υιοθετήσει. Όμως, τη Δευτέρα, οι αποδοκιμασίες δεν γλίτωσαν ούτε τον φιλελεύθερο υπουργό Οικονομικών, Κρίστιαν Λίντνερ, ο οποίος είχε το θάρρος να εμφανιστεί μπροστά στους διαδηλωτές για να επαναλάβει το τέλος των κρατικών επιδοτήσεων. Δεν άρεσε στους αγρότες.

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ

Αυτή τη φορά λοιπόν η διαμαρτυρία αποκτά πολιτική αξία. Δεν είναι πλέον θέμα αντίθεσης σε ένα συγκεκριμένο ανεπιθύμητο μέτρο, αλλά αντίθεσης σε μια συνολική πολιτική μιας κυβέρνησης που θεωρείται εχθρική. Και το τοπίο των πάρτι σήμερα προσφέρει διευρυμένες εναλλακτικές. Δεν υπάρχει μόνο αυτή της Ένωσης, η Χριστιανοδημοκρατική συμμαχία CDU και CSU, ο παραδοσιακός υποστηρικτής των συμφερόντων του αγροτικού κόσμου, αλλά η πιο επιθετική και συστημική του AfD, του εθνικιστικού κόμματος με ακροδεξιά σερί (όπως αποδεικνύεται πρόσφατα από το σκάνδαλο των μυστικών συναντήσεων με εκπροσώπους νεοναζί για την οργάνωση μαζικών απελάσεων αλλοδαπών), που εκτινάσσεται στα ύψη στις κάλπες. Ειδικά στην Ανατολή, όπου το φθινόπωρο θα διακυβεύεται το πολιτικό μέλλον της Γερμανίας (και όχι στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα) με εκλογές στη Σαξονία, το Βρανδεμβούργο και τη Θουριγγία. Το AfD είναι το πρώτο κόμμα με ποσοστά πολύ πάνω από 30% και στη Θουριγγία, την πνευματική και πολιτιστική καρδιά της Γερμανίας, θα μπορούσε ακόμη και να καταφέρει να κυβερνήσει μόνο του.


Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/proteste-agricoltori-germania-cause-conseguenze/ στις Mon, 15 Jan 2024 15:44:58 +0000.