Όλα τα μετεκλογικά σενάρια στη Γερμανία

Όλα τα μετεκλογικά σενάρια στη Γερμανία

Πώς θα είναι το πολιτικό τοπίο στη Γερμανία μετά τις εκλογές. Ανάλυση του Pierluigi Mennitti

Στη δίνη του καρουζέλ μετά τη Μέρκελ, ήρθε η ώρα για τον Ολάφ Σολτς, τον Σοσιαλδημοκράτη. Μετά την πυρκαγιά των ματαιοδοξιών που είχαν συνοδεύσει την άνοδο και την πτώση της πράσινης Annalena Baerbock και το μηρυκαστικό βάδισμα του Χριστιανοδημοκράτη Armin Laschet, το εκκρεμές της συγκατάθεσης κρέμεται τώρα προς τον υποψήφιο που πάνω απ 'όλα έχει δείξει σταθερότητα και υπευθυνότητα στην αντιμετώπιση του έκτακτες πλημμύρες, που κατέστρεψαν τη Δυτική Γερμανία τον Ιούλιο.

Μια τελευταία δημοσκόπηση θα επιβεβαιώσει αυτή τη νέα τάση, η οποία θα ευνοούσε επίσης μια συγκλονιστική ανατροπή πιθανών κυβερνητικών πλειοψηφιών, επιβραβεύοντας έναν κεντροαριστερό συνασπισμό με SPD, Πράσινους και Φιλελεύθερους, τόσο άνευ προηγουμένου σε ομοσπονδιακό επίπεδο όσο και περίπλοκο να σχηματιστεί στην πράξη. Παρόλο που οι δημοσκοπήσεις φαίνονται τόσο αξιόπιστες σε αυτό το στάδιο του διαγωνισμού όσο και οι προφητείες των αυλακώσεων, παραμένουν το πιο συναρπαστικό πράγμα σε μια προεκλογική εκστρατεία στην οποία είναι ακόμα δύσκολο να βρεθεί ένα κοινό νήμα, υποθέτοντας ότι στο τέλος θα υπάρξει Γίνε ένας.

Μετά από χρόνια ανταγωνισμού που κυριαρχούσε η φιγούρα της Άνγκελα Μέρκελ και το πολιτικό της στυλ, ο καθαρός αέρας και οι νέες ιδέες αναμενόταν να πυροδοτήσουν τη γερμανική συζήτηση. Αντ 'αυτού, γινόμαστε μάρτυρες μιας εκλογικής εκστρατείας που χαρακτηρίζεται από ενδεχόμενα επεισόδια και ερμηνεύεται από υποψηφίους σε δοκιμασία μετριοπαθών γεγονότων, που δεν μπορούν να υπαγορεύσουν και να επιβάλουν τις δικές τους στρατηγικές και θέματα.

Κάτι έχει αλλάξει τις τελευταίες ημέρες, αλλά η αντιπαράθεση παραμένει επικεντρωμένη σε επεισόδια και, άλλωστε, αυτό είναι επίσης κληρονομιά της Μέρκελ και προϊόν του πνεύματος των καιρών: αποϊδεολογικοποίηση της συζήτησης, πραγματισμός. Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, ότι ένας έμπειρος και λογικός πολιτικός όπως ο Σολτς έχει βγει τώρα από τον βούρκο των κυμάτων. Ενώ ο Laschet περιπλανιόταν λίγο διασκεδαστικά ανάμεσα στις καταστροφές της περιοχής του, που πλήττονταν περισσότερο από την πλημμύρα, δίνοντας κακές συμβουλές στα μέσα ενημέρωσης (οι φωτογραφίες του περιτριγυρισμένα από τα ερείπια των σπιτιών που τροφοδοτούνται από εφημερίδες και κοινωνικά δίκτυα μετέφεραν την εικόνα ενός άντρα την καταστροφή και ανίκανος να το αντιμετωπίσει), και έπεσε στην παγίδα του γέλιου που έκλεψε η κάμερα κατά την επίσημη επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Σολτς χρησιμοποίησε τον ρόλο του ως Υπουργού Οικονομικών για να μετακινηθεί από το ένα πληγμένο μέρος στο άλλο και εξασφάλιση βοήθειας και χρημάτων για την άμεση ανασυγκρότηση. Cυχρός, σίγουρος, θεσμικός, ο σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος φάνηκε να είναι ο πιο υποψήφιος ικανός να αντιμετωπίσει μια ξαφνική κρίση, προσφέροντας ασφάλεια, συγκεκριμένη και σταθερότητα όπου οι αντίπαλοί του κυνηγούσαν τα συναισθήματα (Laschet) ή επαναλάμβαναν θεωρητικές έννοιες για τις περιβαλλοντικές πολιτικές (Baerbock). Για όσους μετάνιωσαν για την «καγκελάριο της κρίσης» Άνγκελα Μέρκελ εκείνες τις μέρες, η εμφάνιση του Σολτς ήταν σαν μια αποκάλυψη.

Το όνομά του είχε ήδη ανέβει στην κορυφή της συναίνεσης τις μέρες της κρίσης, ξεπερνώντας με άλμα τόσο τον Λασκέτ όσο και τον Μπάερμποκ, αλλά μια άλλη ίσως πιο οξεία κρίση, αυτή του SPD, φάνηκε να τον κρατάει πίσω. Τώρα, η προσωπική πίστωση που έχει κερδίσει φαίνεται επίσης να αντικατοπτρίζεται στο ακατάστατο πάρτι του.

Ο όρος είναι απαραίτητος, δεδομένης της ισορροπίας μεταξύ των κομμάτων που σηματοδοτεί αυτή τη φάση της γερμανικής πολιτικής (τα τρία πρώτα κόμματα θα συγκεντρωθούν σε διάστημα 4-6 ποσοστιαίων μονάδων) και θα συνιστούσε προσοχή κατά την αξιολόγηση της τελευταίας δημοσκόπησης της ημέρας. Αλλά οι ειδήσεις χρειάζονται τις καθημερινές τους ζωοτροφές όπως τα άλογα και η πιο πρόσφατη προετοιμάστηκε από ένα από τα πιο σοβαρά και έγκυρα ινστιτούτα δημοσκοπήσεων στη Γερμανία, το Forsa. Και υποδεικνύει αφενός την κατάρρευση της συναίνεσης για την Ένωση του Λασκέτ και την απόλυτη ηρεμία στην πράσινη περιοχή, αφετέρου τη συνεχή ανάκαμψη των Σοσιαλδημοκρατών. Αποτέλεσμα: Unione 23% (ήταν 30 πριν από την πλημμύρα), Verdi στις 20 και Spd στις 19, με άλμα προς τα εμπρός 3 ποσοστιαίες μονάδες. Οι αριθμοί για την άμεση συγκατάθεση των υποψηφίων είναι ακόμη πιο σαφείς: Scholz 26%, Baerbock 16, Laschet 12. Αν και πιο επιφυλακτική, αυτή η τάση μπορεί να βρεθεί και σε άλλες δημοσκοπήσεις.

Οι συνέπειες είναι δύο. Μία γενική σειρά: με αυτούς τους αριθμούς, η Γερμανία μπορεί να αποχαιρετήσει τις παραδοσιακές δικομματικές συμμαχίες (ακόμη και η μαύρο-πράσινη αμφιβάλλει έντονα) και να προετοιμαστεί για πιο πολύπλοκους τριμερείς συνασπισμούς, έχοντας πάντα υπόψη ότι Η Ένωση αποτελούσε πάντα από μόνη της δύο πολιτικές δυνάμεις οι οποίες, αν και «αδελφές», κινούνται σε αυτόνομη βάση. Το άλλο ενδεχόμενο: παράλληλα με την τριμερή υπόθεση της Τζαμάικα (Ένωση, Πράσινοι και Φιλελεύθεροι), πολλά άλλα σενάρια ανοίγουν λίγο πολύ συγκεκριμένα.

Το λιγότερο πιθανό είναι μια αριστερή συμμαχία με το SPD, τον Verdi και τον Linke, η οποία είναι μάλλον προβληματική ειδικά για τις θέσεις εξωτερικής πολιτικής του ακροαριστερού κόμματος, Linke. Είναι επίσης μια υπόθεση ότι ούτε το SPD ούτε οι Πράσινοι θα διαφημιστούν στην προεκλογική εκστρατεία, από φόβο μήπως χάσουν μέτριες ψήφους και αναβιώσουν την προπαγάνδα της Ένωσης (αλλά και των φιλελεύθερων και των Afd) για τον κόκκινο κίνδυνο: ο Linke εξακολουθεί να είναι ο κληρονόμος του παλιού Σεντ της εποχής του Χόνεκερ.

Άλλα σενάρια βλέπουν μια επέκταση του τρέχοντος συνασπισμού Grosse (Union-SPD) σε έναν τρίτο σύμμαχο, πράσινο ή φιλελεύθερο. Αδημοσίευτες συμμαχίες σε ομοσπονδιακό επίπεδο, ξεφύτρωσαν σε ορισμένες περιφερειακές περιπτώσεις για να αντισταθμίσουν τον κομματικό κατακερματισμό των τελευταίων χρόνων.

Υπάρχει όμως μια υπόθεση πάνω στην οποία ο Σολτς έχει ρίξει τον εαυτό του: ένας συνασπισμός φωτεινών σηματοδοτών (Ampelkoalition) με τους Πράσινους και τους φιλελεύθερους του Κρίστιαν Λίντνερ (Fdp), οι οποίοι ταξιδεύουν εύκολα πάνω από το 10% και οι οποίοι – όπως έχει ήδη αναφερθεί σε προηγούμενες αναλύσεις – μπορούν να γίνει η κορυφή της ισορροπίας της επόμενης κυβέρνησης, επιλέγοντας αν θα διαπραγματευτεί με τον Λασκέτ και τον Βέρντι για την Τζαμάικα ή με τους Σολτς και Βέρντι για το λιγότερο εξωτικό φανάρι. Ο Υπουργός Οικονομικών ασχολείται με αυτήν την υπόθεση εδώ και αρκετό καιρό, έχει ξεκινήσει έναν διάλογο από απόσταση με τον Λίντνερ για δημοσιονομικά θέματα που αγαπούν τους φιλελεύθερους, και τώρα είναι σίγουρος για τη δυνατότητα να ξεπεράσει τους Πράσινους και να επιτύχει ένα ακόμη μεγαλύτερο πολιτικό θαύμα από κατάφερε να Gerhard Schröder το 2002, όταν ο υποψήφιος CSU Edmund Stoiber κάηκε στην επιστροφή.

Εικασίες, προς το παρόν, περιμένοντας την εκλογική εκστρατεία να ζωντανέψει πραγματικά. Το σίγουρο είναι ότι η διαχείριση της πλημμυρικής κρίσης έχει ανακατέψει για άλλη μια φορά τα χαρτιά στο τραπέζι και από τώρα έως τις 26 Σεπτεμβρίου άλλα γεγονότα θα μπορούν να το κάνουν. Οι υποψήφιοι μοιάζουν με τους δέκα μικρούς Ινδιάνους της Αγκάθα Κρίστι και ίσως ήταν μια ψευδαίσθηση να πιστέψουμε ότι η μακρά καγκελαρία της Άνγκελα Μέρκελ συμπιέζει την έκρηξη του ποιος ξέρει τι κρυφό πολιτικό ταλέντο.


Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Start Magazine στη διεύθυνση URL https://www.startmag.it/mondo/germania-campagna-elettorale-olaf-scholz/ στις Sun, 15 Aug 2021 05:02:22 +0000.