Η συμφωνία για τους κανόνες του προϋπολογισμού της ΕΕ; «Μια παράδοση στη γερμανική πίεση». Λόγια από τους Financial Times

Φαίνεται ότι, με μια συνηθισμένη τηλεδιάσκεψη, οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ κατέληξαν σε συμφωνία για τη μεταρρύθμιση των κανόνων του προϋπολογισμού της ΕΕ, και το έκαναν επιβάλλοντας σκληρούς περιορισμούς για τη μείωση του χρέους. Μια υποβολή στη Γερμανία, και δεν το λέμε εμείς, αλλά το λένε οι Financial Times :

Οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ υπέκυψαν στη γερμανική πίεση για σκληρούς κανόνες ελάφρυνσης του χρέους, ως μέρος μιας συμφωνίας για σταδιακή ριζική αναθεώρηση του δημοσιονομικού πλαισίου της ΕΕ.
Μετά από μήνες παζαριών, το πακέτο δίνει στα κράτη μέλη της ΕΕ μεγαλύτερη ανεξαρτησία να συμφωνήσουν σχέδια χρέους και ελλείμματος με τις Βρυξέλλες, αλλά μόνο εντός των αυστηρών ορίων δαπανών που απαιτούν τα δημοσιονομικά γεράκια.

Αν ακόμη και μια διεθνής εφημερίδα όπως οι FT βλέπει αυτή την κάμψη προς τη Γερμανία και την επιθυμία της για λιτότητα και μείωση του χρέους, ειλικρινά παράλογη σε μια στιγμή διεθνούς χάους, εξισορρόπησης δυνάμεων και αποβιομηχάνισης και ευρωπαϊκής δημογραφικής κρίσης, κάτι πρέπει να υπάρχει. Μεταξύ επιβίωσης επίσης, κυριολεκτικά, γενετικής και μείωσης του χρέους. Θα αποπληρωθούμε, αλλά χωρίς χρέος, και θα φτάσουμε στο τίποτα με ανάλαφρη καρδιά.

Προφανώς, όπως λέει η (παραιτηθείσα) υπουργός Οικονομικών Sigrid Kaag, έχει επιτευχθεί μια «φιλόδοξη μείωση του χρέους» και η φιλοδοξία είναι η καταστροφή των ανδρών, ιδιαίτερα των πολιτικών. «Αυτή η συμφωνία προβλέπει δημοσιονομικούς κανόνες που ενθαρρύνουν τις μεταρρυθμίσεις, αφήνοντας περιθώρια για επενδύσεις και προσαρμόζονται στην ειδική κατάσταση του εν λόγω κράτους μέλους».

Ο συμβιβασμός που συμφωνήθηκε μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ βασίζεται στις αρχικές προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία προσπάθησε να δώσει στις χώρες μεγαλύτερη ανεξαρτησία στον καθορισμό σχεδίων ελάφρυνσης του χρέους.
Σύμφωνα με το ρυθμιστικό πλαίσιο, η Επιτροπή θα καταρτίσει εθνικά σχέδια δαπανών για τέσσερα χρόνια για να διασφαλίσει ότι το χρέος βρίσκεται σε τροχιά μείωσης. Οι χώρες μπορούν να επεκτείνουν αυτά τα σχέδια για έως και επτά χρόνια δεσμεύοντας να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις που ευνοούν την ανάπτυξη, αλλά, σε αυτό το σημείο, τα δημοκρατικά κράτη εμφανίζονται περισσότερο ως φιλοξενούμενοι και λομπίστες σε μια επιτροπή που αποφασίζει το σχέδιο μείωσης των χρεών και των εξόδων.

Στο τέλος, η αρχή του «Χωρίς φόρο χωρίς αντιπροσώπευση», αγαπητή στους Αμερικανούς επαναστάτες και η βάση της σύγχρονης δημοκρατίας, πρακτικά παραμερίζεται, παραγκωνισμένη από το βάρος των γραφειοκρατών των Βρυξελλών και τα παλιά και νέα κριτήρια.

Δύο δημοσιονομικές παράμετροι, που περιλαμβάνονται στις συνθήκες της ΕΕ, παραμένουν αμετάβλητες: ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ 60% και ετήσιο όριο ελλείμματος 3%. Οι υπουργοί συμφώνησαν να αφαιρέσουν τη χωριστή απαίτηση για μείωση του πλεονάζοντος χρέους κατά 5% ετησίως.
Για τη βελτίωση της επιβολής, οι υπουργοί συμφώνησαν να εισαγάγουν ένα ετήσιο ανώτατο όριο δαπανών το οποίο θα γίνει το κύριο σημείο αναφοράς που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση της συμμόρφωσης μιας χώρας με το δημοσιονομικό της σχέδιο.

Αυτά τα σχέδια θα συνοδεύονται από δύο «διασφαλίσεις» που προστέθηκαν κατόπιν εντολής μιας ομάδας χωρών με επικεφαλής τη Γερμανία, η οποία επέκρινε τις προτάσεις της Επιτροπής ως υπερβολικά ανεκτικές.
Οι χώρες με αναλογία χρέους προς ΑΕΠ άνω του 90% θα πρέπει να μειώνουν το πλεονάζον χρέος κατά μία ποσοστιαία μονάδα ετησίως κατά τη διάρκεια του εθνικού σχεδίου δαπανών τους.

Αυτός ο στόχος μειώνεται κατά το ήμισυ για χώρες με αναλογία χρέους/ΑΕΠ πάνω από 60% αλλά κάτω από 90%, δηλαδή… τη Γερμανία, ακόμη και με τα ειδικά κεφάλαια που έχουν εισαχθεί στο χρέος.

Υπάρχουν πρόσθετοι δημοσιονομικοί στόχοι για χώρες με ελλείμματα άνω του 3% και με λόγο χρέους προς ΑΕΠ άνω του 60%. Το τελευταίο πρέπει να στοχεύει στη μείωση του ελλείμματος στο 1,5% του ΑΕΠ με ετήσιους περιορισμούς δαπανών. Η συμφωνία προβλέπει αυστηρότερες κυρώσεις: οι χώρες που δεν επιτυγχάνουν τους στόχους του σχεδίου δαπανών εμπίπτουν στη λεγόμενη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, η οποία τις υποχρεώνει να μειώσουν τις δαπάνες κατά 0,5% του ΑΕΠ ετησίως.

Αυτό σημαίνει ότι η Ιταλία θα πρέπει να κάνει περίπου 19 δισεκατομμύρια ευρώ πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα , καθαρό από τόκους, 19 δισεκατομμυρίων ευρώ, για να επιτρέψει τη μείωση του κεφαλαίου. Υπολογίζοντας ότι αναμένεται ένα πρωτογενές έλλειμμα περίπου 30 δισεκατομμυρίων το 2023, μπορείτε να καταλάβετε τι είδους περικοπές θα χρειαστεί να γίνουν στον προϋπολογισμό. Όλα αυτά χωρίς καν τη βοήθεια του πληθωρισμού, που μειώνει το πραγματικό χρέος, αλλά με έναν πιθανό αποπληθωρισμό από έλλειψη

Με αυτούς τους κανόνες, οι προϋπολογισμοί των επόμενων ετών θα είναι πραγματικό πολιτικό μαρτύριο: όποια και αν είναι η πλειοψηφία, δεν θα υπάρχουν πόροι και είτε θα αυξηθούν οι φόροι είτε θα περικοπούν οι υπηρεσίες, tertium non datur. Προφανώς αυτό θα οδηγήσει στο άλεσμα, πολιτικά, οποιασδήποτε πλειοψηφίας, μπροστά σε μια κοινή γνώμη που θα αισθάνεται όλο και πιο σκληρά την προοδευτική οικονομική εξαθλίωση της χώρας.

Σήμερα, όμως, όλοι είναι χαρούμενοι που υποχώρησαν στη Γερμανία και την Επιτροπή. Ο υπουργός είναι χαρούμενος, όλοι είναι ευχαριστημένοι.


Τηλεγράφημα
Χάρη στο κανάλι μας στο Telegram, μπορείτε να ενημερώνεστε για τη δημοσίευση νέων άρθρων Οικονομικών Σεναρίων.

⇒ Εγγραφείτε τώρα


Μυαλά

Το άρθρο Η συμφωνία για τους κανόνες του προϋπολογισμού της ΕΕ; «Μια παράδοση στη γερμανική πίεση». Τα λόγια των Financial Times προέρχονται από Οικονομικά Σενάρια .


Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Scenari Economici στη διεύθυνση URL https://scenarieconomici.it/laccordo-per-le-regole-di-bilancio-della-ue-una-cessione-alla-pressioni-tedesche-parole-di-financial-times/ στις Thu, 21 Dec 2023 07:00:24 +0000.