Ακόμη και το Bloomberg δεν συγκρατείται πλέον και κρούει τον θάνατο για τη γερμανική βιομηχανία. Μόλις χθες δείξαμε πώς η γερμανική βιομηχανική παραγωγή δεν έχει θετική αξία εδώ και ένα χρόνο, τόσο που ακόμη και η Ιταλία, χερσαία εχθρός της επιχειρηματικότητας, κατάφερε να δείξει καλύτερα αποτελέσματα από το Βερολίνο.
Τώραο Σολτς επισκέπτεται τον Μπάιντεν , σε μια προσπάθεια να του προσφέρει υποστήριξη σε μια πολιτικά δύσκολη στιγμή και να αφυπνίσει την προσοχή στην Ουκρανία, αλλά δεν πρόκειται πλέον για επισκέψεις της Μέρκελ, η οποία έφτασε με γεμάτο πορτοφόλι και γερό και βροντερό. Τώρα, όμως, παρουσιάζεται σχεδόν σαν ζητιάνος, με μια γερασμένη χώρα μακριά από τη λάμψη του πρόσφατου παρελθόντος. Σήμερα ο Scholz πηγαίνει καπέλο, τόσο ζητώντας χρήματα για την Ουκρανία όσο και ζητώντας περικοπή στις αμερικανικές βιομηχανικές συνεισφορές που οδηγούν στη μετεγκατάσταση γερμανικών βιομηχανιών στο εξωτερικό.
Η βιομηχανική παραγωγή απέχει πολύ από τα υψηλά του 2017, όπως φαίνεται από το παρακάτω γράφημα που την αναδεικνύει, δίνοντας τιμή 100 έως το 2015:
Οι λόγοι της γερμανικής βιομηχανικής κατάρρευσης
Υπάρχουν τρεις κύριοι λόγοι για την κρίση στη γερμανική βιομηχανία:
- Ανταγωνισμός με τις ΗΠΑ: Οι κρατικές επιδοτήσεις στις ΗΠΑ αποκτούν δυναμική στο πλαίσιο της αδυναμίας της Γερμανίας να κάνει οτιδήποτε για να τις αντιμετωπίσει. Επιπλέον, η Ουάσιγκτον παρέχει ενέργεια με πολύ χαμηλότερο κόστος από ό,τι στη Γερμανία ή την Ευρώπη, και το αέριο κοστίζει ένα κλάσμα αυτού που κοστίζει στην ΕΕ.
- Ο ανταγωνισμός με την Κίνα, η οποία επίσης παύει να είναι ένας «ακόρεστος» εισαγωγέας γερμανικών προϊόντων, αλλά, αφού τα αντέγραψε, βελτίωσε και ανέπτυξε, έγινε ο κύριος ανταγωνιστής της, εκτοπίζοντας το Βερολίνο στις διεθνείς αγορές.
- Απώλεια φθηνής ρωσικής πηγής ενέργειας, που επηρέασε τομείς έντασης ενέργειας. Το Βερολίνο είχε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι άλλων ευρωπαϊκών χωρών που προέκυψε από τον ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό. Με το Nord Stream το είχε πιέσει στο μέγιστο, αλλά τώρα το απολαμβάνουν Κίνα και Ινδία, ενώ οι ΗΠΑ έχουν πολύ βολικές εσωτερικές πηγές
Όλα αυτά με φόντο την πολιτική «παράλυση» στη Γερμανία, τις ελλείψεις εργατικού δυναμικού και την υποβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Οι Γερμανοί επιχειρηματίες είναι πολύ ξεκάθαροι για την κατάσταση και θέτουν την ενέργεια, τη γραφειοκρατία και το κόστος εργασίας μεταξύ των βασικών λόγων για τους οποίους είναι απαραίτητο να εγκαταλείψουν τη Γερμανία και να επενδύσουν αλλού, όπως δείχνει το Bloomberg:
Ένα τεράστιο ενεργειακό πρόβλημα
Η ενέργεια έχει γίνει το πραγματικό δράμα της γερμανικής βιομηχανίας, η οποία βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό σε τομείς έντασης ενέργειας όπως η χημική και η βαριά βιομηχανία. Οι επιδοτήσεις καταργούνται σταδιακά και οι τιμές της ενέργειας για τη βιομηχανία έχουν υπερδιπλασιαστεί και είναι πλέον από τις υψηλότερες στην ΕΕ και αυξάνονται ταχύτερα από ό,τι στις περισσότερες χώρες.
Μόνο η Ιταλία έχει μια βιομηχανία που τιμωρείται περισσότερο από ενεργειακή άποψη, αλλά εδώ η χημεία είναι πλέον σε δεύτερη μοίρα και οι βιομηχανίες με μεγαλύτερη ένταση ενέργειας συχνά τα καταφέρνουν. Με τον καιρό, η ιταλική βιομηχανία έγινε πιο ελαφριά, ακριβώς λόγω της αφύσικης επιβάρυνσης του ενεργειακού κόστους, που συνδέεται με 30 χρόνια λανθασμένων πολιτικών. Η Γερμανία βασίζεται, ή μάλλον βασίστηκε πολύ στη χημεία, σκεφτείτε μόνο τη Bayer και τη BASF, αλλά τώρα σκέφτεται να πάει αλλού.
Αντίο βιομηχανία
Αν και η πτωτική κίνηση εμφανίζεται με διαφορετικές ταχύτητες ανάλογα με τις εταιρείες και τους βιομηχανικούς τομείς, με ορισμένες εγκαταστάσεις να κλείνουν την παραγωγή, άλλες μειώνουν τον όγκο, άλλες μετακινούνται σε άλλες περιοχές, η παραγωγή καταγράφει μια σταθερή πτωτική τάση – 1,6% m/m -3,0% ετησίως. Κατά μέσο όρο, ο κλάδος μειώθηκε κατά 1,5% το 2023.
Στις ενεργοβόρες βιομηχανίες, η παραγωγή μειώθηκε τον Δεκέμβριο κατά 5,8% m/m και 10,2% ετησίως. από τον Δεκέμβριο του 2021 η πτώση ήταν 22,5%.
Αν και αυτός ο τομέας δεν είναι κρίσιμου μεγέθους (περίπου 17% της παραγωγής), το πρόβλημα είναι μάλλον ότι οι τάσεις στο σύνολο του κλάδου είναι επίμονα αρνητικές. Από αυτή την άποψη, η γερμανική βιομηχανία γίνεται κάπως παρόμοια με την ιαπωνική, όπου η ταχεία ανάπτυξη σταμάτησε τη δεκαετία του 1990, η αιχμή της παραγωγής καταγράφηκε ξανά το 2007, μετά την οποία η παραγωγή μειώθηκε κατά περίπου 30 % στα επίπεδα της δεκαετίας του 1980, συμπεριλαμβανομένου του .H. με φόντο τις ελλείψεις ενέργειας λόγω της Φουκουσίμα και το κλείσιμο των πυρηνικών σταθμών.
Η διαφορά είναι ότι, ωστόσο, η Ιαπωνία αντιστάθμισε τη μείωση των εξαγωγών και της βιομηχανίας με μεγάλα προγράμματα δημόσιων επενδύσεων και ότι, μετά από μερικά χρόνια κλεισίματος, τώρα άρχισε ξανά να επενδύει στην πυρηνική ενέργεια και μόλις ξεκίνησε την επαναλειτουργία ορισμένων αντιδραστήρων. Αντίθετα, το Βερολίνο συνεχίζει να πιέζει για μια δαπανηρή μετατροπή ενέργειας και για την οποία δεν έχει την απαραίτητη βάση, με αποτέλεσμα να εξαρτάται όλο και περισσότερο από ακριβές εισαγωγές από το εξωτερικό.
Με αυτές τις κυβερνήσεις, η γερμανική βιομηχανία δεν οδηγεί πουθενά.
Χάρη στο κανάλι μας στο Telegram, μπορείτε να ενημερώνεστε για τη δημοσίευση νέων άρθρων Οικονομικών Σεναρίων.
Το άρθρο Ενέργεια, γραφειοκρατία και έλλειψη οικονομικών κινήτρων τραγουδούν το De Profundis στη γερμανική βιομηχανία προέρχεται από το Scenari Economici .
Αυτή είναι μια αυτόματη μετάφραση μιας ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στο Scenari Economici στη διεύθυνση URL https://scenarieconomici.it/energia-burocrazia-e-mancanza-di-incentivi-finanziari-cantano-il-de-profundis-allindustria-tedesca/ στις Sat, 10 Feb 2024 10:00:01 +0000.